Πώς το τραγουδούσαν στα 60’s και στα 70’s όταν γυρνούσαν από εκδρομές τα σχολικά μπλε λεωφορεία; «Επεράσαμε όμορφα – όμορφα – όμορφααα»: ε, κάπως έτσι.

Δεν έχει «αλατοπίπερο» όταν όλοι νικούν. Δεν έχει ίντριγκα όταν δεν υπάρχουν φαλτσοσφυρίγματα και σημαιάκια να γράφουμε εμείς, να κουβεντιάζει ο οπαδός, να παίζουν τα ραδιόφωνα… Έχει, όμως, ενδιαφέρον όταν ο καθένας παίρνει αυτό που του δίνει το 90λεπτο και όχι αυτό που θέλει οποιοσδήποτε άλλος πλην των παικτών και της μπάλας της πόρνης. Και οι 4 «μεγάλοι», μα και ο εντυπωσιακός Πανιώνιος και ο χορταστικός ΠΑΣ Γιάννινα πήραν αυτό που τους έδωσε το παιχνίδι στην πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΜΟΥΡΜΟΥΡΕΣ;

Σας έκανε εντύπωση που δεν υπήρχαν μουρμούρες; Μην βιάζεστε. Στην προθέρμανση είμαστε ακόμα. Περιμένετε το πρώτο πέτσινο πέναλτι, το πρώτο μούφα οφσάιντ και καμιά κόκκινη καρτούλα και θα δείτε τι θα γίνει. This is Super League και «το σκυλί είναι όπως το μαθαίνεις». Ειδικά σε πρωτάθλημα που αρχίζει με οιωνούς έντονου συναγωνισμού τεσσάρων ομάδων; Χαμός! Κάθε λεπτομέρεια, κάθε κερδισμένος και χαμένος βαθμός μετράει. Μέχρι να’ ρθουν αυτά, όμως, ας μην γινόμαστε μάντεις κακών και μας λένε και κακοπροαίρετους οι παράγοντες.

Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, το μήνυμα της αλλαγής έχει περάσει στη διαιτητική πιάτσα, αλλά και… γενικώς. Όταν ο ρέφερι βλέπει ΠΟΙΟΙ και ξέρουν ΓΙΑΤΙ καρατομήθηκαν, επηρεάζεται. Μπαίνει – συνήθως - για να σφυρίξει αυτό που βλέπει και πλέον είναι θέμα ικανότητας του καθενός να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του πήχη που βάζει επί παραδείγματι ο Τάσος Σιδηρόπουλος, ο οποίος σφύριξε στο Βέλγιο το Μπριζ – Λέστερ στην πρεμιέρα του Champions League.

Ψηλώνει το εμπόδιο στους ομίλους

Eμείς… Τσου Λου γιοκ εφέτος, μετά την Χάποελ Μπερ Σεβά και τον Αγιαξ, που απέκλεισαν Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Για πρώτη φορά καναπές μετά το 1996, όταν ο Παναθηναϊκός, δύο μήνες μετά τον ημιτελικό εναντίον της παρέας του Λιτμάνεν, αποκλειόταν διαδοχικά από την Ρόζενμποργκ και τη Λέγκια Βαρσοβίας του νεαρού Μάρτσιν Μίετσελ. Μας έμειναν οι Πέμπτες. Πάλι καλά να λέμε με το 3/3 επί Αρούκα, Μπρόντμπι, Ντινάμο Τιφλίδας.

Το εμπόδιο ψηλώνει στους ομίλους και η πρεμιέρα φαίνεται καθοριστική σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά για τον Παναθηναϊκό, δευτερευόντως για τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Ο Δικέφαλος έχει τον δυσκολότερο αντίπαλο (Φιορεντίνα), οι Πράσινοι τον δυσκολότερο όμιλο (με Αγιαξ – Θέλτα – ενισχυμένη στις μεταγραφές με Μπλεφοντίλ και Ορλαντο Σα, Σταντάρ Λιέγης) και ο Ολυμπιακός ακόμη «χτίζεται» έχει βασικό αντίπαλο τον… εαυτό του. Κοινός παρονομαστής για τους τρεις: η νίκη στην πρεμιέρα θα είναι μισή πρόκριση. Κυρίως για τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι αν τα καταφέρουν, στα επόμενα ματς θα πρέπει να πάνε… χαλαρά.

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ

Για τον Παναθηναϊκό, ο γρίφος της πρόγνωσης είναι δυσεπίλυτος. Θεωρητικά τρεις νίκες (9 βαθμοί) αποτελούν δικλείδα ασφαλείας για πρόκριση στον επόμενο γύρο. Όμως ο όμιλός του είναι απρόβλεπτος και με εξαίρεση το μικρό προβάδισμα της καλύτερης όλων (αλλά και άπειρης) Θέλτα, ουδείς ξεχωρίζει. Αν κατορθώσει να νικήσει τον Αγιαξ, ο οποίος με χίλια ζόρια και μπόλικη τύχη απέκλεισε τον ΠΑΟΚ, διασφαλίζει ότι θα βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης και τον Νοέμβριο. Ακόμη κι αν ηττηθεί στα δύο επόμενα (εκτός έδρας) παιχνίδια του, με Θέλτα και Σταντάρ.

