Το ποδόσφαιρο είναι η γη της επαγγελίας των κλισέ εκφράσεων. Όταν μία ομάδα αποδίδει κακό ποδόσφαιρο αλλά κερδίζει, οι προπονητές «κρατάνε μόνο τη αποτέλεσμα». Όταν μία άλλη ομάδα γυρίζει ένα παιχνίδι διαβάζουμε για «επική ανατροπή» και «κατάθεση ψυχής».

Σε μία χώρα που το αποτέλεσμα αποτελεί αυτοσκοπό, το εμπόριο συναισθημάτων εξυπηρετεί στην ποδηγέτηση της μάζας που διψά για κυριαρχία. Μοιραία, λοιπόν, αποπροσανατολίζει τους ποδοσφαιρόφιλους από το «πραγματικό νόημα» που είναι η αγωνιστική συμπεριφορά της εκάστοτε ομάδας.

«Ερασιτεχνική νίκη»

Αν μία νίκη χαρακτηρίζεται από τους δημοσιογράφους ως «επαγγελματική» όταν είναι απόρροια συγκεκριμένου αγωνιστικού πλάνου, τότε το τρίποντο απέναντι στη Βέροια θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως «ερασιτεχνικό». Διότι, απλούστατα, δεν επήλθε ως απόρροια της τακτικής προετοιμασίας του Πασσιαλή αλλά συνέβη αναπάντεχα λόγω ανωριμότητας του αντιπάλου σε επίπεδο διαχείρισης του αποτελέσματος.

Η ανάπτυξη των κιτρινόμαυρων ήταν ανορθόδοξη, η πλειοψηφία των μεταβιβάσεων λανθασμένη, η ατομική απόδοση των ποδοσφαιριστών μέτρια και η προσέγγιση του παιχνιδιού αποδείχτηκε «υπερφίαλη». Επομένως, το αποτέλεσμα δε δικαιώνει κανέναν.

Τα παιχνίδια απέναντι σε «δυνατούς»

Όταν ο Άρης αντιμετωπίζει ποιοτικότερες ομάδες που έχουν μοναδικό στόχο τη νίκη, τότε απολαμβάνει το συγκριτικό πλεονέκτημα που προσφέρει το «ποδόσφαιρο αναμονής». Αυτό ακριβώς συνέβη απέναντι σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό: ο Πασσιαλής παράταξε την ομάδα με βάθος στην άμυνα και χρησιμοποίησε τρία καθαρόαιμα αμυντικά χαφ σε μικρή απόσταση.

Έκλεισε το χώρο με διπλή ζώνη άμυνας, εγκλώβισε τους αντίπαλους επιθετικούς με προσαρμοσμένο man-to-man στο χώρο και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον κενό χώρο στις αντεπιθέσεις.

Αυτά τα παιχνίδια «βολεύουν» τους κιτρινόμαυρους, καθώς αφενός αποβάλλουν την ψυχολογική πίεση του φαβορί αφετέρου υποσκελίζουν τη σημασία της οργανωμένης επιθετικής λειτουργίας. Επιτρέπουν, δηλαδή, στους ποδοσφαιριστές να «παίξουν το ποδόσφαιρο που ξέρουν».

Τα παιχνίδια απέναντι στους «αδύνατους»

Το πρόβλημα εμφανίζεται απέναντι στους «μικρούς»: δηλαδή σε ομάδες που «παίζουν για την ισοπαλία», προκαλώντας τον Άρη να δημιουργήσει παιχνίδι. Σε αυτά τα παιχνίδια αποκαλύπτεται η απουσία ποιοτικών ποδοσφαιριστών με ικανότητα στο «ένας εναντίον ενός» και έφεση στη συνεργασία σε κλειστό χώρο.

Η ανάπτυξη της ομάδας καθίσταται νωχελική, ο τρόπος διάσπασης της άμυνας προβλέψιμος και η απομόνωση του Αγκάνθο αποτελεί τον μοναδικό «γόρδιο δεσμό» για τον αντίπαλο προπονητή.

Είναι, επομένως, λογικό να «μπλοκάρεται» η προώθηση της μπάλας και να προκαλείται εκνευρισμός στους φιλάθλους.

Η σημασία της αυτογνωσίας

Στο παιχνίδι απέναντι στη Βέροια, ο Πασσιαλής πίστεψε ότι οι ποδοσφαιριστές του έχουν τη δυνατότητα να παίξουν ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Αποφάσισε να παραμερίσει την πετυχημένη συνταγή των τριών αμυντικών χαφ και χρησιμοποίησε δύο αμυντικά χαφ και ένα soft επιτελικό χαφ (Σουνά).

Μετέτρεψε το σύστημα από αμυντικογενές 4-3-3 σε ισορροπημένο 4-2-3-1, με αποτέλεσμα να μειωθεί η ανασταλτική αποτελεσματικότητα στον άξονα και να δημιουργηθούν χώροι για τον αντίπαλο. Μοιραία, λοιπόν, η Βέροια προηγήθηκε εύκολα εκμεταλλευόμενη την αδράνεια των αργών κεντρικών αμυντικών και του «κατά συνθήκη δεξιού μπακ».

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, οι κιτρινόμαυροι επιβάλλεται να αντιμετωπίσουν κατάματα την πραγματικότητα και να μην εμφανίζουν το «σύνδρομο της στρουθοκάμηλου». Δυστυχώς, οι επιθετικές δυνατότητες είναι περιορισμένες.

Για την ακρίβεια, προς το παρόν κρέμονται γύρω από τα παπούτσια του Αγκάνθο. Συνεπώς, πάσα προσπάθεια για ποδόσφαιρο κατοχής θα προσφέρει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία στον αντίπαλο να κερδίσει το παιχνίδι. Για τον φετινό Άρη, δεν υπάρχουν «χειρότερες ομάδες».

Κάθε παιχνίδι είναι τελικός και θα πρέπει να προσεγγίζεται με την πετυχημένη συνταγή των παιχνιδιών απέναντι σε Παναθηναϊκό – Ολυμπιακό. Διαφορετικά, το θρίλερ δε θα έχει αίσιο τέλος.

Συμπέρασμα

Ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια να δοκιμάζει «επιθετικές αλχημείες», χρησιμοποιώντας επιθετικογενή χαφ στον άξονα. Τα εγκλήματα του παρελθόντος έχουν αποδεκατίσει το roster και απαγορεύουν τα όνειρα για το «βήμα παραπάνω» στο φετινό πρωτάθλημα. Όταν επί σειρά ετών απλώνεις τα πόδια πέρα από το πάπλωμα, έρχεται η στιγμή που θα πάθουν κρυοπαγήματα και θα μείνουν παράλυτα. Κι όπως είναι γνωστό, κανένας παράλυτος δε μπορεί να τρέξει. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να χρησιμοποιεί πατερίτσες.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο Sport24.gr για θέματα του Άρη και μπορείτε να τον διαβάσετε και στο overlap.gr