Υπό το καθεστώς περιορισμού μετεγγραφών, η διοίκηση Ηλιάδη αποφάσισε να βασίσει την αμυντική λειτουργία της ομάδας στον έμπειρο Πουλίδο. Δηλαδή, σε ένα ποδοσφαιριστή που γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της Super League και τα οικονομικά προβλήματα των κιτρινόμαυρων.

Η επιλογή έμοιαζε less risky από οποιαδήποτε άλλη, καθώς η προϋπηρεσία του Ισπανού σε Τρίπολη - Άρη διασφάλιζε θεωρητικά ένα minimum επίπεδο απόδοσης που υποτίθεται ότι αρκούσε για να σωθεί η χρονιά.

Το περιβραχιόνιο του ‘αρχηγού’ ήταν το επιστέγασμα της εμπιστοσύνης προς ένα άνθρωπο που είχε κερδίσει το σεβασμό των φιλάθλων και προοριζόταν για ‘ηγέτης’ στον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια.

Δεν αισθάνεται καλά

Κανένας δε μπορεί να κατηγορήσει τον Πουλίδο ως αποκλειστικό υπεύθυνο για την αστάθεια της άμυνα του Άρη. Η ανασταλτική συμπεριφορά είναι, άλλωστε, ομαδική υπόθεση και προαπαιτεί συλλογική προσπάθεια. Αρκετοί, ωστόσο, ήλπιζαν ότι θα λειτουργούσε ως κυματοθραύστης για να κατευνάσει την τρικυμία που προκαλούσαν τα λάθη των υπόλοιπων. Μέχρι στιγμής διαψεύστηκαν.

Οι αυξημένες προσδοκίες δε μετουσιώθηκαν σε πράξεις και οδήγησαν, δυστυχώς, σε ‘μικροπαρεξηγήσεις’ (πχ. ένταση μετά τον Παναιτωλικό) που ενδεχομένως κλόνισαν την ψυχολογία του ‘αρχηγού’. Επικαλούμενος την απουσία διερμηνέα και την αδυναμία εύκολης συνεννόησης με συμπαίκτες / διαιτητές, ο Πουλίδο τελικά ζήτησε από τον Μιλίνκοβιτς να παραδώσει το περιβραχιόνιο και να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως… ‘απλός στρατιώτης’.

Η απόφαση να παραιτηθεί της αρχηγίας «πνίγηκε» από τα κιτρινόμαυρα Μέσα, με την προσφιλή δικαιολογία ότι η διόγκωση του θέματος κάνει… «κακό στον Άρη». Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Δε μιλάμε για έναν οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή αλλά για τον άνθρωπο που (καλώς ή κακώς) επιλέχθηκε να ηγηθεί στα μετόπισθεν. Επομένως, το ζήτημα θα έπρεπε να χρήζει ειδικής διαχείρισης.

Αναμφισβήτητα, ο Ισπανός δεν ξέχασε το ποδόσφαιρο που ήξερε. Ούτε ‘υποαποδίδει’ εξαιτίας της ηλικίας του. Εικάζω ότι υπάρχουν πιο σύνθετα ζητήματα που οδηγούν σε «χαμηλές πτήσεις» και ευελπιστώ να διευθετηθούν άμεσα, ώστε να γίνει το come back στα φυσιολογικά επίπεδα αγωνιστικής προσφοράς. Γιατί ο «πραγματικός Πουλίδο» δε θα έκανε ποτέ ένα τέτοιο λάθος όπως στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό.

Σχόλιο: Ο Πουλίδο έχει δύο «εύκολες πάσες» (Διούδης – Κύργιας) καθώς και την δυνατότητα του τυφλού διωξίματος. Δεν έχει, ωστόσο, καθαρό μυαλό για κάνει το αυτονόητο.

Σχόλιο: Παρά την εμπειρία του, ο Ισπανός επιλέγει την πιο επίφοβη πάσα. Η μπάλα γίνεται διεκδικήσιμη, ο Κλωναρίδης επωφελείται της διαφοράς ταχύτητας με τον Νταμαρλή και «κλειδώνει» τη νίκη για τον Παναθηναϊκό

Συμπέρασμα

Δε δραματοποιώ τις καταστάσεις, ούτε προσωποποιώ το πρόβλημα. Αρνούμαι, όμως, να πιστέψω ότι η απόφαση του Πουλίδο ήταν κεραυνός εν αιθρία. Δε νομίζω ότι ξύπνησε μία όμορφη πρωία και ζήτησε να βγάλει το περιβραχιόνιο για να μην τον…βαραίνει. Κάποιος λόγος θα υπάρχει. Η μπάλα έχει φύγει από τα πόδια του Ισπανού και βρίσκεται στα χέρια της διοίκησης. Ελπίζω να μην την πετάξει, για ακόμα μία φορά, στην κερκίδα.

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr