Η πρόκριση είχε χαθεί στο πρώτο ημίχρονο του “Μάκισμιρ”, όταν ο Μίκαελ Σκίμπε και οι περισσότεροι παίκτες της εθνικής Ελλάδας βρέθηκαν ίσως στη χειρότερη εργασιακή βραδιά τους σ' αυτά τα τελευταία δύο χρόνια. Απόψε το “Γ. Καραϊσκάκης” διψούσε και καιγόταν για το 1-0. Το έβλεπες, το μύριζες, το άγγιζες, το ένιωθες...

Η κάψα διαπερνούσε την τηλεοπτική οθόνη και διαχεόταν στα σπίτια και στα γραφεία, στην καφετέρια και στα κινητά. Δίκαιο και – σε τελική ανάλυση – εύκολο 0-0 για τους Κροάτες. Δεν ήταν το αποτέλεσμα η είδηση. Το “φρέσκο”, το αληθινά αισιόδοξο, το ρεαλιστικά ελπιδοφόρο, ήταν το χειροκρότημα όλης της εξέδρας για την προσπάθεια των παικτών, την ίδια στιγμή που οι Κροάτες σε κύκλο πιασμένοι χέρι – χέρι θύμιζαν Ελλάδα της Ουκρανίας και της Ρουμανίας, Ελλάδα του Σαλπιγγίδη και του Μήτρογλου: μάλλον μας ταιριάζουν οι... εκτός έδρας ρεβάνς στα μπαράζ.

ΘΕΜΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ

Να, λοιπόν, ένα ακόμη θεμέλιο για την επόμενη διετία το οποίο εδώ που τα λέμε δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι! Η ισχυροποίηση του δεσμού ομάδας – κοινού. Σφυρηλατήθηκε αγώνα με αγώνα, βαθμό με βαθμό σ' αυτή τη διετία της επαναφοράς στην κανονικότητα. Οχι, δεν ήταν η “ολική επαναφορά”. Αυτή θα είχε επιτευχθεί με πρόκριση – υπέρβαση επί της παρέας των Μόντριτς – Μάντζουκιτς – Πέρισιτς - Ράκιτιτς που κοστίζουν μαζί όσο δυο ρόστερ της εθνικής Ελλάδας. Η δυνατότητα της υπέρβασης χάθηκε στο Ζάγκρεμπ λόγω της άστοχης επιλογής ρόλων από τον σκηνοθέτη του 3-5-1-1 και της ατομικής κακής παράστασης της συντριπτικής πλειονότητας των πρωταγωνιστών.

Συνολικά 12 παραστάσεις σ΄ αυτή την προκριματική φάση των μπαράζ: 10 ικανοποιητικές βάσει αποτελέσματος/απόδοσης ή και των δύο συνδυαστικά. Δύο απαράδεκτες με κριτήριο και την εμφάνιση και το αποτέλεσμα: το 0-0 με τους Εσθονούς στο Φάληρο, το 4-1 από τους Κροάτες στο Ζάγκρεμπ. Ο απολογισμός θετικός, όχι εντυπωσιακός. Να χαμογελάμε, όχι να πανηγυρίζουμε... Σε κάθε περίπτωση αυτοί οι παίκτες, αυτό το σύνολο΄, αυτή η ομάδα, ενδεχομένως ενισχυμένη και με κάποιους που θα προστεθούν για τα προκριματικά του Euro είναι ανώτερη από αυτό που αποκαλούμε "επίπεδο" ή "μέσο όρο" του ελληνικού ποδοσφαίρου.

ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ ΚΡΟΑΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗ ΡΕΒΑΝΣ

Για τις αλλαγές στην ενδεκάδα και τις επιλογές του Σκίμπε στο αποψινό 0-0, τα έγραψε όλα ο Θέμης Καίσαρης στην ανασκόπηση μιας αναμέτρησης την οποία οι Κροάτες κατάφεραν να διαχειριστούν με ψυχραιμία. Χάρη στην κλάση, την εμπειρία, τη χημεία, αλλά κυρίως χάρη στην προσήλωση, τη μαχητικότητα και τη σοβαρότητά τους! Δεν την υποτίμησαν την Ελλάδα και μπράβο τους. Της έδωσαν το δικαίωμα μόνο για δύο καθαρές ευκαιρίες, κι αυτές στο τελευταίο πεντάλεπτο, με τα σουτ του Ταχτσίδη και του Πέλκα, ως αποτέλεσμα των ρηγμάτων που προκλήθηκαν στην αριστερή πτέρυγά τους με Τοροσίδη – Ζέκα – Γιαννιώτα. Δεν ξεμύτισαν πολύ από το καβούκι τους, δεν πήραν πολλά μέτρα οι σούπερ στο πρώτο ματς ακραίοι μπακ τους, δεν ανέβασαν τους χαφ τους. Περίμεναν, πρέσαραν, πρόσεχαν. Και έψαχναν μια καλή κάθετη στον Κάλινιτς ή στον Μάντζουκιτς. Μα το δίδυμο Μανωλά – Παπασταθόπουλου ήταν στα κέφια του: αν δεν είχε και η FIFA τα δικά της κέφια με την ποινή του στόπερ της Ρόμα, ίσως να μην γίνονταν τόσες αλλαγές στην ενδεκάδα του Ζάγκρεμπ...

ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΙΜΠΕ ΜΕ ΡΙΣΚΟ

Κάπου εδώ, τέλος. Τέλος και αρχή. Μετά το delete, έρχεται το restart. Kαι μετά το restart αυτής της φάσης, θα έρθει και το enter για την επιστροφή στην τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Μετά από 16 χρόνια η Ελλάδα μένει έξω από “ζευγάρι” Euro – Mundial. Από το 2000-2002, στο 2014 – 2016. Και το 2020 θα επιστρέψει στο Euro, όπως το 2004. Αρκεί να κρατήσει σταθερά τα θεμέλια που έβαλε αυτή τη διετία στην εσωτερική δομή της και στον πάγκο της. Για να παίξει ποδόσφαιρο θεαματικό δεν έχει τη δυνατότητα. Αλλά υλικό για να εργαστεί ο Σκίμπε υπάρχει αξιόλογο. Και κορμός υπάρχει και “μαγιά” καλή και νέοι που έρχονται και πολύ καλύτερα αποδυτήρια πλέον. Ναι, με τον Γερμανό! Δεν συντρέχουν τόσο σοβαροί λόγοι για μεγάλο ρίσκο αλλαγής. Στην εθνική παίζουν μεγάλο ρόλο οι παίκτες και εκείνοι τον θέλουν. Mαζί θα φτάσουν στο Euro 2020!