Σύμφωνα με εθιμικό δίκαιο του Άρη, ο Σκόρδας είχε τη ηθική υποχρέωση να παραδώσει την προεδρία στον Στεφανίδη. Ακόμα κι αποδεχτούμε ότι η Λέσχη είναι ‘εικονική πραγματικότητα’, ο πρόεδρος έπρεπε να σεβαστεί το θεσμό που ο ίδιος δημιούργησε (είναι το νούμερο 1 μέλος) και να ικανοποιήσει την επιθυμία της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος.

Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις των τελευταίων ημερών πλήττουν θανάσιμα του κύρος του συλλόγου. Για να είμαι ακριβής, πρόκειται για ακόμα μία μαχαιριά στο χιλιοτρυπημένο σώμα του Θεού του Πολέμου. Δε με πειράζουν τόσο οι κοκορομαχίες, γιατί ποτέ δεν ήμουν (ούτε θα γίνω) κομμάτι τους. Αυτό που με τρομάζει είναι ο παραγοντικός βούρκος που σμίγει με τους επικοινωνιακούς φελλούς, απομακρύνοντας τους ‘απλούς φιλάθλους’ από την ενεργή ενασχόληση.

Όταν όλα θα έχουν τελειώσει, οι εναπομείναντες θα καταλάβουν πόσο κακό έκανε στην ΄οικογένεια’ αυτή η αδυσώπητη κόντρα. Η μπόχα που αποπνέουν οι (εκατέρωθεν) ερασιτεχνικοί χειρισμοί θα έχει σκοτώσει κάθε υγιές κύτταρο. Κι όταν θα σχεδιάζουμε το ‘αύριο’, οι αηδιασμένοι θα γυρίσουν επιδεικτικά την πλάτη. Αυτή θα είναι η τιμωρία σε όσους βάζουν τον προσωπικό τους εγωισμό πάνω από τον Άρη.

Απίστευτα πράγματα…

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι τόσο νοσηρή, που οι κακοπροαίρετες απόψεις έχουν πλειοψηφικό χαρακτήρα. Από τη μία πλευρά, οι ‘ σκορδικοί’ εικάζουν ότι η ‘παράταξη Στεφανίδη’ βολεύεται με ‘εύκολες ήττες’ στα επόμενα δύο παιχνίδια. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, οι ‘ αντισκορδικοί’ πιστεύουν ότι ο Σκόρδας είναι ανίκανος να σώσει τον Άρη. Εικάζουν ότι δεν ασχολείται ενεργά με το αγωνιστικό κομμάτι και προετοιμάζει πυρετωδώς το πλάνο για την επόμενη μέρα. Κατ’ αυτούς, ο μοναδικός φερόμενος στόχος του είναι να παραμείνει πρόεδρος για πολλά χρόνια.

Με πιο απλά λόγια, οι δύο παρατάξεις αλληλοκατηγορούνται για πλημμελή διάθεση να σώσουν την ομάδα. Τα επιχειρήματα είναι αβάσιμα και στηρίζονται σε ανυπόστατες υποθέσεις. Δημιουργούν, ωστόσο, εκρηκτικό κλίμα που θα γυρίσει μπούμερανγκ για τον Άρη. Οι ψυχές των φιλάθλων έχουν δηλητηριαστεί τόσο πολύ, που η παραμικρή ‘γκέλα’ ενός ποδοσφαιριστή μπορεί να ‘παρερμηνευτεί’ στο βωμό του ‘ενδοπαραταξιακού συμφέροντος’.

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω απόγνωση, καχυποψία, θλίψη και μιζέρια. Μιλώντας με αριανούς, αναρωτιέμαι αν (τελικά) υποστηρίζουν την ίδια ομάδα. Αν δεν είναι αυτές οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας, τότε ποιος είναι ο πάτος του βαρελιού;

Απορώ…

πώς μπορεί να αποδόσει ένας ποδοσφαιριστής στο maximum των δυνατοτήτων του, όταν βιώνει τις επιπτώσεις της ποδοσφαιρικής Ουγκάντα. Πόσα ψυχικά αποθέματα πρέπει να έχει για να αγνοήσει την απαξίωση της ομάδας στην οποία αγωνίζεται; Όταν δεν ξέρεις ποιον έχεις πρόεδρο, όταν δεν ξέρεις ποια διοικητική κατάσταση σου ξημερώνει αύριο, όταν νιώθεις κομπάρσος ενός παιχνιδιού με πρωταγωνιστές στα δικαστήρια…πόσο ευσυνείδητος επαγγελματίας μπορείς να είσαι; Εύχομαι οι παίκτες να αποδείξουν ότι έχουν ανεξάντλητα ψυχικά αποθέματα, αλλά διαισθάνομαι ότι η ψυχολογική κατάρρευση είναι κοντά.

Αντί επιλόγου…

Το πιο εύκολο πράγμα για μένα θα ήταν να ασελγήσω στο ‘παραγοντικό πτώμα’ του Σκόρδα. Να λαϊκίσω γράφοντας επικήδειους εναντίον του και να θυμηθώ τις αλήστου μνήμης εποχές του… ‘Σκόρδα αλάνι, άναψε ντουμάνι’. Είμαι, φυσικά, ενάντια στην παραμονή του στον προεδρικό θώκο. Δηλώνω, άλλωστε, εκ φύσεως πολέμιος των διχαστικών προσώπων που προκαλούν την κοινή γνώμη με την εκκεντρική συμπεριφορά τους.

Θέλω, όμως, να επικοινωνήσω εμφατικά το εξής: όσο ‘επικίνδυνη’ είναι η παραμονή του Σκόρδα στον Άρη, άλλο τόσο ‘επικίνδυνη’ είναι η εμπλοκή στην επόμενη μέρα όσων καπηλεύονται τον ‘αντισκορδισμό’ με αποκλειστικό στόχο να γίνουν αρεστοί στον κόσμο ή να ανελιχθούν σε διοικητικές θέσεις. Η λογική επιτάσσει μόνο μία λύση. Να φύγει τώρα ο Σκόρδας και όλοι όσοι ενεπλάκησαν (έμμεσα ή άμεσα) με την ΠΑΕ Άρης από το 2004 έως το 2014.

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr.