Εχει πιασάρικες επαναλήψεις η καθημερινότητα των ομάδων, ειδικά έπειτα από καθοριστικά παιχνίδια. Έκανε, λέει, παρατηρήσεις ο Στέφενς στους παίκτες του, μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό, ενώ ο Αναστασίου στους δικούς του είπε «μπράβο». Εννοείται πως τίποτα διαφορετικό δεν μπορούσε να συμβεί.

Ο Αναστασίου και οι ποδοσφαιριστές του δίκαια αποθεώθηκαν και αντάλλαξαν «μπράβο», μιας και παρουσίασαν το καλύτερό τους παιχνίδι κόντρα στον ΠΑΟΚ. Ο προπονητής είδε την ομάδα του, με τους ίδιους σχεδόν παίκτες, να μην είναι αρκούντως καλή κόντρα στον ΟΦΗ και να φέρνει ισοπαλία, να πολύ καλά με τον Αστέρα στην Τρίπολη αλλά να χάνει από μια φάση, και όχι μόνον να μην το βάζει κάτω, αλλά να ισοπεδώνει, αγωνιστικά, τον ΠΑΟΚ.

Ο Στέφενς όμως τί διαφορετικό μπορεί να είπε από ό,τι μετά από την ήττα με τον Πανιώνιο του οποίου οι παίκτες πηγαίνουν στην προπόνηση με βενζίνη ρεφενέ, αλλά και μετά από εκείνη με τον Πλατανιά, που ανατροπή σκορ δεν κάνει ούτε στο οικογενειακό διπλό, που λέει ο λόγος. Απλά ο Παναθηναϊκός με την απόδοσή του κατέδειξε τόσο έντονα την κακή κατάσταση του ΠΑΟΚ, που αιτιολογήθηκαν πλήρως οι δύο προηγούμενες ήττες με Πανιώνιο και Πλατανιά, συν το κοντράστ της εικόνας των δυο κόντρα στους «πράσινους» στη Λεωφόρο. Ουδεμία σχέση με αυτή του «δικέφαλου» και ας έχασαν.

Αν δούμε την Σούπερ Λιγκ της σεζόν 2013-14, θα διαπιστώσουμε πως, έως τώρα, τα εύσημα πηγαίνουν στις ομάδες που οι προπονητές τους υπηρετούν και εξελίσσουν ένα σταθερό πλάνο.

Ο Μίτσελ έχει βάλει την προσωπικότητά και την υπογραφή του στον Ολυμπιακό. Όχι απλά ξέφυγε από τη σκιά του Βαλβέρδε και «παίζει τη δική του μπάλα», αλλά «καθάρισε» το ρόστερ, ανέδειξε παίκτες που έφεραν λεφτά στην ομάδα και δουλεύει με τους αντικαταστάτες τους, σαν να μην άλλαξε το παραμικρό.

Ο Αναστασίου άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία που του έδωσε ο Παναθηναϊκός. Έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά μαζί με τους συνεργάτες του και παρουσιάζει μια ομάδα που τρέχει καλά, έχει ταυτότητα στο παιχνίδι της και δεν σταματάει να προσπαθεί. Με τον Ζέκα, τον Μπεργκ τον Νάνο και τα 20αχρονα πάει το «καράβι». Κι αν οι έμπειροι και ποιοτικοί, όπως τους λένε, ήταν πιο ενεργοί και όχι για «σέρβις» κάθε τρεις και μια, θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη σταθερότητα.

Ο Παράσχος, ο κύριος (κυριολεκτικά) Γιώργος, είναι η προπονητική σταθερά του πρωταθλήματος. Διαχειρίζεται άψογα το πλάνο, τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία του Ατρόμητου. Αν δεν ήταν ο «ψημένος» στους ελληνικούς πάγκους προπονητής που ξέρει τι γίνεται γύρω του, αλλά κάποιος… Παράσκο (λάτιν και καλά), θα είχε πάει στον Σπανό και θα του ζητούσε να «χώσει» 1 εκατομμύριο Γενάρη μήνα, για να πάρει δύο τρεις «παικταράδες» να κάνει… υπέρβαση. Και φυσικά ο Σπανός που ξέρει το ποδόσφαιρο από τις μικρές κατηγορίες και δεν το έμαθε στην Σούπερ Λιγκ θα του έδινε τα παπούτσια στο χέρι και θα έπαιρνε τον… Παράσχο.

