Στ' άρματα, στ' άρματα εμπρός στον αγώνα. Ο εργάτης, ο αγρότης, ο φοιτητής. Δεν είναι πλέον μόνοι τους. Οι εκπαιδευτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι δημοτικοί αστυνόμοι, οι καθαρίστριες των σχολείων, που βλέπουν με τρόμο τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης, δεν είναι μόνοι τους. Η νεολαία που μαστίζεται από την ανεργία. Τα γηρατειά που έχουν χάσει την υπερηφάνεια τους. Όλοι οι κατατρεγμένοι του Μνημονίου και της ανάλγητης δικομματικής Κυβέρνησης, βρήκαν τον φύλακα άγγελο τους.

Τον άνδρα με τα χρυσά μανικετόκουμπα και τις μεταξωτές γραβάτες και τα λευκά ατσαλάκωτα πουκάμισα, που θα ορθώσει το ανάστημα του και θα προτάξει τα στιβαρά στήθη του, στη λαίλαπα του Πολυνομοσχεδίου. Το Πολυνομοσχέδιο μπορεί να ψηφισθεί στη Βουλή, αλλά θα πέσει στους δρόμους. Θα το ρίξει ο αγώνας του ελληνικού λαού. Που δεν είναι πλέον μόνος του. Στο μεγάλο αυτό αντιμνηνομιακό ποτάμι, προστέθηκε ένας χείμαρρος ικανός να σαρώσει στο πέρασμα του τα πάντα: ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Ο γίγαντας της πολιτικής σκέψης. Ο καθηγητής. Ο κομψευόμενος. Η Ολυμπιακάρα. Ο "δεν υπάρχει σάλιο". Ο πάλαι ποτέ φίλος του Σωκράτη Κόκκαλη. Ο κατεξοχήν εκφραστής του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, με πνευματικούς πατέρες τον Κώστα Σημίτη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Όλα αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν. Όπως ο τυφλός βρήκε το φως του, έτσι κι ο Λοβέρδος βρήκε επιτέλους τον σωστό δρόμο. Κι όπως ο Αρχιμήδης πετάχθηκε από τη μπανιέρα ξεβράκωτος κι άρχισε να φωνάζει "εύρηκα" έτσι κι ο Λοβέρδος άρχισε να φωνάζει με στεντόρεια επαναστατική φωνή: "δεν πρόκειται να ψηφίσω το Πολυνομοσχέδιο. Θέλω να προστατεύσω την αξιοπρέπεια μου..."

Ιδού, λοιπόν, πως αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ρήση του Πιτ Κουτρουμπούση: "όσο ζεις και δεν πεθαίνεις, τόσο πιο πολλά μαθαίνεις". Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν είναι κανένας τυχάρπαστος. Κανένας λεμές. Κάποιος πολιτικάντης της δεκάρας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε και έχει αξιοπρέπεια. Την οποία είναι αποφασισμένος να διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού. Δεν πρόκειται για κάποιον πολιτικό σαλτιμπάγκο που άλλα λέει τη μια μέρα και άλλα την άλλη.

Μπορεί να ψήφισε δύο μνημόνια. Μπορεί να υπηρέτησε σαν πιστό σκυλί την Τρόικα σαν Υπουργός Υγείας και Εργασίας, αλλά μέχρι εκεί. Δεν πάει άλλο. Αυτό το πολυνομοσχέδιο του πέφτει βαρύ. Σαν στιφάδο. Δεν μπορεί να το χωνέψει με τίποτα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος σαν επικεφαλής της πολιτικής κίνησης "Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα" (όπως λέγαμε "Νέος Πανιώνιος") ταράζει τα λιμνάζοντα πολιτικά νερά. Ρίχνει ένα βότσαλο στη λίμνη. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είδε το φως το αληθινό. Είδε τον πόνο και τα βάσανα του Έλληνα. Είδε το βλέμμα της απόγνωσης στα μάτια του ανέργου. Είδε την απελπισία της μάνας, που δεν έχει να δώσει ένα πιάτο φαί στα παιδιά της. Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν είναι αυτός που ξέραμε. Δεν είναι αυτός που έβγαζε φόρα παρτίδα τις φωτογραφίες και τα ονόματα των οροθετικών ιερόδουλων.

Από τούδε και στο εξής ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ένας από μας. Και δεν πρόκειται να περιοριστεί στον εντός Κοινοβουλευτικό αγώνα κατά της Μέρκελ και των εγχώριων προσκυνημένων. Από τούδε και στο εξής θα βγαίνει στους δρόμους. Στο πεζοδρόμιο. Μπροστάρης στους αγώνες και στις διαδηλώσεις. Αφού θα ξεκουραστεί τώρα το καλοκαίρι και θα κάνει τα μπάνια του, από τον Σεπτέμβριο με τα πρωτοβρόχια, θα είναι πρώτος και καλύτερος στο μετερίζι των λαϊκών αγώνων.

Κι άσε τον παλιόκοσμο να λέει. Αυτά που διαβάζεις, δηλαδή, αν γκουγκλάρεις το "Ανδρέας Λοβέρδος" ότι "αποτελεί έναν από τους ωραιότερους άνδρες του ελληνικού κοινοβουλίου". Πάντα κομψός και περιποιημένος. Να τον κατηγορήσουμε και σ' αυτό δηλαδή; Ότι έχει ευθύνη επειδή ο Θεός τον έκανε ωραίο και έξυπνο;

Είπαμε, όμως. Ο Ανδρέας Λοβέρδος που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Αυτός που μέχρι χθες έτρεχε μέχρι τη Σαλαμίνα για να παρακολουθήσει της "Βάκχες" με τον Σάκη Ρουβά να υποδύεται τον Διόνυσο. Με κάζουαλ ντύσιμο, όπως όριζε η περίσταση και συνοδευόμενος από την πανέμορφη σύζυγο του, Πηνελόπη Παπαϊωάννου, που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ "ξέρει να τραβά πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας".

Από τούδε και στο εξής ο Ανδρέας Λοβέρδος θα πηγαίνει στο θέατρο για να παρακολουθήσει παραστάσεις μόνος του Μπέρτολτ Μπρεχτ θα διαβάζει Μπακούνιν και θα συχνάζει μεταμφιεσμένος με ρούχα παραλλαγής στα Εξάρχεια.

Μπορούμε να το πούμε, πλέον, μετά βεβαιότητας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος της σαχλαμάρας που ξέραμε μέχρι χθες, δεν υπάρχει πια. Ένας νέος Ανδρέας Λοβέρδος γεννιέται. Είναι μπορούμε να πούμε στα σκαριά. Ο Ανδρέας Λοβέρδος ο αντιμνημονιακός. Ο Ανδρέας Λοβέρδος του αγώνα και της επανάστασης. Ο Ανδρέας Λοβέρδος που σφίγγει τη γροθιά του και βροντοφωνάζει σαν δεύτερος Κώστας Σακκάς: μέχρι τη νίκη. Μέχρι το τέλος.