Καλοκαίρι του 2010. Η σεζόν έχει τελείωσε δραματικά για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα στο πρωτάθλημα έχει τερματίσει δεύτερη και στα πλέι-οφς πέμπτη και καταϊδρωμένη. Ο Κόκκαλης ψάχνει αγοραστή ή συμπαίκτη, αλλά δεν βρίσκει. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, αλλά η ομάδα πρέπει να αρχίσει να παίρνει μπρος, αφού το πρώτο ματς είναι τον Ιούλιο.

Η προηγούμενη σεζόν είχε ξεκινήσει με τον Κετσπάγια, στη συνέχεια προέκυψε ο Ζίκο και ο τελευταίος που κάθισε στον πάγκο ήταν ο Μπάντοβιτς. Σε συνάντηση κορυφής μπαίνει στο τραπέζι το θέμα-προπονητή για να γίνει ο παρακάτω διάλογος:

Κόκκαλης: Γιώργο, λέω να πάμε με τον Αλέκο Αλεξανδρή

Λούβαρης: Πρόεδρε ίσως θα πρέπει να το ξανασκεφτείς. Ούτε για τον Ολυμπιακό θα είναι καλό, αλλά ούτε και για σένα.

Πράγματι η λύση-Αλεξανδρή ήταν η πλέον πιθανή, τότε στον Ολυμπιακό, αλλά τελικά ο Σωκράτης Κόκκαλης άκουσε τον Γιώργο Λούβαρη. Το ξανασκέφτηκε και κατέληξε στον Έβαλντ Λίνεν. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Ολυμπιακός άλλαξε χέρια πέρασε στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο Λίνεν έχασε στη ρεβάνς στο Τελ Αβίβ 0-1, έχασε και την πρόκριση και απολύθηκε το ίδιο βράδυ. Το νέο αφεντικό έφερε τον Βαλβέρδε κι ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα. Όλα αυτά είπαμε για να υποστηρίξουμε το αυτονόητο: ότι η επιλογή του προπονητή δείχνει τη φιλοσοφία του προέδρου και τους στόχους της ομάδας. Δείχνει που τοποθετεί τον πήχη.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα σ' αυτή τη σεζόν: Τι σχέση έχει ο ΠΑΟΚ του καλοκαιριού του 2013 με τον ΠΑΟΚ του καλοκαιριού του 2014: η μέρα με τη νύχτα. Ο Ιβάν Σαββίδης πλήρωνε πέρσι τέτοια εποχή ένα εκατομμύριο γιούρο τον Χουμπ Στέφενς. Έναν καταξιωμένο Ευρωπαίο τεχνικό οριοθετώντας τους στόχους της ομάδας: πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και πρωτάθλημα.

Έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πάρει έστω σαν δανεικό από τη Φενέρ τον Στοχ. Έναν ποδοσφαιριστή που έχει φορέσει τη φανέλα της Τσέλσι. Πήρε ακόμα τη μισή Εθνική Ελλάδος: Νίνη, Τζιόλη, Τζαβέλλα, Σπυρόπουλο. Η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ χάθηκε άδοξα μέσα στην Τούμπα. Το όνειρο του τίτλου έσβησε στο 0-4 από το Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκης.

Ο Σαββίδης, όμως, ήταν πεισματάρης μέχρι το τέλος. Όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, όχι μόνο δεν ήθελε να δει τα λάθη του Στέφενς, αλλά έβαλε για δεύτερη φορά το χέρι στην τσέπη τον Γενάρη. Με Μάρτενς, Μαντούρο, Ινσαουράλδε, αλλά τινάζοντας τη μπάνκα στον αέρα με τον Νάτχο. Όταν πλήρωσε ένα τσουβάλι λεφτά για να πάρει δανεικό για έξι μήνες τον Ισραηλινό.

Στόχος σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ το Κύπελλο. Η ομάδα χωρίς τον Στέφενς έφτασε στον τελικό, αλλά αντί για κύπελλο προέκυψε η συντριβή του με 1-4 από τον Παναθηναϊκό. Εφέτος ο Σαββίδης έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Αντί για δηλώσεις και μεγάλα λόγια έχει βάλει φερμουάρ Ζάμα. Κουβέντα δεν βγαίνει από το στόμα του. Πρώτη του δουλειά να κλείσει τον Άγγελο Αναστασιάδη.

Από το ένα εκατομμύριο του Στέφενς, το μπάτζετ για τον προπονητή έπεσε κάτω από τα δύο κατοστάρικα. Δεύτερη δουλειά να διώχνει παίκτες. Δώδεκα ήταν τα συμβόλαια που δεν ανανεώθηκαν. Με τον Αναστασιάδη να δίνει το στίγμα της νέας κατάστασης από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στα γραφεία της ΠΑΕ: "αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Εγώ είμαι εδώ για να προστατεύω τα λεφτά του προέδρου". Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει μέχρι τώρα δύο μόνο μεταγραφές, τον Γκολάσα και τον Ρατς. Η δουλειά πάει στο λάου-λάου και στο τσίμα-τσίμα.

