Όπως αναμενόταν, ο Ολυμπιακός πέρασε το εμπόδιο του Άρη , προκρίθηκε στον τελικό. Πλέον, ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Παναθηναϊκό, την Κυριακή στο ΣΕΦ, απ’ όπου θα ξεκινήσει το γαϊτανάκι για την ανάδειξη του φετινού πρωταθλητή.

Το μοναδικό "απρόοπτο" που μας επιφύλαξε αυτή η σειρά, ήταν η εντυπωσιακή νίκη που πήραν οι "κίτρινοι" την Τρίτη και έσυραν τους "ερυθρόλευκους" σε ένα τέταρτο παιχνίδι, γεγονός που δεν έδειχνε τόσο πιθανό μετά την τροπή που είχαν πάρει τα δυο πρώτα ματς στο Φάληρο.

Για τον Ολυμπιακό, αυτή η ήττα μπορεί να ήταν ανώδυνη, αφού τελικά κατάφερε να πετύχει τον (αυτονόητο) στόχο του. Στο φινάλε, μια ήττα στα playoffs, πάντα πρέπει να θεωρείται "εντός της φυσιογνωμίας της μάχης".

Ωστόσο, κάθε αποτέλεσμα δεν αξιολογείται μόνο από την απόλυτη τιμή του, αλλά κυρίως από τον τρόπο που επιδρά, στην περαιτέρω πορεία μιας ομάδας. Υπάρχουν μεγάλες νίκες, με 40 πόντους διαφορά που όχι μόνο κάνουν κακό, αλλά ενίοτε αποδεικνύονται και επιζήμιες. Υπάρχουν αναπάντεχες ήττες που μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα μαθήματα. Εξαρτάται από τον τρόπο ανάγνωσης, διαχείρισης και εν τέλει αξιοποίησής τους.

Έχει ενδιαφέρον λοιπόν, να αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματα που πέρασαν στο συνειδητό ή το υποσυνείδητο μετά από αυτό το 3-1 και εντάσσονται μέσα στο γενικότερο περιβάλλον που διαμορφώνεται ενόψει της 10ης σερί μονομαχίας των δυο "αιωνίων".

Θέση ισχύος

Κατ' αρχάς, θα ήταν αφελές, από ένα αποτέλεσμα που έδειχνε εκτός προγράμματος, να αλλάξει η εκτίμηση η οποία έχει προκύψει από την αξιολόγηση της πορείας και της συνολικότερης εικόνας των δυο φιναλίστ σε ολόκληρη τη σεζόν.

Ο Ολυμπιακός ξεκινάει από θέση ισχύος για να διεκδικήσει το 11ο πρωτάθλημα της ιστορίας του και πρώτο μετά από το 2012. Όχι τόσο γιατί έχει το πλεονέκτημα έδρας (η ιστορία μας έχει δείξει ότι αυτό είναι το τελευταίο), αλλά κυρίως γιατί με την επιστροφή του Μπρεντ Πέτγουεϊ θα παραταχθεί πιο πλήρης και σαφώς πιο ομοιογενής, από τον Παναθηναϊκό. Στη διάρκεια της σεζόν, οι «ερυθρόλευκοι» διατήρησαν σταθερά έναν υψηλό ρυθμό, έφτασαν μέχρι τον τελικό της Euroleague και όλα αυτά χωρίς να υποχρεωθούν να κάνει κάποια αλλαγή στο ρόστερ τους. Αυτοί που ξεκίνησαν το περασμένο καλοκαίρι, αυτοί θα τελειώσουν.

Πίεση

Σαφώς το μεγαλύτερο εμπόδιο που καλείται να ξεπεράσει ο Ολυμπιακός, αυτή τη στιγμή, είναι η αφόρητη πίεση που νιώθει για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ειδικά φέτος και με βάση τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο αντίπαλός του, υπάρχει η αίσθηση πως όχι μόνο έχει τη μεγάλη ευκαιρία να πετύχει πρώτος τις απαραίτητες τρεις νίκες, αλλά ενδεχομένως –πολλοί που δεν συναισθάνονται πόσο διαφορετικά είναι αυτά τα παιχνίδια- να του φορτώσουν και την ιδέα ότι δεν έχει περιθώριο να χάσει κανένα ματς.

Εξάρτηση

Το δεύτερο ζήτημα που προέκυψε μετά την ήττα της περασμένης Τρίτης, άθελά του, το έκανε μεγαλύτερο ο φόργουορντ του Άρη ΛαΜάρκους Ριντ με μια χαρακτηριστική δήλωσή του που είχε πολύ ζουμί: "Και μόνο ότι τους υποχρεώσαμε να φέρουν τον Σπανούλη για το τέταρτο ματς, τα λέει όλα" . Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να νικήσει τον Άρη χωρίς τον αρχηγό του. Ωστόσο, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, φάνηκε προς τα έξω πως η εξάρτησή του από αυτόν, γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Το μαρτυρά και ο χρόνος που αγωνίστηκε στα ματς της Μαδρίτης, σε δυο βραδιές που δεν βρέθηκε στα καλύτερά του, αν εξαιρέσουμε φυσικά το τελευταίο τρίλεπτο του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ. Αυτό σημαίνει ότι το βάρος που θα πέσει στις πλάτες του, κόντρα στην παλιά του ομάδα, με την οποία δεν έχει και τόσο καλή παράδοση, γίνεται ακόμη μεγαλύτερο.

Σινιάλο

Τέλος, η νίκη του Άρη, έκανε στον Παναθηναϊκό το σινιάλο ότι υπάρχουν σημεία πάνω στα οποία μπορεί να πατήσει για να προσπαθήσει να ανατρέψει τα προγνωστικά. Δεν είναι μυστικό ότι η ομάδα που πέρασε με χαρακτηριστική άνεση τον ΠΑΟΚ και καλείται να διεκδικήσει τον τίτλο, είναι τελείως διαφορετική από αυτή που είχε σχεδιαστεί το καλοκαίρι.

Στο τιμόνι δεν κάθεται πια ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, αλλά ο μέχρι πρότινος συνεργάτης του, Σωτήρης Μανωλόπουλος, ο οποίος, με τη βοήθεια του πρώην προπονητή του Κολοσσού Αρη Λυκογιάννη που προστέθηκε στο τιμ, θα προσπαθήσει να διαχειριστεί μια κατάσταση η οποία έγινε δυσκολότερη μετά την απώλεια δυο βασικότατων στελεχών. Η τιμωρία του πολυδιάστατου Τζέιμς Γκιστ και ο σοβαρός τραυματισμός του εκτελεστή Νίκου Παππά τον υποχρέωσαν να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του και με την προσθήκη των Κούπερ και Μόργκαν, να αναζητήσει ένα νέο κέντρο βάρους. Μέσα σε όλα, ήρθε και ο τραυματισμός του βασικού σέντερ Εστέμπαν Μπατίστα, που έχασε και τους τρεις ημιτελικούς.

Παρ’ όλα αυτά, μιλάμε για ένα κλαμπ που έχει κατακτήσει 34 πρωταθλήματα, εκ των οποίων τα 15 τις τελευταίες 17 σεζόν και τα 8 από τα 9 για τα οποία μονομάχησε με τον Ολυμπιακό από το 2006 μέχρι πέρυσι. Η παράδοση υπέρ του, παραμένει συντριπτική και η αίσθηση ότι δεν αυτή τη φορά δεν έχει τίποτα να χάσει, λυτρωτική.