Ο Στραματσόνι ήξερε 100% πόσο δύσκολο ήταν το χθεσινό ματς ( 3-1). Με κόπωση των 8/10 από το Βίγκο και το ταξίδι, με διψασμένο αντίπαλο και καινούριο προπονητή στον πάγκο, με προδιαγραφές πρωτιάς και… διαφοράς μετά την ισοπαλία του ΠΑΟΚ στη Βέροια, δύο ώρες πριν από την αναμέτρηση Ολυμπιακός – ΑΕΚ.

Ήξερε, επίσης, πως στο δεύτερο ημίχρονο επρόκειτο να «μιλήσει» η κούραση και πλέον έχει αντιληφθεί ότι πλην των ντέρμπι, ομάδες με ρυθμό και ποιοτικό ρόστερ που κάνουν πρωταθλητισμό, μπορούν και πρέπει να «πιάνουν από το λαιμό» στο πρώτο ημίχρονο τα ματς της ελληνικής Λίγκας. Όπως ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός στη Λιβαδειά και χθες, όπως δεν έκανε με τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Παναιτωλικό…

Λόγους να ανησυχεί έχει μπόλικους. Κυρίως δύο. Τους αρκετούς για την εποχή τραυματισμούς (έχει και μεγάλα παιδιά στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός) και την ανασταλτική λειτουργία όταν άρχισε να αδειάζει το ντεπόζιτο των μεσοεπιθετικών. Όσο για τη μεσαία γραμμή του; Δική του επιλογή ήταν να μείνει ο Παναθηναϊκός χωρίς κλασικό αμυντικό μέσο, συνεπώς κάθε φορά που θα μένει κάποιος οφ (χθες ο Γουακάσο) οι Πράσινοι θα μένουν χωρίς ούτε έναν χαφ (!) στον πάγκο και θα «προσεύχονται» για τον Ζέκα και τον Λεντέσμα.

Παράλογο βεβαίως και κάποια στιγμή θα το πληρώσει ο Παναθηναϊκός, όπως το πληρώνει ήδη η ΑΕΚ που έμεινε με Γιόχανσον – Σιμόες και έχει έξι μεσοεπιθετικούς, ή ο Ολυμπιακός που ενισχύθηκε πολύ από τη μεσαία γραμμή και μπροστά, αλλά έμεινε με στόπερ Μποτία – Ντα Κόστα – Βιάνα – Σιόβα…

ΤΟ "ΜΑΝ TO MAN" TOY ΠΑΟ

Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε σε μεγαλύτερο κάδρο την εικόνα του Παναθηναϊκού, γράφοντας για κάθε παίκτη ξεχωριστά, με «πινελιές» από τη συνολική παρουσία τους ως τώρα, στη δεύτερη άνω τελεία του πρωταθλήματος λόγω των προκριματικών του Μουντιάλ για τις εθνικές ομάδες.

• Βελτιωμένος ο Στιλ ως «λίμπερο». Δεν ξέρω αν τού είχε ζητηθεί, ή αν είχε διαπιστώσει ο ίδιος τα προβλήματα στην «πλάτη» των Κουτρουμπή – Ιβανόφ, αλλά βγήκε τέσσερις φορές (δύο με πόδια, μια με κεφάλι, μια με τα χέρια σε διεκδίκηση με τον Καλτσά) μακριά από την περιοχή του, όλες σωστά!
  

• Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται πόσο σημαντικός είναι ο Χουλτ για την αριστερή πτέρυγα του Παναθηναϊκού. Σημαντική συμμετοχή στο χτίσιμο επιθέσεων, περιορισμός του δραστήριου, αλλά ανούσιου Καλτσά, χωρίς μάλιστα να έχει μπροστά του τον Γουακάσο, αλλά τον Βιγιαφάνιες, ο οποίος πήγαινε… όπου ήθελε.
  

