Ο Ισπανός προπονητής ήρθε σαν κομήτης στο Βικελίδης, χωρίς να αναλάβει (επισήμως) κανένας την ευθύνη της επιλογής του. Εντελώς τυχαία, τόσο η εθνικότητά όσο και η διαδικασία πρόσληψής του παραπέμπουν πρακτικές του νοσηρού παρελθόντος.

Σα να μην έφτανε αυτό, το χαλί του ερχομού του έστρωσαν οι «συνήθεις παπαγάλοι» που έσπευσαν να μας ενημερώσουν για τις στρατηγικές του ικανότητες και τις τακτικές του γνώσεις πριν προλάβουμε να τον δούμε. Λες και έκαναν copy paste τα άρθρα τους τις πρώτες ημέρες της πρόσληψης Ολίβα.

Μετά την πρώτη νίκη – ανάσα επί θητείας του, είναι το καταλληλότερο σημείο για να επισημάνουμε τα λάθη του ώστε να αποφευχθεί η «ελεύθερη πτώση» της ομάδας στο μέλλον. Είναι πιο έντιμο και αξιοπρεπές να ασκείς κριτική μετά από πολύτιμες νίκες, όταν ο προπονητής είναι «καβάλα στο άλογο».

Επειδή, λοιπόν, επί σειρά αγώνων ο Αλκαράθ ήταν πεσμένος στο καναβάτσο της αποτυχίας, δράττομαι της ευκαιρίας να αναρωτηθώ δημοσίως για τις τακτικές του επιλογές καθώς και για το περιεχόμενο των δηλώσεών του.

Διαβάστε για τη νίκη του Άρη με 2-1 επί του Πανιώνιου, πως γλύτωσε τα χειρότερα ο Γιαννιώτας και τις δηλώσεις του Αλκαράθ.

Η εμμονή στο 4-4-2

Κάθε προπονητής δικαιούται να πιστεύει ότι ένα σύστημα είναι «καλύτερο» από κάποιο άλλο. Διερωτώμαι όμως: «πόσο έξυπνο είναι να προσαρμόζεις τους παίκτες στο σύστημα και όχι το σύστημα στους παίκτες, όταν διαχειρίζεσαι ένα τόσο μέτριο ποιοτικά roster;». Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσεις ότι στον Άρη:

• τα ακραία μπακ δε μπορούν να παίξουν overlap με τα εξτρέμ και να συμμετέχουν στην ανάπτυξη από τις πτέρυγες

• τα αμυντικά χαφ δε διαθέτουν ποιότητα με τη μπάλα στα πόδια, δεν έχουν αντοχή, δε μπορούν να παίξουν ρόλο box-to-box και να συμβάλλουν ταυτόχρονα τόσο στην επιθετική όσο και την ανασταλτική λειτουργία στον άξονα

• δεν υπάρχουν επιθετικοί (πλην Αγκάνθο) με ικανότητα στο σκοράρισμα και άρτια τεχνική κατάρτιση, ώστε να συνδυαστούν σε κλειστό χώρο και να διασπάσουν οργανωμένες άμυνες

• το hot prospect της ομάδας (Γιαννιώτας) είναι εξτρέμ, αρέσκεται να «παίζει στο χώρο» και δε μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα σε θέση επιθετικού απέναντι σε ομάδες που αμύνονται μαζικά
  

Όταν δεν υπάρχουν πολυδιάστατοι ποδοσφαιριστές, με υψηλή τεχνική κατάρτιση και ώριμη προσωπικότητα τότε το 4-4-2 καθίσταται προβλέψιμο. Δε δίνεται έμφαση σε καμία αγωνιστική γραμμή και η πολυπόθητη ισορροπία δεν επέρχεται ποτέ διότι οι ατομικές ικανότητες είναι περιορισμένες. Η δυνατότητα αλληλοκαλύψεων σε περίπτωση λάθους είναι μειωμένες λόγω μεγάλων αποστάσεων και οι παίκτες εκτίθενται, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν σε σύνθετα τακτικά ζητούμενα. Τέλος, το 4-4-2 στηρίζεται δυσανάλογα στο χαρακτηριστικό της ταχύτητας των ακραίων παικτών ώστε να είναι αποτελεσματικό, πράγμα που δεν υπάρχει στον Άρη.