Αν το καλοσκεφτεί κάποιος, οι εμφανίσεις του στη Σουηδία και στη Δανία ήταν καλύτερες από τις αντίστοιχες της Λεωφόρου, αλλά εδώ πια δεν μιλάμε για νοκ άουτ ματς. Μιλάμε για όμιλο. Για μίνι πρωτάθλημα έξι αγωνιστικών. Σαν τα play offs της Σούπερ Λίγκας. Και στον όμιλο για να προκριθείς χρειάζεσαι τρίποντα (κυρίως εντός έδρας), όχι ισοπαλίες! Αν δεν «τρελαθεί» από τον ενθουσιασμό του περίγυρου και την ώθηση της Λεωφόρου, αν διαβάσει σωστά τον προβληματικό αμυντικά Άγιαξ και αποφύγει όσο μπορεί τα αμυντικά σφάλματα, δεν θα ηττηθεί. Γκολ θα βάλει. Μπορεί, όμως, να μην δεχθεί από μια νεανική, άγουρη ομάδα που στα χειρότερά της πετυχαίνει τουλάχιστον ένα σε κάθε ματς;

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Για τον Ολυμπιακό, τα δεδομένα είναι πιο «μετρημένα». Του κάνει καλό ότι ξεκινά στη σεζόν με το κεφάλι χαμηλά. Χωρίς έπαρση και υποτίμηση των αντιπάλων. Πέρασε πολλά ζόρια, πήρε ανάσα με τις μεταγραφές των Μάριν – Καρντόσο και την εξάρα της πρεμιέρας. Παίζει εκτός έδρας με ομάδα «goal – goal» που έχει ως κορυφαίο παίκτη της τον πρώην μεσοεπιθετικό του Άγιαξ και της Μπενφίκα, Mιραλέμ Σουλεϊμάνι. Για να καταλαβαίνουμε το μέγεθος της σημερινής Γιουνγκ Μπόις, είναι ήδη δεύτερη στο πρωτάθλημα με διαφορά εννέα βαθμών από τη Βασιλεία (21-12) και 4 νίκες – 3 ισοπαλίες στα πρώτα επτά ματς.

Αν οι Ερυθρόλευκοι ηττηθούν, έχουν δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ευκαιρία, αλλά θα προκύψει μπόλικη γκρίνια που είναι επώδυνη εφέτος στον οργανισμό. Αν περάσουν με τρίποντο από την Ελβετία, μόνο με ποδοσφαιρική αυτοκτονία δεν θα πάρουν μια από τις δυο πρώτες θέσεις σε όμιλο με ΑΠΟΕΛ και Αστάνα. Επειδή έχουν πολλούς μπαλαδόρους – τεχνίτες – σκόρερς, (ακόμη και οι δυο ακραίοι μπακ διακρίνονται για την επιθετικότητά τους και όχι για τα αμυντικά τους χαρίσματα) ο Μπέντο καλείται να προσέξει τον τομέα της μαχητικότητας και της προσήλωσης στο πλάνο. Με τη φανέλα μόνο, ούτε η Μπαρτσελόνα δεν νικά την Αλαβές… Και με τα «κορδελάκια» στην Ευρώπη ελληνική ομάδα δεν προχώρησε ποτέ.

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΣΤΟΧΟΣ Ο ΠΑΟΚ

Όσο για τον ΠΑΟΚ; Έρχεται ο Πάουλο Σόουσα για πρώτη φορά στην Τούμπα. Με τον Παναθηναϊκό δεν αγωνίστηκε ποτέ σε μια από τις ιστορικές έδρες του ελληνικού ποδοσφαίρου! Ακόμη δεν έχει παραιτηθεί, αν και η πώληση του 25χρονου Μάρκο Αλόνσο στην Τσέλσι (αντί 23 εκατ. ευρώ) μία μέρα πριν τη λήξη της μεταγραφικής σεζόν, τον έφτασε στο… όριο σύμφωνα με τα ιταλικά media. Επειδή έτυχε να παρακολουθήσω μεγάλο μέρος και του Γιουβέντους – Φιορεντίνα 2-1 και του Φιορεντίνα – Κιέβο 1-0, ας μην περιμένει ο Ίλια Ίβιτς κατοχή μπάλας και κυκλοφορία.

Σ’ αυτά η Φιορεντίνα του Σόουσα που παρατάσσεται συνήθως με 3-4-2-1, δεν «παίζεται». Επειδή όμως έχει πρόβλημα στην τελική προσπάθεια και χωρίς τον Αλόνσο χάνει τον κεντρικό υπολογιστή της άμυνάς της τα τελευταία δύο χρόνια (74 ματς!), μπορεί να διεκδικήσει το 100%, δηλαδή τη νίκη. Με συγκέντρωση αμυντική, λίγους χώρους στη μεσαία γραμμή, τρεξίματα παντού για 90 λεπτά και ευστοχία στην τελική προσπάθεια. Δεν «χάνεται» ο ΠΑΟΚ αν ηττηθεί, αλλά ξεχνά την πρώτη θέση και μπαίνει σε περιπέτειες με αντίπαλο την ομάδα που θα επικρατήσει στο Kαραμπάγκ – Σλόβαν Λίμπερετς. Πιθανότατα με την ομάδα της οποίας την πλάτη βλέπει κάθε χρόνο στο πρωτάθλημα η Καμπάλα…

• Follow me on Twitter: Seretinio