• Ο Ρέις είναι συγκεντρωμένος και συνεπής επαγγελματίας. Και καλός αθλητής και team player, δεν έχει παραπονεθεί ποτέ και στις προπονήσεις έχει αφήσει καλά δείγματα από την αρχή της σεζόν. Δεν είναι δεξιός μπακ. Κοντρολαρισμένος, αλλά μπορεί μόνο εν μέρει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θέσης. Μπορεί, όμως, ενδεχομένως να ανταποκριθεί καλύτερα από Κουτρουμπή και Ιβανόφ ως στόπερ. Ίσως το σκεφτεί ο Στραματσόνι μετά τα σχετικά καλά χθεσινά δείγματα του Πορτογάλου.
  

• Αφού νίκησε ο Παναθηναϊκός με δίδυμο στόπερ Κουτρουμπή – Ιβανόφ, πάλι καλά για τον Στραματσόνι που είχε στον πάγκο Σαμπά και Μολέδο, τον οποίο έριξε στο γήπεδο εσπευσμένα στο 70’ μπας και συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και γλιτώσει ο ΠΑΟ την αποβολή (είχαν κίτρινη κάρτα και οι δυο του στόπερ) και την ισοφάριση μετά το πεντάλεπτο της… διάλυσης (64’ – 69’, 2-1 και χαμένη ευκαιρία από την προνοητικότητα του Ζέκα και το λάθος timing πάσας του Στανισάβλιεβιτς στον Τσιαλιανίδη). Να θυμόμαστε τούτο: ο leader Μολέδο θεωρείται από τον Στραματσόνι «εύθραυστος» και χρειάζεται «συντήρηση». Αν ισχύει το ίδιο και με τον Σαμπά, να δούμε τι θα γίνεται στα ματς στα οποία δεν θα αγωνίζονται…
  

• Σοβαρός στην εν γένει επαγγελματική συμπεριφορά του ο Βούλγαρος στόπερ, αλλά με σαφές πρόβλημα αντίληψης φάσεων και ταχύτητας στις αντιδράσεις, μοιάζει πολλές φορές στις κινήσεις του ένα – κρίσιμο – δευτερόλεπτο – πίσω από τη φάση. Καλός με τη μπάλα στα πόδια, προκαλεί κινδύνους σε άμυνα με 4 στην «ευθεία», ειδικά αν ο αντίπαλος τον «σημαδέψει» στη δική του ανάπτυξη. Χρήσιμος για άμυνα τριών στόπερ (μικρότερος χώρος και όγκος ευθύνης) όπως και ο Κουτρουμπής, ο οποίος για πολλοστή φορά ενεπλάκη σε εκτός φάσης τσαμπουκά, καθώς το χούι ως γνωστόν δεν φεύγει εύκολα… Αμφότεροι προβληματικοί εναντίον γρήγορων επιθετικών ή και φορ με όγκο και εξυπνάδα, στιλ Ιντέγε και Αλμέιδα.
  

• Σε μεγάλα κέφια ο Ζέκα, όπως και στο Βίγκο, όπου έκανε το καλύτερο εφετινό παιχνίδι του. Καλείται να βελτιωθεί σε δύο τομείς: α) να παίρνει και δημιουργικό παιχνίδι πάνω του όταν ο αντίπαλος πρεσάρει τον Λεντέσμα β) να μην τρέχει… παντού χωρίς λόγο, αλλά να είναι τακτικά σωστός και να κάνει οικονομία δυνάμεων και διαχείριση του οργανισμού του. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό που δεν πήρε έναν επιπλέον μέσο, αντί ενός επιπλέον εξτρέμ ή στόπερ, άλλος χαφ που να πλησιάζει στον όρο «αμυντικός μέσος» δεν υφίσταται!
  

