Κατέθεσε μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του ο Παναθηναϊκός εναντίον του Αγιαξ . Ηταν όλοι πιο φρέσκοι, δεν είχαν προπονηθεί χθες (Παρασκευή 10/7) το πρωί. Το αποτέλεσμα έχει τη σημασία του. Το 2-0 θα μπορούσε να ήταν 2-2 αν οι Πράσινοι ήταν πιο εύστοχοι

Το είπε για την αστοχία στην τελική προσπάθεια και ο Αναστασίου στις δηλώσεις του μετά το ματς , όταν τόνισε ότι την επόμενη εβδομάδα ο Παναθηναϊκός δεν θα εργαστεί τόσο με το 4-2-2-2. Φαντάζομαι ότι θα δώσει βάρος στο 4-3-3 και στο 4-2-3-1. Είχε σημασία το αποτέλεσμα, διότι τα πάντα στα προκριματικά θα κριθούν στις λεπτομέρειες. Όπως και πέρυσι, εναντίον της Σταντάρ Λιέγης. Και διότι ο κόουτς Ντε Μπουρ επέλεξε ανάμικτο σχήμα βασικών – αναπληρωματικών και στα δύο ημίχρονα: οι Ολλανδοί δεν έπαιξαν με την «κανονική» ενδεκάδα τους σε κανένα σημείο του αγώνα!

Φιλικά στην Ολλανδία τέλος. Και… γενικώς τέλος, πλην αυτού εναντίον της Ουντινέζε, τρεις - τέσσερις ημέρες πριν από το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν. Μπαίνουμε σε εβδομάδα κλήρωσης. Την προσεχή Παρασκευή ο Παναθηναϊκός θα μάθει με ποια εκ των Μονακό, Αγιαξ, Σαχτάρ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μπριζ θα διεκδικήσει την πρώτη υπέρβαση της σεζόν. Περισσότερο από τον αντίπαλο, όμως, ο Αναστασίου περιμένει τον Εσιέν και τον Σάντσεθ. Διότι αμφότεροι, ακόμη και όχι 100% έτοιμοι προφανώς, μπορούν να προσφέρουν στην ομάδα του πολύτιμα στοιχεία που ουδείς εκ των τωρινών στόπερ και αμυντικών χαφ μπορούν να συνεισφέρουν. Κυρίως λόγω πείρας, κυρίως στην οργάνωση του παιχνιδιού από τις «πίσω» γραμμές με τη μπάλα κάτω… Οσο για το ματς με τον «Αίαντα»; Εχουμε και λέμε…

• Δεν αγωνίστηκαν και πάλι οι Σάντσεθ-Εσιέν, ο Μπούρμπος και οι Νάνο – Κλωναρίδης που απουσίασαν από τα δύο εκ των τριών φιλικών στην Ολλανδία. Αν δεν συμβεί κάτι απρόοπτο, όλοι θα είναι στη διάθεση του Αναστασίου για το φιλικό με ομάδα Β’ Εθνικής και την «πρόβα τζενεράλε» με την Ουντινέζε στην Αθήνα, πριν από τα παιχνίδια της γ΄ προκριματικής φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ.

• Πρώτη εμφάνιση του Στιλ, για 45 λεπτά. Σε καλή κατάσταση έδειξε. Φαίνεται πια βελτιωμένος πολύ με τη μπάλα στα πόδια συγκριτικά με την περυσινή εκκίνησή του (έκανε ένα εκπληκτικό υπό πίεση αντιπάλου άνοιγμα στον Βέμερ με το αριστερό πόδι μεταξύ άλλων), αλλά θα πρέπει να προσέξει με την υπερβολική αυτοπεποίθησή του στον αέρα και στις εξόδους. Και ασφαλώς με την οσφυαλγία του, που είναι «ύπουλη», όπως και κάθε μικρή ή μεγαλύτερη πάθηση στη μέση μας…

• Ο Παναθηναϊκός έπαιξε και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο με 4-2-2-2. Το ποδόσφαιρο – ως γνωστόν – δεν το δημιουργούν οι αριθμοί, αλλά τα πρόσωπα. Και με αυτή τη διάταξη, όταν οι δύο από τους τέσσερις μέσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σωστής κάλυψης των χώρων, υπάρχει πρόβλημα. Συνέβη στο πρώτο μέρος, λόγω Πράνιτς και Λουντ, παρότι Καρέλης και Μπεργκ βοηθούσαν στα μαρκαρίσματα.

