Η ισοπαλία σε μία έδρα που΄δεν περνάει κανένας’ με αφήνει παγερά αδιάφορο. Το πάθος των παικτών είναι, φυσικά, αξιομνημόνευτο και χαίρει επιβράβευσης. Είναι, όμως, μάταιο να εστιάσουμε στο δέντρο και να χάσουμε το δάσος. Δε σας κρύβω ότι προβληματίστηκα βαθύτατα από τις επιλογές του προπονητή. Η κατάρτιση της 11άδας από τον Σούλη ήταν ακατανόητη. Το απίστευτο είναι ότι δεν υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει λάθος ποδοσφαιριστές σε λάθος θέσεις εξ’ αιτίας της βροχής, αλλά σχεδίαζε το ανορθόδοξο πλάνο καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.

Μυστήριο Νο1: Κύργιας – δεξί μπακ

Η σωματοδομή και το αγωνιστικό προφίλ καθιστούν απαγορευτική την τοποθέτηση στο δεξί άκρο της άμυνας. Είναι βαρύς, δυσκολεύεται να μαρκάρει χαμηλά, δε μπορεί να ‘πάρει μέτρα’ και να παίξει overlap με το εξτρέμ της πλευράς του. Οποιοσδήποτε εκ των Βαγγέλι, Καραγκούνη, Ψυχογιό θα απέδιδε καλύτερα στη συγκεκριμένη θέση γιατί…την ξέρουν. Τόσο απλά.

Μυστήριο Νο2: Πουλίδο – αμυντικό χαφ

Ο Ισπανός διανύει περίοδο παρατεταμένου ντεφορμαρίσματος, με τα ατομικά λάθη να στοιχίζουν πολύτιμους βαθμούς. Έχει μέτρια φυσική κατάσταση, είναι αργός και δε μπορεί να διανύει πολλά χιλιόμετρα στο γήπεδο. Είναι, επομένως, παράλογο να παίζει σε μία θέση (κόφτης) που απαιτεί ακριβώς τα αντίθετα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Πόσο μάλλον όταν το γήπεδο είναι τόσο βαρύ, που προϋποθέτει υπερβάλλουσα σωματική καταπόνηση για να γίνουν τα αυτονόητα.

Μυστήριο Νο3: Νταμαρλής – κεντρικός αμυντικός

Μετά τον τραυματισμό του Μπουγαϊδη, ο Σούλης κατέπληξε ακόμα και τον πιο ένθερμο υποστηρικτή του. Παρότι η εξέλιξη του επέτρεψε να διορθώσει το τακτικό λάθος, εντούτοις εκείνος το επιδείνωσε. Έβαλε σε θέση center back ένα χαφ και διατήρησε τον Πουλίδο στο κέντρο. Προτίμησε, δηλαδή, να παίξει για ένα ολόκληρο ημίχρονο με αμυντικό δίδυμο τους άπειρους Γιαννίτση-Νταμαρλή.

Μυστήριο Νο4: Βαγγέλι – αριστερό μπακ

Προέρχεται από πολύμηνη αγωνιστική απραξία, γεγονός που εξ’ ορισμού καθιστά αμφίβολο το επίπεδο απόδοσης στο πρώτο επίσημο παιχνίδι. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια ‘άλλαξε θέση’, καθώς αγωνίστηκε αριστερά τόσο στην Οδησσό όσο και στην Εθνική. Δε μπορώ, όμως, να καταλάβω για ποιο λόγο δεν τοποθετήθηκε δεξιά (στη θέση από την οποία καθιερώθηκε) από τη στιγμή που υπάρχει ο Τσουμάνης.

