Θα χαρακτήριζα “καραγκιοζιλίκι” το... κατόρθωμα του ΠΑΟΚ στη Ριζούπολη, αλλά θα αδικούσα τον συμπαθέστατο λαικό ήρωα που έδινε τον αγώνα της επιβίωσης με όπλο την εξυπνάδα και την εφευρετικότητά του. Θα προτιμούσα, άλλωστε, να δω μια παράσταση Καραγκιόζη, με τον τεράστιο Ευγένιο Σπαθάρη, από έναν αγώνα του ΠΑΟΚ, στον οποίο δεν κερδίζει μολονότι προηγείται με 3-0 και αντιμετωπίζει όχι την Μπάγερν, αλλά τον Απόλλωνα Σμύρνης.

Προσωπικά, χάρηκα για τον πόντο που πήρε ο Απόλλων του Βελλή, γιατί τον θέλω στη Σούπερ Λίγκα, όπως θέλω εντός Σούπερ Λίγκα και τον 100% ανεξάρτητο μεγαλομέτοχό του. Ταυτόχρονα, όμως, συγχύστηκα με τα... ανδραγαθήματα των παικτών του ΠΑΟΚ, που ξεπέρασαν τον (κακό) εαυτό τους. Οταν αρχίζει το παιχνίδι και “κεντάς”, πετυχαίνοντας με συνοπτικές διαδικασίες τρία γκολ, απαγορεύεται να ισοφαριστείς και να κινδυνεύσεις ακόμη και με ήττα, όπως απαγορεύεται και το να χάσεις στο φινάλε την πιο κραυγαλέα ευκαιρία, για να πάρεις έστω και τότε τη νίκη.

Για όποιον υποψιαστεί ότι κάτι “περίεργο” συνέβη σ' αυτό το παιχνίδι, ας δώσει την απάντηση ο Χούσεν, που έχασε γκολ τα οποία δεν χάνονται. Η ο Νάτχο, που σημαδεύει αντίπαλο φάτσα με την εστία. Ας προσπαθήσουν και όλοι οι υπόλοιποι, με εξαίρεση μόνο τον θαυμάσιο Λούκας και τον Γλύκο, να πείσουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Κι ας μαζευτούν κάποια στιγμή στα αποδυτήριά τους για να συζητήσουν μεταξύ τους πώς είναι δυνατόν με τέτοια έλλειψη σοβαρότητας να αντιμετωπίσουν και να αποκλείσουν τον Ολυμπιακό στους δύο ημιτελικούς του Κυπέλλου...

Τα ψέματα τελειώνουν, μαζί με την αγωνιστική περίοδο. Ο ΠΑΟΚ οφείλει να κάνει το αυτονόητο. Να τερματίσει δεύτερος στην κανονική περίοδο και πρώτος στα πλέι οφ. Παράλληλα, είναι υποχρεωμένος να παλέψει για να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου και να κατακτήσει το τρόπαιο. Με εμφανίσεις μια του ύψους μια του βάθους δεν πρόκειται να τα καταφέρει σε κανέναν από τους δύο στόχους. Οταν γυαλίζει το μάτι σου στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, όταν πας φανατισμένος στο παιχνίδι με τον Αρη και όταν κουβαλάς τσατίλα ακόμη και στο παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα, δεν γίνεται ξαφνικά να σε παίρνει ο ύπνος στη Ριζούπολη, όταν, μάλιστα, έχεις προηγηθεί με τρία γκολ. Το τι ακριβώς συμβαίνει με τον ΠΑΟΚ κατά περιόδους είναι ζήτημα που χρειάζεται να αναλυθεί από ψυχολόγους, αν όχι ψυχιάτρους.

Τώρα, έρχεται το ματς με την Καλλονή στην Τούμπα. Ο,τι πρέπει για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις της ανοησίας στη Ριζούπολη και να κερδηθούν τρεις βαθμοί, για να τονωθεί η ψυχολογία της ομάδας και να πάει πανέτοιμη στο “Γ. Καραισκάκης” την ερχόμενη Τετάρτη. Κακά τα ψέματα. Αυτό είναι το ματς που περιμένει ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Σ' αυτό το ματς θα δώσει η ομάδα τις πιο σοβαρές εξετάσεις. Από αυτό το ματς -και από τη ρεβάνς- θα εξαρτηθεί κατά πολύ το αν θα αποδειχθεί πετυχημένη ή όχι η φετινή χρονιά. Εάν υποστεί μια βαριά ήττα, είναι πιθανό το “ξενέρωμα” του κόσμου να οδηγήσει στην πλήρη αδιαφορία. Εάν κάνει μια αξιοπρεπή εμφάνιση κι αν πάρει ένα αποτέλεσμα που θα της δίνει ελπίδες ενόψει του επαναληπτικού, άπαντες στο ασπρόμαυρο στρατόπεδο θα γίνουν μια γροθιά και θα συσπειρωθούν γύρω από την ομάδα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και θα ήταν ωφέλιμο να το σκεφτούν πολύ σοβαρά οι παίκτες του ΠΑΟΚ...

Εννοείται ότι δεν έχει νόημα να επιχειρήσουμε υψηλή τεχνική ανάλυση του αγώνα με τον Απόλλωνα, ούτε να επιστρατεύσουμε όλες τις πιθανές δικαιολογίες, μιλώντας για τις πολλές απουσίες βασικών παικτών. Μας αφαιρούν αυτό το δικαίωμα οι ίδιοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ και ο Γιώργος ο Γεωργιάδης. Οταν προηγείσαι με 3-0 και δεν φεύγεις νικητής από το γήπεδο, δεν χωράει καμία συζήτηση... Μία μόνο κουβέντα θέλω να πω για έναν από τους παίκτες που αγωνίστηκαν στη Ριζούπολη, αν και την ευθύνη γι' αυτό που είδαμε την έχουν όλοι. Ο βραδυκίνητος και άστοχος Χούσεν έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει άλλη αξιόπιστη λύση στη θέση του φορ, εκτός από τον Αθανασιάδη. Ταυτόχρονα, απέδειξε ότι ένας πραγματικά καλός παίκτης σπάνια περισσεύει από κάποια ομάδα στην οποία υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που ξέρουν τις τους γίνεται. Και νομίζω ότι ο Αγιαξ είναι μια τέτοια ομάδα...