• Κάθετη στο 1-0, κάθετη στον Ιμπάρμπο (ευκαιρία στο β΄ μέρος), passing game με την υποστήριξη του Βιγιαφάνιες, σταθερά εύστοχος από την άσπρη βούλα: επιθετικά πρέπει να μάθει ο Παναθηναϊκός πώς να παίζει με τον Κριστιάν Λεντέσμα, πώς να παίρνει όσο το δυνατόν περισσότερα με τις κινήσεις στα «μεσοδιαστήματα» των Ιμπάρμπο, Μπεργκ, Λουντ, Βιγιαφάνιες. Αν κινηθούν σωστά, θα την πάρουν τη σωστή πάσα από τον Αργεντινό. Αμυντικά, στα δύσκολα και απαιτητικά ματς, πρέπει να «υποστηρίζεται» τουλάχιστον από δύο τρεχαντήρια (Ζέκα – Γουακάσο).
  

• Η απουσία του Γουακάσο έδωσε στον Βιγιαφάνιες το διαβατήριο παραμονής στην ενδεκάδα. Αν αγωνιζόταν ο τραυματίας και ξεκούραστος Γκανέζος, ο «Βίγια» θα διεκδικούσε μια θέση με τον Λουντ. Τον είδαμε για πρώτη φορά από την αρχή σε ματς εναντίον ασθενέστερου αντιπάλου και τακτικά δεν ήταν καθόλου συνεπής στο 4-2-3-1, στο οποίο ο Στραματσόνι τον είχε ξεκινήσει αριστερά με «ανάποδο» πόδι, α λα Κουτίνιο στη Λίβερπουλ. «Καραγκουνίζει» πολλές φορές πηγαίνοντας, λόγω της «τρέλας» του, όπου βρίσκεται η μπάλα! Έτσι, χάνει δυνάμεις και δημιουργεί προβλήματα στο σύνολο όταν χάνεται η μπάλα. Έχει πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης σ’ αυτόν τον τομέα για να μάθει να αγωνίζεται και με το μυαλό του, όχι μόνο με το ταλέντο και το πάθος του. Γενικά, πρέπει να μάθει να παίζει καλύτερα χωρίς τη μπάλα, να διαχειρίζεται την ενέργειά του και επίσης να δυναμώσει σωματοδομικά. Δουλεύει πολύ ο Στραματσόνι μαζί του, τον χαρακτήρισε πρόσφατα «παράδειγμα προς μίμηση για τη βελτίωσή του».
  

• Ο Λουντ είναι το αντίθετο του Ιμπάρμπο και του Βιγιαφάνιες! Δεν «φαίνεται» πολύ στο ματς, αλλά είναι σχεδόν άριστος τακτικά, κάνει τις σωστές κινήσεις χωρίς τη μπάλα, συνεργάζεται πολύ καλά με τον Μπεργκ και δεν πέφτει εύκολα, ούτε χάνει εύκολα τη μπάλα, ενώ μοιράζεται σωστά τους χώρους και στο pressing της πρώτης ζώνης του αντιπάλου. Αναθρεμμένος με σωστές ποδοσφαιρικές βάσεις στην Φινλανδία, θα παίζει πλέον «ψηλά» στο 4-2-3-1 και όχι τόσο κεντρικά στη μεσαία γραμμή. Όταν είναι διαθέσιμος ο Γουακάσο, θα διεκδικεί μια θέση μαζί με τον «Βίγια» κι αν δεν χάσει το μυαλό και την ομαδικότητά του, δύσκολα θα χάσει και τη θέση του βασικού.
  

• Ο Ιμπάρμπο είναι η ατραξιόν του Παναθηναϊκού! Ο παίκτης που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον περισσότερο από κάθε άλλο! Ικανός να περάσει τέσσερις παίκτες με σπριντ και ντρίμπλες και να χάσει γκολ σε κενή εστία. Απαραίτητος σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό κι ας χάνει ευκαιρίες. Σπριντάρει, ντριμπλάρει, μαρκάρει, δίνει δύναμη, όγκο, ενέργεια, εκρηκτικότητα, τα πάντα εκτός από το γκολ. Χθες ήταν ο μοναδικός που στεκόταν στο ύψος του μεσοεπιθετικά όταν είχαν καταρρεύσει όλοι, στο πρώτο 20λεπτο του β΄ μέρους, ήταν και ο μοναδικός που πρωταγωνίστησε σε ευκαιρίες (ωραίο διαγώνιο σουτ που έβγαλε ο Κοσίτσκι και κεφαλιά στο δοκάρι). Έχει γίνει και πιο ομαδικός στα τελευταία ματς, χρειάζεται γκολ για αυτοπεποίθηση.
  