Εξέθεσε τους ποδοσφαιριστές

Όταν ένα roster είναι μέτριο, ο προπονητής σκαρφίζεται τακτικά τεχνάσματα για να αποκρύψει τις αδυναμίες. Ζητά από τους ποδοσφαιριστές εφικτά πράγματα και δεν κάνει πολλά ταυτόχρονα πειράματα σε ένα παιχνίδι. Η αναμέτρηση στο Αγρίνιο θα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια προπονητικής, ως ‘παράδειγμα προς αποφυγή’. Η διαχείριση του Σούλη αφαίρεσε από τους παίκτες το δικαίωμα να αποδόσουν ‘όσο μπορούν’ και έκανε τους φιλάθλους του Άρη να παρακαλάνε τη λήξη του αγώνα.

Αναρωτιέμαι. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει ορθολογική κατάρτιση 11άδας; Δε θα ήταν πιο φυσιολογικό να χρησιμοποιηθούν για παράδειγμα Βαγγέλι (δεξιά), Μπουγαϊδης, Κύργιας, Τσουμάνης (αριστερά); Ακόμα και η επιλογή 3 center back (Μπουγαϊδης, Κύργιας, Γιαννίτσης) σε αμυντικογενές 3-5-2 θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί, δεδομένων των απουσιών και των ιδιαιτεροτήτων του αγώνα.

Χρειαζόταν βαριά κορμιά στις πτέρυγες και όχι…ψεύτικοι παίκτες. Το ξέρω. Μανιάς – Μπακασέτας στα εξτρέμ και Αγγελούδης center for. Υπήρχε λειψανδρία στα χαφ. Το δέχομαι. Aν έπρεπε ‘αναγκαστικά’ να χρησιμοποιηθεί ο Πουλίδο σε θέση συνδετικού κρίκου μεταξύ της μεσοαμυντικής γραμμής, ας ήταν αυτός ο μοναδικός πειραματισμός. Είναι αυτοκαταστροφικό να ρισκάρεις με τόσο πολλές αλλαγές θέσεων και ρόλων.

Δε θα βρέχει μέχρι τον Απρίλιο

Οι κακές καιρικές συνθήκες και ο άθλιος αγωνιστικός χώρος κατέστησαν ανέφικτη την ανάπτυξη παιχνιδιού ‘με τη μπάλα κάτω’. Δηλαδή, το συγκριτικό πλεονέκτημα του Παναιτωλικού ακυρώθηκε από τα αποδυτήρια. Κι όμως…παρότι η βροχή ευνόησε τους κιτρινόμαυρους, η κυριαρχία των γηπεδούχων ήταν καθολική με αποκορύφωμα ένα εφιαλτικό 20λεπτο στο δεύτερο ημίχρονο. Ευτυχώς, η θεά τύχη έκλεισε το μάτι και απέτρεψε την κατάρρευση. Γιατί αν ο Διούδης δεχόταν γκολ, δεν υπήρχε κανένα επιθετικό πλάνο αντίδρασης.

Πόσο καιρό θα κρατάει ζωντανό τον Άρη το μαρτύριο της σταγόνας; Τα χρονικά περιθώρια στέρεψαν. Ελπίζω ο Σούλης να διδαχθεί από τα λάθη του και να μην τα επαναλάβει στο μέλλον. Τώρα θα μου πείτε…δεν έχει κι ο Σούλης δικαίωμα για μία «κακή βραδιά»; Σαφέστατα και έχει. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι ο Σούλης. Είναι ο Άρης. Μία ακόμα «κακή βραδιά» μπορεί να οδηγήσει την ομάδα σε μονοπάτια αφανισμού.

Γι’ αυτό προβληματίζομαι. Δε θέλω, σε καμία περίπτωση, να απαξιώσω τον προπονητή. Κρούω, απλώς, τον κώδωνα του κινδύνου για να μη φτάσουμε προ τετελεσμένων γεγονότων. Το ξέρω ότι οι απουσίες ήταν σημαντικές και το παιχνίδι κρίνεται ‘ειδικών συνθηκών’. Έτσι θα είναι, όμως, όλα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος…

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr