Μαρτύριο. Ταλαιπώρια. Καταναγκαστικά έργα. Τέσσερις ώρες. Από τις επτά μέχρι τις έντεκα. Σε μια καρέκλα. Ούτε ηλεκτρική να ήτανε. Για να βλέπεις, τον Μουλόπουλο και τον Τριποτσέρη, να κρατάνε, σχεδόν μέχρι το 90', το μηδέν.

Για πλάκα. Σκέψου δηλαδή να είχε το δικαίωμα, να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ο Κομπότης. Μπαρτσελόνα,θα τον είχε κάνει τον Λεβαδειακό. Δυο ώρες ακόμα σε μια καρέκλα και στο Ξάνθη - ΑΕΚ να μην γίνεται, τίποτα. Ούτε ένα σουτ. Στη κυριολεξία, ούτε ένα σουτ. Με μπακότερμα να παίζανε, χωρίς τερματοφύλακες, πάλι μηδέν-μηδέν θα τελείωνε το κωλοπαίχνιδο. Στο ΟΑΚΑ στην καυτή έδρα του Λεβαδειακού, όπως εύστοχα επεσήμανε ο εκφωνητής, "ο Ολυμπιακός, το καλύτερο το φύλαγε για το τέλος". Δυο γκολ από σπόντες (όποιος νομίζει ότι το μπιλιάρδο είναι εύκολο παιχνίδι, ας πάρει μια στέκα να δοκιμάσει) και δυο δοκάρια, από το 81' και μετά. Και τι έγινε; Αλλάζει κάτι; Αλλάζει η εικόνα του Ολυμπιακού; Οι αδυναμίες δε κρύβονται.

Το να μην τραβάει μια ομάδα γίνεται. Δεν βγαίνει το παιχνίδι, στραβώνει, δεν βγαίνουν οι φάσεις. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Είναι όμως θέμα κακής μέρας, σε συνδυασμό με ότι ακόμα είμαστε στον Αύγουστο;Ή μήπως υπάρχουν αδυναμίες στο ρόστερ; Τελικά, μπορεί, ο Φορτούνης,να γίνει αντι-Τσόρι, ή δεν μπορεί; Ποιος είναι,εν τέλει ο σέντερ φορ του Ολυμπιακού; Θα μπορέσουν στα δύσκολα του Τσάμπιονς Λιγκ, Σιόβας - Ντα Κόστα; Ή θα πρέπει να περιμένουμε την επιστροφή , του Μποτία; Ο Μάντζιος πάντως, απέναντι τους, φαινόταν σε κάποιες φάσεις, Φαν Μπάστεν. Απαντήσεις σε όλα αυτά θα δώσει ο χρόνος. Κι εκεί που σε έχει πιάσει, ήδη, πονοκέφαλος, έρχεται καπάκι το Ξάνθη - ΑΕΚ: Μηδέν από μηδέν, μηδέν. Τίποτα.

Και μέχρι σήμερα, να παίζανε, γκολ δεν έμπαινε. Κι όπως είπαμε και στην αρχή, δεν είσαι σπίτι σου. Να γύρεις στο καναπέ, να γλαρώσεις, να κλείσουνε τα μάτια από μόνα τους, να πάρεις έναν ελαφρύ ύπνο για κανένα τέταρτο. Δεν θα έχανες και τίποτα άλλωστε. Λόγω ειδικών συνθηκών, είσαι στη καφετέρια. Είχες δυο ώρες πριν, τους Ολυμπιακούς πάνω από το κεφάλι σου, να ζητάνε μεταγραφές. Ανάλογα τη φάση, σεντερ-μπακ, σεντερ-φορ, άλλα κι ένα καλύτερο εξτρέμ, δεν θα τους χάλαγε. Οι Αεκτζηδες, άλλη φυλή. Έχοντας μεγαλώσει και γαλουχηθεί μέσα στην αδικία, (οι παλαιότεροι με τον Δικέφαλο και τον Βαρδινογιαννισμό, οι νεότεροι με τις παράγκες) σε κάθε φάση, σε κάθε σφύριγμα, βρίζανε τον διαιτητή .Το ματς να μην βλέπεται κι από τον πονοκέφαλο να νομίζεις, ότι βαράνε τα μηνίγγια σου, με σφυριά. Να κοιτάς συνέχεια το ρολόι, για να δεις πότε τελειώνει, το μαρτύριο κι αυτή η πουτάνα η ώρα, να μην περνάει με τίποτα. Με το που σφύριξε ο Κύζας τη λήξη, ήρθε η λύτρωση. Λες και ήσουνα στο κρατητήριο, κι άνοιξε τη πόρτα ο δεσμοφύλακας ,για να σε βγάλει έξω.

Σε σχέση βέβαια μ' αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα κι από τους άλλους (ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό), δεν μπορείς να πεις ότι η ΑΕΚ είναι κακή ομάδα. Αυτό το ρημάδι το γκολ όμως, πως θα μπει; Ποιος θα το βάλει;Ο Αραβίδης; Όταν λέγανε δηλαδή "Ερχόμαστε",εννοούσαν, με σέντερ φορ Β Εθνικής; Κυριακή πρωί πάντως, που ξύπνησα, ήμουν καλύτερα. Μέχρι που συνειδητοποίησα, ότι το μενού για απόψε έχει Παναθηναϊκός-Καλλονή και ΠΑΣ Γιάννενα -ΠΑΟΚ και ξανάγινε χάλια. Πράγματι .Όσοι αντέχουν και παρακολουθούν ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ήρωες.