Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά αυτό δεν ίσχυσε για τον Παναθηναϊκό εναντίον του Λεβαδειακό στην πρεμιέρα της Superleague. Έστω και επρόκειτο για την 3η αγωνιστική... Ο Παναθηναϊκός νίκησε 3-0 τον Λεβαδειακό, αλλά το πιο αισιόδοξο δεν ήταν το σκορ. Ήταν η απόδοση της ομάδας, η παρουσία των νέων παικτών, η σοβαρότητα, η πειθαρχία, ότι δεν υπήρξε... καφενείο μετά το 3-0. Ήταν το συνολικό αποτέλεσμα που επιτρέπει την αισιοδοξία.

Σκότωσε κάποιο θηρίο ο Παναθηναϊκός; Όχι. Από την άλλη, δεν άφησε τον Λεβαδειακό να ελπίζει σε κάτι καλό στο παιχνίδι. Από το πρώτο λεπτό τον "έπιασε από το λαιμό", δείχνοντας με το γκολ του Μπεργκ, που (σωστά) δεν μέτρησε, ο Παναθηναϊκός έδειξε τις προθέσεις του.

Αρκεί ένα ματς για να εξαχθούν συμπεράσματα; Όχι. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να δείξει διάρκεια, σταθερότητα, συνέπεια και να τα επαναλάβει απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι με τον Άγιαξ, την Πέμπτη (15/9) στο "Απόστολος Νικολαΐδης" στην πρεμιέρα του ομίλου του Europa League.

Όμως, δεν υπάρχει λόγος οι φίλαθλοι του Τριφυλλιού να μην είναι χαμογελαστοί και ικανοποιημένοι. Η ομάδα έπαιξε καλά, ήταν άνετη στη διαχείριση του σκορ και έδειξε ότι έχει δυνατότητες.

Αυτό που είναι παραδεκτό πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει ποιοτικούς παίκτες, με προσωπικότητα. Ο Λεντέσμα, ο Ιμπάρμπο, ο Γουακάσο, ο Χουλτ και οι Μπεργκ, Μέστο, Λουντ, Ζέκα δείχνουν την ποιότητα του ρόστερ. Επίσης, ήρθαν από τον πάγκο οι Βιγιαφάνες, Λέτο και Εμποκού, οι οποίοι θα ήταν βασικοί σε κάθε ανταγωνιστή, δεν έπαιξαν ο Μπουμάλ, ο Ρινάλντι και ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος, τους οποίους δεν τους χαρακτηρίζεις κακούς παίκτες.

Το ρόστερ του Παναθηναϊκού στη μεσαία γραμμή και στην επίθεση είναι με διαφορά το καλύτερο στο πρωτάθλημα και αυτό θα αποδειχθεί στον αγωνιστικό χώρο, ειδικά εναντίον αντιπάλων της δυναμικότητας του Λεβαδειακού. Υποστηρίζω και πάλι ότι σε ένα πρωτάθλημα με κανονικές συνθήκες, αυτός ο Παναθηναϊκός είναι το πρώτο φαβορί για τον τίτλο.

Ας περάσουμε στον Στραματσόνι. Δέχτηκε σκληρότατη κριτική και μόλις τον προηγούμενο Ιούνιο όλοι τον θεωρούσαν "καμένο". Είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Ιταλός έχει αντιστρέψει την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα, αλλά έχει αρχίσει να το πετυχαίνει. Θα χρειαστεί περισσότερα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη, αλλά προς το παρόν, δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Μέχρι στιγμής, παρουσιάζει μία ομάδα που έχει δουλευτεί, έχει πλάνο, που η μετάβαση από το αμυντικογενές στυλ σε πιο επιθετικό, εκτελέστηκε επιτυχώς και οι παίκτες της ξέρουν τους ρόλους τους. Οι μεσοεπιθετικοί συνεργάζονται, βγαίνουν αυτοματισμοί και αξιοποιούνται οι δυνατότητες του καθενός. Η διαχείριση των παικτών που θα κληθεί να κάνει παρουσιάζει ενδιαφέρον και έχει την αποστολή να τους διατηρήσει όλους σε εγρήγορση. Φυσικά, το κυριότερο, να μην επαναλάβει τις παλινωδίες με την τακτική και τα συστήματα...

Εν κατακλείδι, η αρχή δημιουργεί αισιοδοξία, θετικές σκέψεις και ευχαρίστηση. Δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό, ούτε εξασφαλίζει τίποτα. Ήταν μόλις το πρώτο παιχνίδι. Έπονται πολλά και επιβάλλεται να έχουν την ίδια αντιμετώπιση.

Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να ονομαστεί επιβλητικός από τώρα, αλλά ολοφάνερα είναι ανώτερος από τα προηγούμενα χρόνια. Εκπέμπει αυτοπεποίθηση, winning spirit. Εάν θα τα διατηρήσει, θα τα δούμε στο άμεσο μέλλον.

Υ.Γ.: Καταγράφω το στατιστικό από περιέργεια. Βράδυ Σαββάτου (10/9), στις 23:25, στο μετρητή της ιστοσελίδας paomprosta.gr υπάρχουν 6.851 εγγεγραμμένοι. Να δούμε πόσο θα αυξηθούν μετά το 0-3 επί του Λεβαδειακού. Πόσο ενθουσιασμό θα δημιουργήσει η απόδοση.

Υ.Γ.2: "Καθαρόαιμο άτι" ο Ιμπάρμπο, αλλά και παίκτης αλάνας.

Υ.Γ.3: Διάβασα με ενδιαφέρον την επιστολή παραίτησης του Γιώργου Γκιρτζίκη. Μερικές φορές, είναι τρομακτικό το πώς κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε σε άλλη χώρα, ότι παρακολουθούμε άλλο ποδόσφαιρο. Λες και από το καλοκαίρι του 1996 μέχρι σήμερα, δεν έχει συντελεστεί μία πρωτοφανής "ισοπέδωση" του αθλήματος με έναν και μοναδικό ωφελημένο.

Απλώς, σημειώνω ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με την απομάκρυνση του προέδρου της ΕΠΟ. Όπως δεν λύθηκε με την αποχώρηση του Γιώργου Σαρρή. Δεν είναι ένας και δύο, είναι ολόκληρη η νυν διοίκηση της ΕΠΟ που δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου και έχει αποτύχει παταγωδώς. Όπως και όσοι εμφανίζονται ως νέοι εκφραστές, απλά παριστάνουν τους άφθαρτους και τους ενωτικούς.

PHOTO CREDIT: ACTION IMAGES