OPINIONS

Δέκα λεπτά, ποτέ δεν φτάνουν

Δέκα λεπτά, ποτέ δεν φτάνουν
INTIME SPORTS

Προφανώς και η ήττα από τον ΠΑΟΚ δεν είναι εντός προγράμματος για την ΑΕΚ. Το ζήτημα είναι πως πρόκειται για ένα ματς που είναι απολύτως ξεκάθαρος ο λόγος που προέκυψε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ο Κώστας Τσίλης αναλύει.

Προφανώς και η ήττα από τον ΠΑΟΚ δεν είναι εντός προγράμματος για την ΑΕΚ. Καμία ήττα, σε κανένα γήπεδο δεν είναι. Αλλά από την Τούμπα, δεν είναι ούτε αφύσικο, ούτε κάτι εντυπωσιακό τρομερό να φύγει η ΑΕΚ ηττημένη. Το ζήτημα είναι πως πρόκειται για ένα ματς που είναι απολύτως ξεκάθαρος ο λόγος που προέκυψε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Η πραγματική ΑΕΚ, με το ποδόσφαιρο που ξέρει και που έχει δουλέψει, εμφανίστηκε μόλις για δέκα λεπτά μέσα στο γήπεδο της Τούμπας. Στο διάστημα από το 85’ μέχρι το 95’. Τότε μόνο είχε τον σωστό σχηματισμό στο γήπεδο, την δική της ορθολογική ανάπτυξη παιχνιδιού, ακόμα και τσαμπουκά πάνω στις φάσεις της. Και σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πρόλαβε να κάνει συνολικά τέσσερις τελικές κλασικότατες ευκαιρίες για γκολ.

Αλλά είναι δεδομένο πως δέκα λεπτά καλής και ορθολογικής μπάλας δεν αρκούν για να κερδίσει η ΑΕΚ ένα ματς απέναντι στον ΠΑΟΚ και μάλιστα μέσα στην Τούμπα. Αν τώρα, το ερώτημα είναι γιατί η… κανονική ΑΕΚ εμφανίστηκε μόνο στα τελευταία δέκα λεπτά του ματς και αφού πρώτα ο ΠΑΟΚ είχε φέρει «τούμπα» το παιχνίδι, η απάντηση βρίσκεται σε δυο λέξεις κλειδιά. «Σχηματισμός» είναι η πρώτη, «πάθος» είναι η δεύτερη. Και εξηγούμαι.

Σχηματισμός που δεν δουλεύει

Ο Δέλλας τελικά επέλεξε το 4-3-3, όπως το είχε δουλέψει στις προπονήσεις. Είχε την λογική της αυτή η επιλογή. Ήθελε να «φορτώσει» τη μεσαία γραμμή και να κερδίσει τη μάχη του κέντρου. Ήθελε και να εκμεταλλευτεί τους τεχνίτες και γρήγορους μεσοεπιθετικούς. Καλά όλα αυτά, αλλά για να βγουν, πρέπει το σύστημα να δουλέψει. Και δεν δούλεψε. Για ακόμα μια φορά, το 4-3-3 είχε πολλές δυσλειτουργίες. Όπως κάθε φορά που ο Δέλλας το έχει δοκιμάσει, έστω και μια διαφορετικά πρόσωπα. Μόνο που αυτή την φορά, όλες τις δυσλειτουργίες βγήκαν μαζεμένες. Από την αδυναμία ανάπτυξης του παιχνιδιού, μέχρι την κατά κράτος ήττα στη μάχη του κέντρου. Και ακόμα και στα άκρα που θεωρητικά η ΑΕΚ θα είχε την δύναμη κρούσης της, πρακτικά είχε τεράστια προβλήματα. Πάρτι είχε στήσει ο ΠΑΟΚ. Εκεί που η ΑΕΚ θεωρητικά θα είχε και υπεροπλία και τουλάχιστον αριθμητική υπεροχή.

Μια κλωτσιά ρε παιδιά

Εκτός από το δυσλειτουργικό σύστημα στο πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ είχε και δυσλειτουργίες στην αγωνιστική νοοτροπία. Δεν κερδίζεις εκτός έδρας ματς και δη μέσα στην Τούμπα, χωρίς πάθος και τσαμπουκά. Και χωρίς να μπαίνεις καμικάζι πάνω στην μπάλα. Στο πρώτο ημίχρονο τουλάχιστον τέσσερις φορές, παίκτης του ΠΑΟΚ κατέβασε το κεφάλι κάτω και ξεκινώντας λίγο πιο κάτω από τη μεσαία γραμμή, έφτασε στα βάθη της άμυνας της ΑΕΚ σαν να έκανε περίπατο στην Τσιμισκή. Ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, που λίγο η ΑΕΚ κατάφερε να ισορροπήσει την κατάσταση όταν άλλαξε τον σχηματισμό της, πάλι ο τσαμπουκάς και δυναμισμός της έλλειψε. Πήρε προβάδισμα στο σκορ αλλά αντί να «φάει» σίδερα και την μπάλα μαζί, έκανε μια χαλαρή διαχείριση. Και φυσικά το πλήρωσε. Η ειρωνεία είναι πως μια φορά αποφάσισε να ρίξει την περιβόητη κλωτσιά και το έκανε μες στην περιοχή και μπροστά στα μάτια του διαιτητή.

Για ξαναδείτε την φάση

Μιας και έφτασα μέχρι τον διαιτητή, ήταν πέναλτι μαρς αυτό που έδωσε στον ΠΑΟΚ και με το οποίο ο Αθανασιάδης έκανε το 2-1. Αλλά ο Σιδηρόπουλος καλό θα είναι όταν θα πάει σπίτι του και θα χαλαρώσει από την ένταση, να ξαναδεί την φάση του Σιμόες πριν από το πέναλτι που έδωσε στον ΠΑΟΚ. Δεν κτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα τον Πορτογάλο, ούτε φυσικά προσπαθεί να ξεγελάσει με τόσο άγαρμπο τρόπο τον διαιτητή. Του τη ρίχνει κανονικότατα την κλωτσιά ο Κάτσε στο γόνατο. Αφήστε που αν δεν είναι πέναλτι, είναι δεύτερη κίτρινη στον Σιμόες για (εξαιρετικά κακό) θέατρο.

Εν κατακλείδι

Φυσικά και έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς η ΑΕΚ θα μπορούσε να κυνηγάει στο σκορ από το πρώτο ημίχρονο. Αλλά να είναι καλά ο Μπαρόχα που (ξανά)έδειξε πόσο σπουδαίος τερματοφύλακας είναι. Όμως κάλλιστα θα μπορούσε να είχε φύγει και με κάτι καλύτερο από την ήττα. Αφενός διότι προηγήθηκε. Παρεμπιπτόντως ο Αραβίδης φώναξε για μια ακόμα φορά πως όντως η ΑΕΚ δεν χρειαζόταν σέντερ φορ. Αφετέρου διότι στο τελευταίο δεκάλεπτο που ήταν η πραγματική ΑΕΚ, μπορούσε να σκοράρει. Αλλά θαρρώ πως έτσι κι αλλιώς, έστω και με σκληρό τρόπο γιατί η ήττα πάντα πονάει, η Τούμπα έδωσε και μαθήματα και συμπεράσματα. Γιατί η ΑΕΚ στο καπάκι έχει και δεύτερο εκτός έδρας παιχνίδι και δεν έχει πολυτέλεια να ξαναεμφανιστεί μόνο για ένα δεκάλεπτο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