• Ο Μπεργκ χρειάζεται συμπαίκτες εντός της περιοχής στα ματς πρωταθλήματος. Αν τους έχει (Λουντ, Ιμπάρμπο, Βιγιαφάνιες) και δεν βγει οφ για 5-6 αγωνιστικές ως είθισται κάθε χρονιά, θα γράψει περισσότερα από 20 γκολ, χωρίς πέναλτι. Για να συμβαίνει αυτό, πρέπει να βοηθούν πολύ οι ακραίοι μπακ. Είναι σαφές ότι κάνει οικονομία δυνάμεων κατά τη διάρκεια των αγώνων και ότι έχει αντιληφθεί πως ο Παναθηναϊκός θα τον «ταϊσει» περισσότερο και καλύτερα εφέτος.
  

• Καταπληκτική εμφάνιση από τον Κοσμά Τσιλιανίδη, που μπήκε στο 45’ αντί του Μάσα. Ομαδικός, ενεργητικός, τολμηρός, γρήγορος, άλλαξε σχεδόν μόνος του τη μορφή του αγώνα. Θα είχε επισφραγίσει την καταπληκτική εμφάνισή του αν ο Στανισάβλιεβιτς του είχε σερβίρει σωστά το 2-2.

Υ.Γ. 1: Απίστευτο, αλλά… έγινε. Στα δικά μου μάτια ο Καλογερόπουλος χωρίς να έχει καθορίσει το αποτέλεσμα, έχει δώσει ένα καθαρά ανύπαρκτο πέναλτι (Βιγιαφάνιες – Γιαννούλης) και δύο φουλ αμφισβητούμενα (Τσουκαλάς και Χουλτ), τα οποία πιθανότατα δεν επισείουν την εσχάτη των ποινών! Στο πρώτο διότι η μπάλα είναι «νεκρή» (έχει φύγει άουτ και δεν παίζεται, ούτε διεκδικείται) και όχι «εντός παιδιάς» όταν ο Ιβανόφ κλαδεύει… ετεροχρονισμένα τον Τσουκαλά και στο δεύτερο διότι πέφτει ο Χουλτ (όπως και στο α’ μέρος όταν πήρε κίτρινη για «θέατρο») και δεν τον τραβάει από τη φανέλα ο Στανισάβλιεβιτς, όπως είχε κάνει στο ίδιο σημείο ο Μέστο στον Ντικς εναντίον του Άγιαξ).

Υ.Γ.2: Με επτά (!) αλλαγές η Θέλτα συγκριτικά με το 2-0 εναντίον του Παναθηναϊκού, 4-3 την Μπαρτσελόνα που χωρίς Μέσι είναι μια «απλώς» πολύ καλή ομάδα. Σε ρεσιτάλ Τερ Στέγκεν που έχει δημιουργήσει το πρώτο και έχει χαρίσει το τέταρτο γκολ. «Απάντηση» στη… θεωρία των δύο άκρων. Α) Και σε όσους υποτίμησαν την εμφάνιση του Τριφυλλιού λέγοντας «έχασαν 2-0 από την έκτη της Ισπανίας και θριαμβολογούν για την απόδοση» β) Σε όσους πιστεύουν ότι ο Μπερίσο είχε βάλει την… κανονική Θέλτα στο ματς με τους Πράσινους.

Υ.Γ. 3: Πολύ καλά δείγματα γραφής από τον Στραματσόνι στις δηλώσεις του. Ο προπονητής αξιολογείται και από τις δημόσιες τοποθετήσεις του. Ειδικά όταν η ομάδα του είναι στα high της.

Follow me on Twitter: Seretinio