Παναθηναϊκός στις πράξεις, όχι μόνο στο μιλητό
Ο Μπάμπης Τσιμπίδας γράφει για τον Παναθηναϊκό που δεν συμπεριφέρεται ως υποψήφιος πρωταθλητής και φαίνεται πως δεν έχει τη διάθεση να μάθει από τα λάθη που έχει κάνει έως τώρα.
Μετά από μία παταγώδη αποτυχία αυτού του μεγέθους, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να συζητηθούν. Η αδυναμία να αξιοποιηθούν οι πολλές ευκαιρίες, η - φαινομενική - έλλειψη δυνάμεων στο δεύτερο ημίχρονο, η κακή νοοτροπία των παικτών και η λανθασμένη διαχείριση του προπονητή. Φυσικά, μπορεί να προσθέσει κάποιος την ικανότητα του τερματοφύλακα Λόπεθ και την ατυχία των επιθετικών. Δεν είναι εύκολο να αρχίσεις από κάπου και να τελειώσεις κάπου άλλου.
Δεν υπάρχει μόνο μία εξήγηση, ούτε μόνος ένας υπεύθυνος. Πρόκειται για ένα συνδυασμό ευθυνών και υπαίτιων. Ωστόσο, εάν έπρεπε να επιλέξω έναν τίτλο για αυτό που συνέβη στον Παναθηναϊκό με την ισοπαλία στη Βέροια, είναι ένας: τα ήθελε και τα έπαθε.
Όμως, το πιο σημαντικό είναι πως ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που αγωνίζεται στη Superleague, δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα. Δεν πείθει ότι είναι διεκδικητής του τίτλου. Μέχρι στιγμής, διεκδικεί την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο "μιλητό". Όχι με πράξεις. Δεν το δείχνει στον αγωνιστικό χώρο. Στο μέρος που είναι απαραίτητο να εκδηλώσει την προσπάθεια του, ο Παναθηναϊκός παραμένει απών και έχοντας μία νοοτροπία που δεν παραπέμπει στο μέγεθος της ομάδας.
Εφόσον δεν υπήρχαν οι δυνατότητες, δεν θα το επεσήμανα. Εάν επρόκειτο για την ομάδα του 2013-2014, με τις ειδικές συνθήκες που συγκροτήθηκε, θα ήταν διαφορετικά. Αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο... Φάνηκε στα προκριματικά που όλοι ήξεραν τη σημασία των αγώνων, φάνηκε και στα ματς του Europa League που όλοι έχουν το κίνητρο να διακριθούν. Συνεπώς, δεν φταίει η έλλειψη ικανοτήτων, ευθύνεται η λογική των παικτών.
Ο Παναθηναϊκός διαθέτει ρόστερ με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, με προσωπικότητα και με ταλέντο. Υπάρχουν κενά και ελλείψεις, αλλά αυτά δεν δικαιολογούν τις αποτυχίες απέναντι σε αντιπάλους όπως ο Παναιτωλικός, η Ξάνθη και η Βέροια. Δεν είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός να έχει νοοτροπία "παιδικής χαράς" σε τόσα παιχνίδια πρωταθλήματος.
Ασφαλώς, το κακό βράδυ είναι θεμιτό. Η κούραση αποδεκτή. Η γκέλα αποτελεί μέρος του ποδοσφαίρου. Αλλά, η παρατεταμένη εμφάνιση των ίδιων φαινομένων δείχνει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Φαινόμενα που ο Αντρέα Στραματσόνι δεν έχει καταφέρει να διορθώσει ή έστω να περιορίσει, παρότι εδώ και μήνες τα έχει εντοπίσει ως τα κύρια προβλήματα του Παναθηναϊκού. Ακόμα και με την ανανέωση του ρόστερ, τα προβλήματα παρέμειναν...
Ο Παναθηναϊκός έχει τεράστιο μέγεθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά η φετινή ομάδα δεν το έχει αφομοιώσει. Δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ότι θα διαχειριστεί το υπέρ της σκορ ή ότι θα ανατρέψει το εις βάρος της. Ο Παναθηναϊκός δεν συμπεριφέρεται σαν πρωταθλητής και αυτό του κοστίζει. Δεν είναι τυχαίο πως δεν διατήρησε το προβάδισμα για δεύτερη φορά σε λίγες ημέρες, την Πέμπτη στη Λιέγη και την Κυριακή στη Βέροια.
Δεν είναι η διαφορά των 4 βαθμών από τον Ολυμπιακό που δεν μπορεί να καλυφθεί... Είναι η κακή νοοτροπία που δεν δείχνει να διορθώνεται. Αυτό είναι το πιο αρνητικό στοιχείο στον Παναθηναϊκό.
Στις ελληνικές διοργανώσεις (και όχι στο Europa League) ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάψει να είναι Παναθηναϊκός στα λόγια και να γίνει Παναθηναϊκός στις πράξεις. Τίποτα άλλο δεν αρκεί. Ο προπονητής, οι συνεργάτες του και οι ποδοσφαιριστές, οφείλουν να αλλάξουν άμεσα στη νοοτροπία τους. Τα περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά...
Υ.Γ.: Ο Στιλ διανύει μία κακή περίοδο και το αρνητικό είναι πως δεν υπάρχει ένας ικανός τερματοφύλακας για να τον αντικαταστήσει. Μία ανεπάρκεια του μεταγραφικού σχεδιασμού του καλοκαιριού είναι εμφανής.
Υ.Γ.2: Για όσους εκμεταλλεύονται την περίσταση για να... βγουν από πάνω, θα το επαναλάβω. Ο Παναθηναϊκός όταν είναι κακός, χάνει βαθμούς, προκρίσεις, τίτλους. Και ορθώς το παθαίνει, γιατί αυτό επιτάσσει το ποδόσφαιρο. Το "Απόστολος Νικολαΐδης" είναι το μόνο γήπεδο όπου εφαρμόζεται και ο τελευταίος κανονισμός για την ομαλή διεξαγωγή ενός παιχνιδιού και σωστά ισχύει κάτι τέτοιο.
Ο αιώνιος αντίπαλος του Παναθηναϊκού έχει ευνοηθεί πολλές φορές την τελευταία 20ετία και η έδρα του απολαμβάνει μία μορφή ασυλίας. Οπότε, αναμένουμε τις επόμενες μέρες να δούμε τι θα συμβεί και κατά πόσον επιτυγχάνεται πραγματικά η εξυγίανση στο ποδόσφαιρο.
