Μερικές φορές δεν χρειάζονται πολλά για να καταλάβει ένας ουδέτερος παρατηρητής πού στρέφεται το ενδιαφέρον του φιλάθλου. Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια. Εδώ και χρόνια, το δικό μου παραμένει σταθερό και αδιάσειστο: οι… ερωτήσεις του κοινού.

Και η πιο συχνή ερώτηση που δέχθηκα από φίλους κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα σχετικά με τα αθλητικά δρώμενα, είναι μία: «πότε βγαίνουν τα εισιτήρια διαρκείας στο μπάσκετ;». Σε έναν «ποδοσφαιρικό» δημοσιογράφο. Σκεφτείτε πόσες αντίστοιχες ερωτήσεις έχουν γίνει σε συναδέλφους που ασχολούνται με το μπάσκετ και ειδικότερα στους ρεπόρτερς Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.

Για να μην πολυλογούμε: είναι νωρίς ακόμη, αλλά το αισθητήριο του οπαδού δύσκολα αλλάζει. Ναι, θα ασχοληθούμε και πάλι με τη Σούπερ Λίγκα. Με τα καλά και τα στραβά της. Ειδικά, δε, αν το πρωτάθλημα είναι πιο ανταγωνιστικό (μάλλον δεν γίνεται να είναι λιγότερο ανταγωνιστικό συγκριτικά με τον πιο εύκολο τίτλο στην ιστορία του Ολυμπιακού, τον περυσινό δηλαδή), θα ασχοληθούμε πολύ! Δεδομένου μάλιστα ότι σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό υπάρχουν ήδη ουκ ολίγα καινούρια πρόσωπα και πως ο πρωταθλητής ακόμη δεν έχει προβεί στις σημαντικές μεταγραφικές κινήσεις του που αναμένονται προσεχώς.

Όμως η διοργάνωση στην οποία αντιλαμβάνομαι ότι θα επικεντρωθεί το ενδιαφέρον της πλειονότητας της ελληνικής κοινής γνώμης δεν θα είναι η Σούπερ Λίγκα, παρότι για το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα ενδιαφέρονται με μεγάλη ζέση οι φίλοι της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, οι οποίοι αθροιστικά αποτελούν σημαντικό ποσοστό. Ούτε ασφαλώς το Τσάμπιονς Λιγκ, το οποίο έχει καταντήσει ήδη βαρετό στην πρώτη φάση του (φάση ομίλων) μέχρι τον Φεβρουάριο, για να μην πω μέχρι και την φάση των προημιτελικών, όταν πια έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο και έχει σχηματιστεί το γκρουπ των – συνήθως «ισχυρών» με 1-2 «εκπλήξεις» που θα διεκδικήσουν το τρόπαιο μέχρι το τέλος.

Η διοργάνωση στην οποία περιμένω ότι θα πέσουν όλα τα βλέμματα είναι η (νέα) Euroleague! Eίτε μετέχει ο Ολυμπιακός στους ομίλους του Champions League, είτε όχι. Ακόμη κι αν κατορθώσει ο ΠΑΟΚ το φαινομενικά απίθανο, να αποκλείσει και τον Άγιαξ και τον επόμενο αντίπαλό του (ως «αδύναμος») στα play offs και να έχουμε διπλή ελληνική παρουσία στους ομίλους του Champions League! H Euroleague και σ’ αυτό το ακραίο επιθυμητό ενδεχόμενο θα κλέψει – τουλάχιστον γι’ αυτή τη σεζόν – την παράσταση στο ελληνικό φίλαθλο κοινό. Κι ας συμμετέχουν σ’ αυτή μόνο ο πρωταθλητής Ολυμπιακός και ο εξάστερος Παναθηναϊκός από τις ελληνικές ομάδες.

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ «ΠΑΛΙΟΥ»

Οι λόγοι; Πολλοί και δεν σχετίζονται ασφαλώς μόνο με το μπάσκετ και δη την ανάπτυξη, το επίπεδο, την παράδοση του σπορ στη χώρα μας και τις επενδύσεις, τις προσδοκίες, τις μεταγραφές των δύο «αιωνίων αντιπάλων». Συνδέεται άμεσα με δύο παραμέτρους: τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ελληνικού στοιχείου στη Euroleague συγκριτικά με το αντίστοιχο ελληνικό «μερίδιο» στο Champions League (διότι το πιο πιθανό σενάριο είναι να δούμε μόνο τον Ολυμπιακό στους ομίλους) και τον «βάλτο» της «προβλεψιμότητας» στον οποίο βουλιάζει χρόνο με το χρόνο το Champions League: ελάχιστες οι διαφοροποιήσεις στο γκρουπ των διεκδικητών από σεζόν σε σεζόν, πολλά «αδιάφορα» για το ευρύ κοινό παιχνίδια στην πρώτη φάση. Μεταφράζεται τα 2-3 τελευταία χρόνια αυτό το στοιχείο πολλάκις και στα μισοάδεια γήπεδα κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης (σε ματς τύπου «Μπαρτσελόνα – Μπάτε Μπορίσοφ») και έχω την εντύπωση ότι αν δεν υπήρχε το δέλεαρ του στοιχηματισμού, το Champions League θα ήταν στην πρώτη φάση του ακόμη πιο «αδιάφορο» για τον μέσο Έλληνα (τηλε)θεατή.

Αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, η Euroleague από την εφετινή σεζόν οδηγήθηκε εν πολλοίς στο μοντέλο διεξαγωγής το οποίο επιθυμούν αρκετά top ποδοσφαιρικά clubs της Ευρώπης! Δηλαδή ένα «δεύτερο» πρωτάθλημα, πλην του «εγχώριου» κάθε κράτους, με 30 ματς και βαθμολογία από την οποία προκρίνονται οι οκτώ πρώτοι στην προημιτελική φάση (μετά Final – 4, ημιτελικοί, τελικός). Είναι η κατεύθυνση προς την οποία πιέζουν την UEFA εδώ και αρκετά χρόνια κυρίως οι Άγγλοι και δευτερευόντως οι Γερμανοί: τη δημιουργία δεύτερου – ευρωπαϊκού – πρωταθλήματος, στο οποίο αντιμετωπίζουν όλοι - όλους εντός και εκτός έδρας. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον – περισσότερα ντέρμπι – σούπερ συναγωνισμός – περισσότερα έσοδα και από τα τηλεοπτικά και από τα εισιτήρια. Από αρχές Οκτωβρίου μέχρι αρχές Απριλίου.

Σκεφτείτε δηλαδή ένα Champions League με 16 συμμετέχουσες σε έναν όμιλο: Ρεάλ, Μπάρτσα, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπάγερν, Ντόρτμουντ, Λεβερκούζεν (ή Σάλκε), Γιουβέντους, Μίλαν, Ίντερ (ή Ρόμα), τέσσερις εκ των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Αρσεναλ, Τσέλσι και άλλες τρεις, οι οποίες θα αναδεικνύονται από τη βαθμολογία των χωρών (γαλλικές, πορτογαλικές, τούρκικες, ολλανδικές, ρώσικες, πρωταθλητής Ελλάδας, Βελγίου, Σερβίας, Τσεχίας κ.ο.κ). «Σχηματικό» είναι αυτό το μοντέλο, ίσως δεν είναι σωστό το παράδειγμά μου, μπορείτε να αλλάξετε τον αριθμό των εκπροσώπων κάθε χώρας. Πρόκειται για ένα παράδειγμα μόνο για να αντιληφθούμε την «αλλαγή» που θα γινόταν. Ακόμη και με 20 ομάδες, όχι με 16, προκειμένου να είναι πιο «αντιπροσωπευτικό» το μίνι πρωτάθλημα από περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ε, κάτι αντίστοιχο θα δούμε εφέτος στην Euroleague!

ΓΙΑΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ EUROLEAGUE

Ο συναγωνισμός Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού θυμίζει εφέτος παλιές καλές εποχές. Το «καινούριο» είναι πάντα ελκυστικό για τον ουδέτερο παρατηρητή και «θελκτικό» ειδικά για τους φίλους των δύο ομάδων που είναι και οι περισσότεροι στη χώρα. Τηλεοπτικές μεταδόσεις, τσεκ. «Μάχη» ευρωπαϊκή μεταξύ τους εις διπλούν, τσεκ. Μπασκετικά ευρωπαϊκά «μεγαθήρια» στο παιχνίδι, τσεκ . Δεκαπέντε εντός έδρας ευρωπαϊκά ματς σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ, (μεγαλύτερη πλέον η αξία του εισιτηρίου διαρκείας), τσεκ. Έλληνες αθλητές και προπονητές σε ξένες ομάδες της Euroleague, τσεκ. Ανεπτυγμένη και βελτιωμένη προβολή του προϊόντος από τα media, τσεκ. Έντονος συναγωνισμός για τις πρώτες οκτώ θέσεις, αλλά και για το «πλασάρισμα» για τα «σταυρώματα» στη φάση των «16», τσεκ (ακόμη κι αν υπάρχουν 3-4 «ασθενέστερες» στη Euroleague).

Ναι, το ξέρω, υπάρχει και το πρωτάθλημα της Α1. Sorry, αλλά παρά το χρήμα που πέφτει στην ΑΕΚ και τον Άρη, ενδεχομένως και στον ΠΑΟΚ, δεν νομίζω πως έχουν πιθανότητες να αλλάξουν το ζευγάρι των τελικών. Είχε μειωθεί η ψαλίδα, νομίζω πως «ανοίγει» και πάλι συγκριτικά με ερυθρόλευκους και πράσινους. Και προς το παρόν δεν διαφαίνεται η προοπτική ούτε στον πιο μακρινό ορίζοντα της φαντασίας μας για να ξαναδούμε πρωτάθλημα ανταγωνιστικό σε όλα τα επίπεδα όπου οι κορυφαίες ομάδες θα μπορούσαν να ηττηθούν πολλές φορές από έναν «Πανιώνιο», έναν «Ηρακλή», έναν Απόλλωνα Πάτρας, ένα Περιστέρι, Σπόρτινγκ, Παγκράτι, μαζί ασφαλώς με τα «ντέρμπι» εναντίον Άρη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ. Αυτά είναι για να τα θυμόμαστε οι παλαιότεροι από τις δεκαετίες των 80’s και των 90’s και να γουστάρουμε που προλάβαμε να τα ζήσουμε, όταν ξέραμε απέξω τις 12άδες σχεδόν όλων των ομάδων της Α1!

Στο σήμερα, το πρωτάθλημα της Α1 παραμένει «Παναθηναϊκό-Ολυμπιακό» το Champions League μοιάζει «βαλτωμένο», η Σούπερ Λίγκα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της έχοντας ξεκάθαρο φαβορί τίτλου και οδεύει προς σημαντικές αλλαγές ευρισκόμενη σε μεταβατικό στάδιο. Αποτέλεσμα; Η ολόφρεσκη Euroleague να είναι για την εφετινή σεζόν το μεγάλο φαβορί για τον… πρωταθλητή όλων των πρωταθλημάτων ως προς το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού. Μακάρι, δε, στα προσεχή έτη κάποιος εκ των Άρη, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ να «τρουπώσει» σ’ αυτήν, ώστε να κεντρίσει και το «οπαδικό» ενδιαφέρον του – μικρού ή μεγαλύτερου- «μπασκετικού» κοινού αυτών των συλλόγων.

Follow me on Twitter: Seretinio