Το σωστό κοουτσάρισμά και η τροποποίηση της διάταξης σε επιθετικογενές 4-3-3 μετά το 65 λεπτό αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι ικανότητες των παικτών είναι «κομμένες και ραμμένες» για ένα σύστημα με τρία αμυντικά χαφ. Η απόδοση του Οικονομόπουλου είναι παρακαταθήκη για το μέλλον και η ανεπαρκής αμυντική λειτουργία επιτάσσει την αριθμητική υπεροπλία στον άξονα. Ας ελπίσουμε ο τρόπος με τον οποίο επήλθε η νίκη απέναντι στον Πανιώνιο θα «δείξει» στον Ισπανό το δρόμο για τη σωτηρία.

Οι «περίεργες» δηλώσεις

Αν δεν κάνω λάθος, ο Αλκαράθ υπέγραψε στον Άρη γνωρίζοντας τόσο τη βαθμολογική θέση όσο και τη διάρθρωση του roster. Όντας προπονητικά μετέωρος, προτίμησε την κιτρινόμαυρη τρικυμία από τον επαγγελματικό του βάλτο. Ξαφνικά, δηλώνει στη συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο ότι:

• «η καθημερινότητα της ομάδας μας δεν έχει βελτιωθεί σε τίποτα, παρά το γεγονός ότι το έχουμε ζητήσει. Πρέπει να κάνουμε κάτι και όχι να κοιτάμε στον… ουρανό για να λυθούν τα προβλήματα».

• «έγιναν πολλά λάθη από το προηγούμενο καθεστώς, ενώ το καλοκαίρι δεν έγινε σωστός σχεδιασμός»
  

Αναρωτιέμαι, λοιπόν… Τι περίμενες κύριε Αλκαράθ όταν ήρθες στον Άρη; Ότι πρόκειται για ένα τεχνοκρατικά οργανωμένο σωματείο που επιλύει τα προβλήματα προσφέροντας ηρεμία στους ποδοσφαιριστές ώστε να ασχοληθούν με το «καθαρά αγωνιστικό» κομμάτι; Ποια οργανωμένη ομάδα θα άλλαζε τόσους προπονητές σε τρεις μήνες για να καταλήξει σε εσένα; Σε τελική ανάλυση, σε τι εξυπηρετούν οι στοχευμένες δηλώσεις σου; Κι αν είσαι τόσο αγανακτισμένος, γιατί δε αναφέρεις τα ονόματα που…κοιτάζουν στον ουρανό για να τα μάθει κι ο κόσμος;

Δώσε μου, επίσης, τα φώτα σου…Ποιο είναι το «προηγούμενο καθεστώς» στο οποίο αναφέρεσαι; Προφανώς, θα σου ψιθύρισε κάτι το «νέο καθεστώς» το οποίο όπως μας λες έκανε λάθος σχεδιασμό το καλοκαίρι. Εσένα ποιο «καθεστώς» σε προσέλαβε και ποιος σου επιτρέπει να κρίνεις τα πάντα πριν μας αποδείξεις ότι αξίζεις να κάθεσαι στον πάγκο της ομάδας;

Αντί επιλόγου…

Κλείνοντας τη συνέντευξη τύπου, ο Αλκαράθ δήλωσε: «και οι δύο αμφισβητούμενες φάσεις στο παιχνίδι ήταν πέναλτι. Όπως πέναλτι ήταν και με τον Αστέρα Τρίπολης, όπως ήταν και με την Ξάνθη, το οποίο είναι το πιο ξεκάθαρο πέναλτι που έχω δει στη ζωή μου». Επειδή όσοι ασχολούμαστε με τον Άρη έχουμε δει πολύ καταφανέστερα πέναλτι και έχουμε βιώσει αμέτρητες σφαγές, θα σε παρακαλούσαμε να απευθύνεις τα παράπονά σου στη διοίκηση που αφήνει απροστάτευτη την ομάδα. Δεν αντέχει ο κόσμος άλλο λαϊκισμό. Σιχαίνεται, πλέον, την προσπάθεια αποποίησης ευθυνών.

Να είσαι σίγουρος ότι αν ο Άρης έπαιρνε τα πέναλτι για τα οποία «φωνάζεις», δε θα είχε προπονητή εσένα. Γιατί όσο πέναλτι ήταν οι ανατροπές με Ξάνθη-Τρίπολη-Πανιώνιο, άλλο τόσο πέναλτι ήταν η πρόσληψή σου. Στο εξής, φρόντισε να εστιάσεις στο «καθαρά αγωνιστικό» κομμάτι για το οποίο (σε τελική ανάλυση) είσαι υπεύθυνος. Είσαι πολύ γελασμένος αν νομίζεις ότι μπορείς έτσι εύκολα να αποποιηθείς τις ευθύνες που σου αναλογούν για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε…

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr