Να μείνει ή να φύγει, λοιπόν, ο Ζέκα από τον Παναθηναϊκό; “Να μείνει”, λένε ορισμένοι. Επιχειρήματα: Είναι ο κάπτεν και αρχαιότερος παίκτης του, πολύ σημαντικός στα αποδυτήρια, κομβικός και σημείο αναφοράς στην ενδεκάδα του Ουζουνίδη και στη χημεία της ομάδας. “Να φύγει”, θέλουν άλλοι. Επιχειρήματα: έχει πιάσει “ταβάνι” η απόδοσή του στον Παναθηναϊκό, δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά, χρειάζεται τα χρήματα η ομάδα για να κάνει άλλες δύο μεταγραφές, αφού γουστάρει τα φράγκα της κοπεγχάγης, μπάι - μπάι. Κι άλλα πολλά. Αμφιπλεύρως.

Σε κάθε αξίωμα του τύπου “το μοναστήρι να' ναι καλά” υπάρχουν ουκ ολίγες εξαιρέσεις. Σε κάθε συνθηματικό “όταν ο παίκτης θέλει να φύγει, θα φύγει”, εμφανίζεται μια Ντόρτμουντ για τον Ντεμπελέ, μια Μονακό για τον Εμπαπέ και μια Λίβερπουλ για τον Κοουτίνιο να (του) πει “Φίλε, έχεις συμβόλαιο, θα πωληθείς μόνο αν συμφωνήσουμε εμείς. Προς το παρόν κάνε μόνος σου προπονήσεις. Κι αν γουστάρεις, κοίτα μας από την κερκίδα όταν θα παίζουμε Τσάμπιονς Λιγκ”.

Οι ελληνικές ομάδες τέτοια δυνατότητα επιμονής και "αντίστασης" απέναντι στον φευγάτο παίκτη δεν έχουν. Αυτή την περίοδο ίσως μόνο ο Ολυμπιακός, κατά περίπτωση και ο ΠΑΟΚ. Λόγω οικονομικής ισχύος, σταθερής παρουσίας σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων που αποτελούν κίνητρο+διαφήμιση για κάθε παίκτη, λόγω σχετικά σταθερού εταιρικού οργανογράμματος και επένδυσης είτε σε σχέσεις με μεγάλα μανατζερικά γραφεία, είτε στο τμήμα σκάουτινγκ, είτε σε αμφότερους τους τομείς.

“ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ” ΟΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ

Οι πωλήσεις για κάθε ελληνική ομάδα δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται πλέον – εδώ και πολλά χρόνια – με συμπλέγματα. Οι εποχές του Γιώργου Βαρδινογιάννη που προτού καλά καλά συνειδητοποιήσει τις επιπτώσεις του νόμου Μποσμάν είδε να διαλύεται μέσα σε δύο χρόνια η ομαδάρα του 1996 και του Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος άργησε πολύ να βάλει στο ερυθρόλευκο επαγγελματικό του ρεπερτόριο το selling, ανήκουν στην... αρχαία ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι πωλήσεις θα έπρεπε να είναι στόχος κάθε ελληνικής ομάδας. Δυστυχώς, άργησαν πολλές εξ αυτών να το πάρουν χαμπάρι. Και από τους “μικρο-μεγαλο-μεσαίους” και από το “Big – 4”. Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη έδειξε το δρόμο κι ας γκρινιάζουν πολλοί φίλοι των Ερυθρόλευκων. Γκρινιάζουν (σωστά) πολλές φορές για τους αντικαταστάτες όσων πωλούνται. Όχι για τον Μανωλά και τον Σάμαρη, για τον Μήτρογλου και τον Μιλιβόγεβιτς. Γκρινιάζουν όταν φεύγει ο “Μίλι” για την Premier League και βγαίνει από τη ναφθαλίνη ο Ρομαό. Όχι όταν αποκτώνται (με τα χρήματα του... κάθε “Μίλι”) ο Οφόε και ο Ζιλέ...

Σ' αυτόν ακριβώς τον δρόμο θα έπρεπε να βαδίζει καθείς - βάσει των δικών του δυνατοτήτων - με στόχο μια καλύτερη ζωή σε κάθε ελληνικό κλαμπ. Όχι μόνο ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ που αλλάζουν τους τεχνικούς διευθυντές σαν τα πουκάμισα. Και ο Ατρόμητος, ο Αστέρας Τρίπολης, ο Πανιώνιος, η Ξάνθη, ο ΠΑΣ, γιατί όχι και ο Πλατανιάς, ο Παναιτωλικός, όλοι; Όταν όμως ξοδεύονται αλόγιστα χρήματα για ξένους παίκτες που πάνε και έρχονται κάθε χρόνο (μικρό το ποσοστό όσων στεριώνουν) και όχι σε προσλήψεις για πολυμελές τμήμα σκάουτινγκ και συνεργαζόμενους μάνατζερς, πώς να κεφαλαιοποιήσουν ακόμη και τις τύχες και τις καλές επιλογές τους;