Κανείς δεν λέει ότι ο ΠΑΟΚ έριξε λευκή πετσέτα. Ότι με την επιλογή Αναστασιάδη η ομάδα θα πάει χειρότερα. Κανείς στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να προδικάσει τίποτα. Κι όποιος το επιχειρήσει εννιά φορές στις δέκα θα πέσει έξω. Ο ΠΑΟΚ με το πολύ μικρότερο μπάτζετ σε σχέση με πέρυσι μπορεί να πάει καλύτερα. Το είδαμε αυτό με τον Παναθηναϊκό του Γιάννη Αναστασίου.

Αυτό που θέλουμε να πούμε ότι με την επιλογή προπονητή και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Άγγελου Αναστασιάδη από τον Σαββίδη, δείχνει την αλλαγή φιλοσοφίας του: κόβουμε τα πολλά και μεγάλα λόγια, μαζευόμαστε οικονομικά και πάμε κατ' αρχήν να φτιάξουμε μια καινούργια ομάδα.

Το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα κι αν ο Αναστασιάδης ήταν η καλύτερη επιλογή, για αυτή την προσπάθεια θα φανεί μέσα στο γήπεδο. Στα δύσκολα, πάντως, ο Σαββίδης πόνταρε σ' έναν ΠΑΟΚτζή, που μαζί με τον Πάμπλο Γκαρσία δίπλα του εξασφαλίζουν την αποδοχή και τη στήριξη της εξέδρας. Ένα κριτήριο που σαφώς και μέτρησε υπέρ αυτής της λύσης. Ότι με Άγγελο και Πάμπλο σε ότι έχει να κάνει με τους οργανωμένους, έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Δεν είναι όμως το πρόσωπο του προπονητή που καθρεφτίζει την νοοτροπία και τη βούληση του προέδρου. Είναι και οι συνθήκες: πρωτάρης ήταν ο Νιόμπλιας όταν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό (σε ότι έχει να κάνει με την καθοδήγηση ομάδας και μάλιστα σε επίπεδο πρωταθλητισμού) πρωτάρης και ο Αναστασίου. Καμία σχέση, όμως, η μια περίπτωση από την άλλη.

Ο Νιόμπλιας όταν αντικατέστησε στη μέση της σεζόν 2009-10 τον Τεν Κάτε, τα βρήκε όλα έτοιμα και όλα στρωμένα. Κι αυτό ακριβώς ήθελε να δείξει μ' αυτή την επιλογή ο Νικόλας Πατέρας: "είμαστε τόσο δυνατοί, μέσα κι έξω από το γήπεδο, που δεν χρειαζόμαστε προπονητή. Παίρνουμε το πρωτάθλημα και μόνοι μας. Με τον Νιόμπλια". Και πήρε μάλιστα το νταμπλ, όπως ακριβώς έπαιρνε τους τίτλους ο Σωκράτης Κόκκαλης στην παντοκρατορία του με τον Τάκη Λεμονή κτλ

Αυτό που έπαθε την περυσινή σεζόν με το μπαράζ ο Χρήστος Πανόπουλος το φύσαγε και δεν κρύωνε. Δεν είναι και μικρό πράγμα, ύστερα από τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο να παίζεις την κατηγορία σε 90 λεπτά. Είναι προφανές ότι έβαλε μυαλό.

Σταμάτησε τα πειράματα και τις αλλοπρόσαλλες επιλογές κι έδωσε τα κλειδιά του μαγαζιού στον Σάκη Τσιώλη. Σ' έναν αποδεδειγμένα ικανό προπονητή, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Άγνωστη λέξη βέβαια για τον Πανόπουλο η υπομονή. Όταν έχεις μάθει τόσα χρόνια να διώχνεις προπονητές για ψύλλου πήδημα, δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξεις χούγια. Είναι προφανές, όμως, ότι το πάθημα του έγινε μάθημα.

Στον Πανιώνιο τέλειωσαν πέρυσι τη σεζόν με τον Νίκο Αναστόπουλο. Με δεδομένο, όμως, ότι δεν υπάρχει σάλιο, παρά μόνο χρέη έκαναν την επιλογή του Δημήτρη Τερεζόπουλου. Του προπονητή της περσινής ομάδας Νέων, που σε μεγάλο βαθμό θα στελεχώσει την ομάδα της επόμενης σεζόν, αφού λεφτά για μεταγραφές δεν υπάρχουν.

Ο Μάνθος Πουλινάκης στον ΟΦΗ είναι διαφορετική περίπτωση. Μετά τον Παύλο Δερμιτζάκη έχει απορρίψει τους Έλληνες προπονητές και αρνείται καν να συζητήσει μαζί τους. Μετά τον Πορτογάλο Πίντο που έπεσε μπορούμε να πούμε διάνα, πήγε στον Τζενάρο Γκατούζο. Καμία σημασία ότι η προϋπηρεσία του στους πάγκους είναι μηδενική. Άλλο είναι περπατάς στο Ηράκλειο και να πίνεις καφέ στα "Λιοντάρια" με τον Γκατούζο και άλλο με τον Γιάννη Πετράκη. Όταν έχεις δίπλα σου τον Γκατούζο, νιώθεις ότι είσαι ο Μπερλουσκόνι.

(Τζορτζ, Πολ και Ρίνγκο. Οι τρεις από τους Μπιτλς για τελευταία φορά μαζί το 1995)