Η ιστορία των αγώνων ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από προσπάθειες καλών ομάδων που έβαλαν κάτω, καλύτερες. Είναι γεμάτη από εικόνες καλών ποδοσφαιριστών που στην καλή τους μέρα κέρδισαν κατά κράτος τους αντιπάλους τους. Σε μια τέτοια εικόνα, ο Κάμπελ αναδείχθηκε σε MVP του ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ.

Από την άλλη πλευρά είναι κατά κάποιο τρόπο άδικο για τον πολύ καλό παίκτη και αθλητή, Λίνο, που σε πρώτη ανάγνωση χρεώθηκε τα όργια του κοσταρικανού.

Διότι σε δεύτερη ανάγνωση και ανάλυση ήταν πολύ μόνος σ’ αυτή την προσπάθεια. Αβοήθητος από τον παρτενέρ του στην πλευρά του, αλλά και από τον προπονητή του φυσικά.

Ο Κάμπελ είναι, ποδοσφαιρικά, «γιός» του Λίνο. Έχουν μια γενιά διαφορά. Ο ένας είναι 21 στα 22 και ο άλλος 36 στα 37. Όταν ο Λίνο ήταν στα… ντουζένια του, στην ηλικία των 27-28 χρόνων, ο Κάμπελ ήταν στα… τσικό της Ντεπορτίβο Σαπρίσα και είναι ζήτημα αν τον άφηναν να μπαίνει στο γήπεδο σαν ball boy.

Η διαφορά ενέργειας που είχαν στο τερέν ο «γιός» Κάμπελ, που έχει προοπτική την Άρσεναλ και την Πρέμιερ Λιγκ, με τον αβοήθητο «μπαμπά» Λίνο που η προοπτική του είναι να κλείσει την καριέρα του χειροκροτούμενος για την προσφορά και την αξία του, ήταν κατ’ αντιστοιχία η… ενεργειακή διαφορά των δύο ομάδων.

Ένας έτρεχε, άλλος έκανε τζόκινγκ

Η μια έτρεχε καλά και σωστά τα χιλιόμετρά της στον αγώνα και η άλλη ήταν σαν να έκανε τζόκινγκ. Εξ ου και φαινόταν να έχουν μια ταχύτητα διαφορά στις αντιδράσεις τους. (Υπάρχει και μια άλλη χαρακτηριστική εικόνα, εκείνη προς το τέλος του αγώνα, όταν ο Χολέμπας πήρε σβάρνα όλη τη δεξιά πλευρά του ΠΑΟΚ, που δεν τον έφτανε ούτε για να του κάνει φάουλ).

Μόνο που δεν είναι καινούργιο σύμπτωμα αυτό για τον «δικέφαλο». Ο ΠΑΟΚ δεν τρέχει καλά και φάνηκε τόσο με τον Εργοτέλη, όσο και με τη Μακάμπι – και σε προηγούμενα ματς όμως…

Αν δούμε την εικόνα των δυο, απέναντι στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα, μια ομάδα που βγάζει πολύ ενέργεια στο τερέν τον τελευταίο μήνα και κινείται σωστά με και χωρίς τη μπάλα θα παρατηρήσουμε ότι:

Στον αγώνα της Τούμπας, μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχασε το ματς, από ατομικά λάθη, απέναντι σε ποιοτικότερη ομάδα, αλλά η παρουσία του σε τακτική και ενέργεια ήταν καλύτερη του ΠΑΟΚ – κάπου στο 60-40 σε ποσοστά.

Στη Λεωφόρο μπορεί πάλι να έχασε το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός, από δική του αδράνεια, απέναντι στην καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή στη Σούπερ Λίγκ. Ομως σε επίπεδο έντασης, κίνησης και τακτικής, πήγε το ματς στο 50-50, τουλάχιστον.

Δεν είναι μόνον οι ποιότητες που παίζουν μπάλα, ούτε τα μπάτζετ. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν ελκυστικές ποδοσφαιρικές ιστορίες. Θα κέρδιζαν πάντα οι ακριβότερες και ποιοτικότερες ομάδες.

Ο ΠΑΟΚ δεν μένει τυχαία στάσιμος

Όπως δεν είναι για 4-0 η ποιοτική διαφορά του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Άλλα στοιχεία έκαναν τη διαφορά.

Δεν μπορεί να βελτιώνουν… όλως τυχαίως την εικόνα τους ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και… όλως τυχαίως ο ΠΑΟΚ να είναι στάσιμος.

Όπως δεν μπορεί να είναι τυχαίο που ο Στοχ, των μεγάλων προσδοκιών στο ξεκίνημα, εμφανίζεται σε καθοδική πορεία, ενώ ο Μέντες των κακών εντυπώσεων στην αρχή να έχει γίνει ένας κανονικός, καλός παίκτης, μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Όπως είναι προφανής η πρόοδος του Σάμαρη… Και οι τρεις έχουν ποιότητα. Το θέμα είναι τι βγάζουν στο τερέν.

Ίσως να έχει ο ΠΑΟΚ τη δικαιολογία των προκριματικών του Αυγούστου και των ευρωπαϊκών αγώνων της Πέμπτης, Αυτά όμως δεν τα έμαθε τώρα….

Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν.

Ισως υπάρχει όμως και κάτι άλλο που πάει στραβά σε επίπεδο… καθημερινότητας και βγαίνει αυτή η εικόνα στους αγώνες.

Καλές οι ανατροπές, αλλά τα ματς δεν εξελίσσονται πάντα έτσι ώστε να μπαίνει και να «καθαρίζει» ο Βούκιτς. Κάπου είναι και προβληματικό αυτό. Και έχει μεν επισημανθεί… αρμοδίως, αλλά η κατάσταση δεν διορθώθηκε.