ΜΟΝΟ Ο ΤΑΣΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΡΑΝΗΣ

Προσέξτε! Μόλις μία εβδομάδα πριν από τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου οι μισές ομάδες της Σούπερ Λίγκας δεν έχουν βγάλει ούτε μισό ευρώ από πώληση! Ούτε μισό! ΑΕΚ, Ξάνθη, Παναιτωλικός, Λεβαδειακός, Λάρισα, Κέρκυρα, Απόλλων, Λαμία. Και από τις υπόλοιπες πλην του Big – 4; Μόνο ο Ατρόμητος με τον Αλέξανδρο Κατράνη που πωλήθηκε στη Σεντ Ετιέν και ο Πανιώνιος που έδωσε τον Χρήστο Τασουλή στη Λανς με οψιόν αγοράς ενίσχυσαν το ταμείο τους. Ναι, και ο Αστέρας Τρίπολης που θα έχει να το λέει εις τους αιώνες των αιώνων ότι έδωσε παίκτη του στη Μίλαν, μα όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη με το συμβόλαιο (και τη Γιουβέντους...) του Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα για να φέρει ο μικρός τον μεγάλο αδελφό πίσω στο Μιλάνο...

Κατά τα λοιπά; Μεταγραφές εσωτερικού. Ο Λημνιός στον ΠΑΟΚ από το Περιστέρι, ο Γιακουμάκης στην ΑΕΚ από τα Χανιά. Περυσινές συμφωνίες. Νot bad για τον Ατρόμητο και τον Πλατανιά. Αλλά δεν αρκούν. Και μοιάζουν με φωτοβολίδες στο σκοτάδι. Διότι στην πραγματικότητα οργανωμένο – και με επενδύσεις – πλάνο για ανάδειξη νέων Ελλήνων παικτών και αγορά ξένων εκ των οποίων οι περισσότεροι θα έχουν μεταπωλητική αξία, δεν υφίσταται στην πλειονότητα των ελληνικών συλλόγων. Κατά διαστήματα σε ομάδες οι οποίες δίνουν χρήματα για την ακαδημία τους, διατηρούν σταθερή διοικητική δομή και δεν αλλάζουν τεχνικούς διευθυντές σαν τα καλοκαιρινά μπλουζάκια – όπως ο Αστέρας, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, ο ΠΑΣ Γιάννινα, ο Παναιτωλικός, ο Πλατανιάς, τα τελευταία τρία χρόνια και ο Πανιώνιος – βλέπουμε διάττοντες αστέρες. Όμως ουδεμία έχει κατορθώσει να βρει έσοδα από πωλήσεις τέτοια τα οποία θα την βοηθήσουν να μην εξαρτάται από το τηλεοπτικό συμβόλαιο τόσο πολύ και να έχει επιπρόσθετα εισοδήματα που θα την βοηθήσουν με σταθερά βήματα να περάσει στην επόμενη “πίστα”.

ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΟΔΟΥ Ο ΠΑΟΚ - ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ ΠΑΟ-ΑΕΚ

Για τους “μεγάλους”, οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Αφενός διότι μπορούν – αλλά δεν θέλουν ή δεν έχουν την απαραίτητη γνώση και ικανότητα στη διοίκηση ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων – να συγκροτούν και να “εξοπλίζουν” πολυμελή τμήματα σκάουτινγκ υπό τον τεχνικό διευθυντή τους. Αφετέρου, διότι το έργο τους είναι πιο δύσκολο. Καλούνται και να διατηρούν “κορμό” και να πωλούν παίκτες και να τους αντικαθιστούν με καλύτερους, προκειμένου τα στάνταρντς της ομάδας να βελτιώνονται. Διόλου εύκολο. Δεν χρειάζεται μόνο χρήμα. Αλλά και χρόνος! Και εξυπνάδα. Και management προσώπων και καταστάσεων. Χρειάζεται και εμπιστοσύνη, αλλά και εποπτεία από τα αφεντικά προς τους “υφιστάμενους”. Χρειάζεται κοινή πλεύση και πράξεις που θα αντιστοιχούν απολύτως στο πρωτογενές πλάνο. Όχι... άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Η ΑΕΚ δεν έχει κάνει “σοβαρή” πώληση από την εποχή του... Σκόκο! Και από την εποχή του Ντέμη! Με Παπασταθόπουλο στη Τζένοα και Κατσουράνη στην Μπενφίκα! Toυ Σωτήρη Κυργιάκου στη Λίβερπουλ δεν... πιάνεται! Ήρθε ο μεγάλος, “ καίγομαι – θέλω τον παίκτη, πάρε τόσα, άντε γεια, ευχαριστούμε πολύ”. Επί Μελισσανίδη, τρία χρόνια τώρα, βρήκε χρήματα μόνο από την Αλ Ουάσλ για τον Μπαρμπόσα!