• Η δυσλειτουργία παρουσιάστηκε περισσότερο στις καλύψεις προς τις δύο πτέρυγες, από τις οποίες ο Αγιαξ ξεδίπλωσε πολλές επιθέσεις, αλλά και στο passing game και την κατοχή μπάλας. Σημαντικό σ’ αυτό το σκέλος ότι δεν είναι καθόλου εύκολο με αντίπαλο που πρεσάρει ψηλά να βγει σωστά η μπάλα από την πρώτη ζώνη, διότι οι τέσσερις στόπερ του ΠΑΟ – άλλος λιγότερο , άλλος περισσότερο – δεν τολμούν να πάρουν πολλά μέτρα προς τη μεσαία γραμμή.

• Ο Αγιαξ ήταν ανώτερος στο πρώτο 45λεπτο, χωρίς να δημιουργήσει πολλές καθαρές ευκαιρίες. Τα προβλήματα στη μεσαία γραμμή, σε συνδυασμό με την «καθήλωση» της αμυντικής τετράδας σε λίγα μέτρα και τις πολλές κερδισμένες μπάλες του Αγιαξ, έδωσαν την εικόνα αφεντικού στους Ολλανδούς. Ο Παναθηναϊκός θέλει να αποφεύγει τις «μεγάλες» προς Μπεργκ και Καρέλη, αλλά μάλλον πρέπει να μπει και αυτό το πλάνο πιο συχνά στο μενού όταν δυσκολεύεται πολύ στην κυκλοφορία της μπάλας από την πρώτη ζώνη.

• Στο δεύτερο ημίχρονο, με την ίδια διάταξη, αλλά περισσότερα τρεξίματα από Ατζαγκούν – Νίνη και τον Πέτριτς σε καλή κατάσταση, ο Παναθηναϊκός βελτιώθηκε σε σημαντικό βαθμό, έχοντας ως κορυφαίο τον αριστερό μπακ Ντάνιελ Πράνιτς, που ήταν και ο μοναδικός που αγωνίστηκε στα 90 λεπτά (πρώτο ημίχρονο ως χαφ).

• Από το 50’ έως το 65’ οι Πράσινοι πάτησαν πέντε φορές με αξιόλογες προϋποθέσεις στην αντίπαλη περιοχή με όλους τους τρόπους. Με εκκίνηση της επίθεσης και από τις πτέρυγες (δύο από τον Πράνιτς, μία από τον Μαρινάκη) και από τον κεντρικό άξονα (μία από ανέβασμα Τριανταφυλλόπουλου και κάθετη του Ζέκα προς τον Μπεργκ και μια από τον Νίνη με τελικό αποδέκτη της επίθεσης τον Πέτριτς).

• Η ωραιότερη φάση εκτυλίχθηκε μόλις ένα λεπτό πριν από το 2-0, στο 82’. Πάλι με αφετηρία το ανέβασμα του Πράνιτς. Ο Πέτριτς κινήθηκε σωστά χωρίς τη μπάλα προς τα πλάγια, πάσαρε έξοχα στον Ατζαγκούν που είχε φτάσει εκτός περιοχής, αλλά σούταρε… εύκολα στον Ολλανδό γκολκίπερ.

• Ηταν αυτή μια φάση – «πρότυπο», όπως και συνολικά η λειτουργία του Τριφυλλιού από το 50’ έως το 80’, όταν κερδήθηκαν οι περισσότερες μπάλες στη μεσαία γραμμή, δεν επετράπη στον Αγιαξ η κάθετη πάσα και η τελική σέντρα από τις πτέρυγες, πολλές φορές εμφανίστηκε πράσινη υπεραριθμία στη μεσαία γραμμή και πάτησαν 4-5 παίκτες εντός και… πέριξ της αντίπαλης περιοχής. Κι ας ήταν περιορισμένη η δραστηριότητα του Νίνη αυτή τη φορά, δείγμα της προσοχής του αντιπάλου πλέον στη λειτουργία του διεθνούς μεσοεπιθετικού.

• Η ανάδειξη του Πράνιτς ως κορυφαίου του παραγωγικού διαστήματος του ΠΑΟ, ίσως να βάζει σε σκέψεις τον Αναστασίου, ο οποίος έχει δοκιμάσει δεκάδες πράγματα σε δύο χρόνια, ουδέποτε όμως σε βάση έστω 3-4 αγώνων τον Κροάτη ως ακραίο μπακ με Νάνο/Χουχούμη ως αριστερό χαφ. Ισως επειδή θεωρούσε πως χρειάζεται περισσότερο τα στοιχεία του 33χρονου στη μεσαία γραμμή. Δεν έχει δα και Ράκιτιτς, Μόντριτς, Πέρισιτς και… λοιπούς στους δικούς του χαφ!

