Προφανώς και δεν θα μπορούσε να είναι αγώνας συμπερασμάτων το φιλικό με την Ούνικς . Οι απουσίες των διεθνών και ο τραυματισμός του Λεκαβίτσιους, ανάγκασε τον Πασκουάλ να παρουσιάσει τις αλχημείες του, περισσότερο για να δει κάποια πράγματα στην άμυνα και πολύ λιγότερο να διαπιστώσει τον βαθμό ετοιμότητας στην επίθεση. Αλλωστε με έναν και μοναδικό καθαρόαιμο πλέι μέικερ (Μποχωρίδης) πόσα πράγματα μπορείς να συμπεράνεις στο πρώτο σοβαρό τεστ της προετοιμασίας...

Το ενδιαφέρον βεβαίως στράφηκε στους νεοαποκτηθέντες, στον τρόπο με τον οποίο ο Πασκουάλ θα προσπαθήσει να τους εκμεταλλευτεί και στο κατά πόσο αυτοί έχουν μπει στο κλίμα της ομάδας. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτόν που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, αναμφισβήτητα αυτός ήταν ο Ζακ Ογκαστ, έστω κι αν αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα σ αυτή τη φάση.

Ο ομογενής σέντερ ανταποκρίθηκε καλύτερα απ' όλους στο ρόλο του, κάνοντας μάλιστα περισσότερα πράγματα απ' αυτά που πίστευα ότι θα δώσει στον Παναθηναϊκό. Τελείωσε φάσεις, δημιούργησε φάσεις για τον εαυτό του, έπαιξε σωστά το πικ εντ ρολ στην επίθεση, έδωσε τις μάχες του στη ρακέτα.

Για τον Ντένμον δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα και δεν υπάρχει για τον απλούστατο λόγο πως ο Πασκουάλ αναγκάστηκε να τον χρησιμοποιήσει σε έναν ρόλο που δεν του ταιριάζει. Είναι σαφές πως ο Αμερικανός δεν είναι πλέι μέικερ, απόδειξη ότι σταματούσε την ντρίμπλα στην πρώτη πιεστική άμυνα.

Ο Ντένμον είναι σαφές πως χρειάζεται έναν καθαρόαιμο πλέι μέικερ δίπλα του, έναν Καλάθη που θα του δώσει τα ελεύθερα σουτ, θα δημιουργήσει φάσεις γι αυτόν και ταυτόχρονα θα τον απαλλάξει από τον άχαρο ρόλο του να "κατεβάζει" τη μπάλα. Είναι ξεκάθαρο πως έχει πολύ καλή σχέση με το καλάθι και θεωρώ πως θα είναι η ευχάριστη έκπληξη στο φετινό ρόστερ.

Στην ίδια κατηγορία είναι και ο Λοτζέσκι. Ενας παίκτης που αγωνίζεται στο «φτερό» που δεν θέλει για ώρα την μπάλα στα χέρια του, αλλά την χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη θέση για να πάρει το ελεύθερο σουτ. Με δεδομένη την απουσία και των δύο γκαρντ, ήταν πολύ δύσκολο για τον Λοτζέσκι να βρει την πάσα που θα του έδινε το σουτ. Ο Παναθηναϊκός είχε γενικότερα πρόβλημα στη δημιουργία, έκανε πολλά λάθη, κάτι απόλυτα φυσιολογικό τη δεδομένη στιγμή.

Για τον Βουγιούκα και τον Μήτογλου δεν βγαίνουν συμπεράσματα. Ο πρώτος είναι ο κλασικός Βουγιούκας με τα υπέρ και τα κατά του, ενώ ο Μήτογλου χρειάζεται χρόνο και περισσότερο να βρει το ρόλο του, να προσαρμοστεί στο κάτι καινούριο που θα κληθεί να παίξει. Από 'κει και πέρα, ο Πασκουάλ είχε τα... σιγουράκια να του δίνουν λύσεις. Τον Ρίβερς, τον Σίνγκλετον και τον Γκιστ με τους δύο τελευταίους να προβλέπω πως θα αποτελούν τη βασική επιλογή στις θέσεις "4" και "5".

Συμπερασματικά, αυτά τα δύο φιλικά δεν θα αποτελέσουν κριτήριο γιατί την ουσία λείπουν όλοι οι παίκτες αυτοί που θα διαμορφώσουν τη φιλοσοφία που θέλει ο Πασκουάλ. Πώς να κρίνεις μια ομάδα χωρίς πλέι μέικερ και τι μπάσκετ μπορεί να παίξει, όταν λείπουν όλοι οι περιφερειακοί που θα αποφασίζουν για την ταχύτητα και το ρυθμό στο παιχνίδι. Και τα δύο είναι φιλικά που δίνουν την ευκαιρία στον Ισπανό να «δέσει» τους παλιούς με τους νέους και ταυτόχρονα να επιβεβαιώσει κι αυτός ποια πράγματα μπορούν να γίνουν σωστά με το συγκεκριμένο υλικό που έχει στα χέρια του.