Ο Παναθηναϊκός πουλάει τον Μπεργκ 2 εκατ. Ευρώ. Μιλάμε για κατόρθωμα. Λιγότερα απ' όσα είχε δώσει στον ΠΑΟΚ για τον Χρήστο Μελίσση! Και ετοιμάζεται να πουλήσει τον Ζέκα με το ίδιο – ίσως και ελαφρώς μεγαλύτερο – ποσό. Λογικό από τη μια πλευρά: αφού ο Μπεργκ δόθηκε με 2 εκατομμύρια, με πόσα να πωληθεί ο Ζέκα; Μιλάμε για φοβερά πράγματα... Κατ' ουσίαν δεν έχει κάνει σοβαρή και σωστή πώληση από την εποχή του Νίκου Νταμπίζα που είχε πάρει 3 εκατ. Ευρώ (!) για τον Χάρη Μαυρία που είχε κάνει μόλις μία σεζόν και 2,2 για τον Στέφανο Καπίνο που είχε παίξει μιάμιση σεζόν βασικός. Ακόμη και από τον Νίκο Καρέλη που πήγε με 2,5 εκατ. Ευρώ στην Γκενκ περισσότερα θα μπορούσαν να είχαν πάρει οι Πράσινοι.

Παραιτήθηκε διότι δεν... άντεξε ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Έχασαν δεκάδες παίκτες ως ελεύθερους χωρίς να πάρουν φράγκο. Έφτασαν στο σημείο να “επιτρέπουν” (ή κατ' άλλους να ενθαρρύνουν) παίκτες για προσφυγές μόνο και μόνο για να γλιτώσουν στο διηνεκές κάποια από τα οφειλόμενα! Έχει γίνει ο Ουζουνίδης “Ζεσουάλδο Φερέιρα” και τρέχει μια μεταγραφική σεζόν με κεντρικό υπολογιστή τον μάνατζερ Κωνσταντίνο Διαμαντόπουλο που ουδέποτε έχει εμφανιστεί, α λα Ούγκο Βαρέλα επί Ζεσουάλδο! Μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά. Αλλά... όλο αυτό δεν είναι πρότζεκτ αξιόπιστου προγραμματισμού. Είναι... ό,τι να' ναι.

Όσο για τον ΠΑΟΚ; Eπί Σαββίδη – αν μη τι άλλο – έχει... εκσυγχρονιστεί. Και Μακ και Γκάρι Ροντρίγκες και Λούκας Πέρεθ και Νομπόα και.... Όλσεν έχει πουλήσει. Για μετρήστε όμως πόσα έχει δαπανήσει! Υπερπολλαπλάσια! Μικρά βήματα προόδου έχει κάνει ο Δικέφαλος σ' αυτόν τον τομέα, τίποτα παραπάνω. Πάλι καλά που επιτέλους βρήκε μια σταθερά στον Λούμπος Μίχελ και προχωρά μ' αυτή. Αλλά σε ελληνικό σύλλογο ο οποίος κατόρθωσε να πείσει, να πληρώσει και να φέρει κοτζάμ Φρανκ Άρνεσεν και εν συνεχεία να πάρει σχεδόν άμεσα διαζύγιο, τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις;

ΠΟΥΛΑ ΣΩΣΤΑ - ΒΡΕΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ

Για κάθε "Ζέκα", υπάρχουν άλλοι... δέκα. Για κάθε "Βράνιες" και "Τσίμιροτ" το ίδιο. Για κάθε "Ρέτσο", αν λειτουργούν κανονικά οι Ακαδημίες και το scouting ούτε που το σκέφτεσαι σε ποσά σαν κι αυτά που ακούγονται και γράφονται, άνω των δέκα εκατ. ευρώ. Το ζητούμενο είναι να έχεις τις (υπο)δομές για να τους πουλήσεις στη σωστή τιμή και τον μηχανισμό που θα σου εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό ευστοχίας στον αντικαταστάτη του. Ακόμη μάλλον δεν το έχουν καταλάβει όλοι στη Σούπερ Λίγκα. Αλλά πού θα πάει, θα το καταλάβουν... Έστω και αργά!