• Από τους νέους, πιο μεστή ήταν η παρουσία του Βέμερ, ο οποίος δείχνει ένας πιο δυναμικός «Μίκαελ Νίλσον». Δηλαδή κοντρολαρισμένος, χωρίς υπερβολές και φαντεζί ενέργειες, με σωστά ανεβάσματα και καλές επιστροφές, όχι τόσο light όσο ο Σουηδός στα αμυντικά καθήκοντά του.

• «Χάνεται» κατά διαστήματα ο Λουντ στον ρυθμό του αγώνα, όταν η ένταση είναι υψηλή. Ακόμη χρειάζεται προσαρμογή μεγάλη, διότι η μπάλα δεν περνά τόσο πολύ από τα πόδια του όπως στην Ελσίνκι και διότι προφανώς καλείται να ανταποκριθεί για πρώτη φορά στο 4-2-2-2, με πολλές καλύψεις στα άκρα και στον άξονα, με υποδοχή και δημιουργία, αλλά και με μαρκαρίσματα… Δεν είναι πια «δεκάρι» ή «ελευθέρας βοσκής» οκτάρι. Πρέπει να μπει σε «καλούπια» και δεν μοιάζει τόσο εύκολο.

• Καλός ο Τελάντερ στο timing και την αποτελεσματικότητα της πρώτης απόκρουσης στον αέρα, αλλά ανασφαλής με τη μπάλα στα πόδια. Θα πάρει χρόνο σε «εύκολα» ματς εφέτος, είναι ο πρώτος χρόνος της δικής του μαθητείας σε ανώτερο της Ααλμποργκ επίπεδο.

• Από τους «παλιούς», πλην του Πράνιτς στο β΄ μέρος, καλύτερος για ακόμη μια φορά ήταν ο Ζέκα. Πολύ τρέξιμο και σωστές κινήσεις μεταξύ των γραμμών από τον Ατζαγκούν που όταν σκοράρει με «κανονικό» σουτ και όχι με κοντινό πλασέ ή προβολή, θα πέσουν όλοι οι φούρνοι του Λάγος. Περιορισμένος (και σωστά μαρκαρισμένος) ο φιλότιμος Νίνης στην αριστερή πτέρυγα. Με λάθη ο κουρασμένος Χουχούμης και το κέντρο της άμυνας στο πρώτο μέρος. Χωρίς τα τρεξίματα του Καρέλη ο Πέτριτς, είχε όμως καλύτερη συνεργασία με Μπεργκ και μέσους. Θετική και πάλι η παρουσία του Αγγελόπουλου που αρχίζει να «ξεψαρώνει». Περιμένουν όλοι πολύ περισσότερα από τον Δώνη. Καλείται να παίρνει πιο γρήγορα αποφάσεις με τη μπάλα ο πάντα μαχητικός Λαγός.

• Σε γενικές γραμμές, ο πρώτος κύκλος προετοιμασίας του Παναθηναϊκού κλείνει αύριο (Κυριακή, 12/7) με πολλά θετικά, χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς, με ένταση και καλή ατμόσφαιρα, με προσαρμογή των νέων στο πνεύμα της ομάδας. Αλλά και με αρκετά προβλήματα στη μεσαία γραμμή και δύο ερωτηματικά για τον Εσιέν και τον Σάντσεθ, από των οποίων τις απαντήσεις θα κριθούν πολλά για την πρόκριση στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ…

Παναθηναϊκός (α’ μέρος): Κοτσόλης - Βέμερ, Ταυλαρίδης, Κουτρουμπής, Χουχούμης - Λαγός, Ζέκα, Πράνιτς, Λουντ - Καρέλης, Μπεργκ.

Παναθηναϊκός (β’ μέρος): Στιλ - Βέμερ (63’ Μαρινάκης), Τριανταφυλλόπουλος, Κουτρουμπής (67’ Τελάντερ), Πράνιτς - Λαγός (63’ Δώνης), Ζέκα (79’ Αγγελόπουλος), Ατζαγκούν, Νίνης - Πέτριτς, Μπεργκ (63’ Καλτσάς).

• Follow me on Twitter: Seretinio