Ο κατήφορος της ελληνικής διαιτησίας με τους διάφορους "Κύζες" και του Παναθηναϊκού με τις παραδοξότητες και τις αλλοπρόσαλλες επιλογές, συνεχίστηκε και στην Κομοτηνή.

Εκεί όπου ηττήθηκε με δυο γκολ – «δώρα» στις καθυστερήσεις κάθε ημιχρόνου, αφού προηγουμένως είχε χάσει τρεις κλασικές ευκαιρίες, δύο με τον Νίκο Καρέλη και μία με τον Αμπντούλ Ατζαγκούν στο 87’, μετά από υπέροχη προσπάθεια του Μλάντεν Πέτριτς.

Ας μην βιαστεί κάποιος φίλος του Παναθηναϊκού να τα ρίξει όλα στον ρέφερι. Ότι σφύριζε ανοήτως από το πρώτο ημίχρονο, μοιράζοντας αφειδώς κίτρινες κάρτες σαν καραμέλες στους παίκτες και των δύο αντιπάλων, ήταν ξεκάθαρο. Ότι στο β΄ ημίχρονο θα σφύριζε το ζευγάρι Πανθρακικός – Παναθηναϊκός όπως θα σφύριζε ο Μότζι το Γιουβέντους – Εμπολι, δεν το περίμεναν πολλοί.

Η αποβολή του Χρήστου Μπούρμπου ήταν ανύπαρκτη, χάρισε δύο κίτρινες στον Ιγκόρ και στον Μάρτινς για αντίστοιχα «κλαδέματα» του Πέτριτς και του Μπούι, αλλά… μισό λεπτό. Τάιμ άουτ. Ο Παναθηναϊκός ήταν σαφώς ανώτερος όταν έμεινε με δέκα παίκτες, από το 59’! Ζέκα δεξιός μπακ, Ατζαγκούν σε κατάσταση… Duracell, Πέτριτς με σωστές τοποθετήσεις, χωρίς να απειλείται καθόλου! Ασφαλώς δεν ευθύνεται ούτε ο Αναστασίου ούτε ο Κύζας, ούτε ο… Κοντονής, αν ο Καρέλης πετάει στα σκουπίδια δυο «πάρε – βάλε» καταπληκτικές ασίστ του Κλωναρίδη και του Μπεργκ, ή ο Ατζαγκούν αδυνατεί να σημαδέψει σωστά σε «ελεύθερη» γωνία τριών μέτρων.

Η ευθύνη για την κατρακύλα του Παναθηναϊκού μετά τη νίκη με 2-1 στο ντέρμπι επί του Ολυμπιακού επιμερίζεται σε τρία πεδία: διαιτησία (με Ατρόμητο και σήμερα επί παραδείγματι), παίκτες, προπονητικό τιμ. Και για να μην μιλάμε στον αέρα, ο Παναθηναϊκός σήμερα «ξόδεψε» 45 λεπτά (αν και στα πρώτα δέκα ήταν κυρίαρχος) εναντίον μιας κακής και άναρχης ομάδας, έχοντας μόλις δύο τελικές προσπάθειες! Με τον Ουασίμ Μπούι παρτενέρ του Κάρλος Ζέκα στη μεσαία γραμμή, για πρώτη φορά μετά από 3 ½ μήνες (από το 0-0 στα Γιάννενα), σε μια « α λα Μπαϊράμι στη Νέα Σμύρνη» έμπνευση του Αναστασίου, ο οποίος δεν θα έπρεπε να περιμένει περισσότερα από τον νεαρό Ολλανδό, ακόμη κι αν έχει παρουσιάσει πρόοδο στην καθημερινότητα των προπονήσεων. Άλλο οι προπονήσεις, άλλο ο ρυθμός ενός αγώνα... Και με τον Μπεργκ απενεργοποιημένο στην αριστερή πτέρυγα να μην φτάνει ούτε σε μία (!) τελική προσπάθεια σε 65 λεπτά αγώνα… Ε, μάλλον κάτι πήγε στραβά στο αρχικό σχήμα.

Ο κόουτς διαχειρίστηκε το ματς πολύ καλύτερα μετά την αποβολή του Μπούρμπου, μοίρασε σωστά αρμοδιότητες και χώρους στο 4-1-3-1, μάλλον όμως βιάστηκε να αντικαταστήσει τον Σουηδό φορ με τον Πράνιτς. Θα μπορούσε να είχε αλλάξει τον Καρέλη αντί του Μπεργκ. Τέτοιες επιλογές, όμως, είναι «μέσα στο παιχνίδι». Εχουν βάση λογικής. Οι «τρέλες» είναι οι επιλογές «τύπου Μπούι» που ξαφνικά βρέθηκε στην ενδεκάδα απόντος του τιμωρημένου Λαγού, ενώ έμειναν εκτός 18άδας και ο Δώνης (κυρίως) και ο Μέντες (δευτερευόντως).

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος στα ματς με τη Βέροια και τον Αστέρα Τρίπολης ήταν πολύ κατώτερος των αντιπάλων του, είναι πως τα διαιτητικά σφάλματα σε συνδυασμό με τις δικές του ανοησίες, επιτείνουν την περίοδο εκνευρισμού. Φάνηκε και από τις αντιδράσεις του Αναστασίου, ο οποίος πρόλαβε μέσα σε μισή ώρα: να πει στον Νάνο «πέτα τη μπάλα έξω» στο 93’ (για να… τελειώνουμε» δηλαδή), να μην περιμένει τον ρεπόρτερ της Nova για δηλώσεις και να απαντήσει στη συνέντευξη Τύπου «Πόσες ευκαιρίες θα έπρεπε να δημιουργήσει για να ικανοποιηθείτε; Θα φροντίσω την επόμενη φορά να κάνουμε δύο παραπάνω για να σας ικανοποιήσουμε», όταν ρωτήθηκε γιατί ο Παναθηναϊκός παρότι υπερίσχυσε στην κατοχή μπάλας δεν είχε περισσότερες ευκαιρίες. Ατοπη η ερώτηση, ναι. Με εκνευρισμό η απάντηση. Και όταν ο καπετάνιος εκνευρίζεται, το πλήρωμα δεν θα ηρεμήσει.

Ο Παναθηναϊκός στάθηκε όρθιος εφέτος μετά από τέσσερις βαριές φουρτούνες. Τον αποκλεισμό από τη Σταντάρ Λιέγης, την εκτός έδρας ήττα από την Εστορίλ, τις διαδοχικές αποτυχίες με ΟΦΗ και Ολυμπιακό, τον αποκλεισμό από την Ξάνθη. Με καπετάνιο τον Αναστασίου. Τώρα δείχνει να καταρρέει. Και την κατηφόρα – ανεξάρτητα από τα διαιτητικά «εγκλήματα» - δεν θα μπορέσει να τη σταματήσει με μια νίκη. Παρά μόνο αν οι παίκτες βοηθήσουν περισσότερο τον προπονητή και τους εαυτούς τους. Είναι αυτές οι συνέπειες μιας ομάδας «χωρίς πίεση»…

• Follow me on Twitter: Seretinio