Ο Μαντζουράκης… Άλλη παλιά καραβάνα, που όταν μιλούσε για ρόμβο, σαν προπονητής του Ολυμπιακού, τον κορόιδευαν επειδή δεν τα κατάφερνε στην επικοινωνία ή τσακωνόταν με τον Χούτο. Και του μεν Χούτου τα τελευταία ποδοσφαιρικά ίχνη χάθηκαν στον ΠΑΟ Κυριακίου, ο δε Μαντζουράκης έχει φτιάξει από το μηδέν μια ομάδα, την Καλλονή, που παίζει μόνο εκτός έδρας και θα φτάσει στον άθλο της παραμονής στην κατηγορία.

Μάντζιος. Προπονητής που δεν μασάει στα δύσκολα και δουλεύει με ρεαλισμό. Όταν το καλοκαίρι πήγε στον Πανθρακικό, λεγόταν πως έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά, διότι η ομάδα του ήταν η «νούμερο 1» υποψήφια για υποβιβασμό. Τώρα είναι η πρώτη που εξασφάλισε την παραμονή της στην κατηγορία.

Ο άλλος που το καλοκαίρι τα… προγνωστικά τον είχαν για φούντο είναι ο Χάβος. Με τρεις παίκτες «κορμού» 37 ετών (Καμαρά, Σφακιανάκης, Ζούνιορ) και άλλους δύο στα 32-33 (Κούσας, Θεοδωρίδης), έφτιαξε μια ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

Το τέλος της ημέρας μπορεί να βγάλει δικαιωμένο τον Σάντσεζ, που παίρνει από τους παίκτες του ό,τι έχουν και δεν έχουν. Έφτιαξε πατέντα με τα πλάγια άουτ για να βρει φάσεις και γκολ.

Είναι και ο Σα Πίντο που έχει δώσει στοιχεία από την προσωπικότητά του στον ΟΦΗ. ΚΙ ο Αναστασιάδης θα δικαιωθεί κι ας τον θυμήθηκαν τώρα στον Πλατανιά.

Όσο για τον Στέφενς, από το 2002 που έφυγε για πρώτη φορά από τη Σάλκε, φημιζόταν περισσότερο ως άνθρωπος των αποφάσεων στη λειτουργία μιας ομάδας παρά ως κόουτς. Όταν κατάφερε να επιστρέψει στη Σάλκε, ολοκλήρωσε, με το τελευταίο του απωθημένο. Στον ΠΑΟΚ έχει προσφέρει σε επίπεδο αποφάσεων σε τέσσερις περιπτώσεις: έβαλε στο δεξί άκρο της άμυνας τον Κίτσιου, έκανε αριστερό στόπερ τον Τζαβέλλα, πάτησε πόδι και επανέφερε τον Κάτσε και «καθάρισε» τον ποδοσφαιριστή Γκαρσία (άλλο ο Πάμπλο ως προσωπικότητα και άλλο ως ενεργός ποδοσφαιριστής που... δεν είναι, εδώ και καιρό). Στις δύο πρώτες περιπτώσεις έκανε ποδοσφαιρικές επιλογές, ενώ στις άλλες δύο διοικητικές. Δηλαδή θέματα που η διοίκηση έπρεπε να… τα λήξει σε δύο ώρες, τα άφησε να σέρνονται για μήνες, τα διευθέτησε ο Στέφενς.

Ως κόουτς όχι απλά δεν διόρθωσε τις αδυναμίες της ομάδας του από την αρχή της σεζόν, όχι απλά δεν αρκέστηκε στην πολυτέλεια των πολλών επιλογών που του προέκυψαν με τις μεταγραφές του Γενάρη, αλλά με αφορμή το 4-0 ,με τον Ολυμπιακό, καθαίρεσε πολλούς από τους παίκτες που είχε βασικούς και έριξε στην ενδεκάδα τους καινούργιους με μηδενικό χρόνο προσαρμογής, με αποτέλεσμα να εκτίθενται όλοι μαζί. Αν κατάφερε να πείσει ανθρώπους σαν τον Βρύζα και τον Ζαγοράκη, που κατέχουν το σπορ, ότι θα «κάψει» 10 ματς ως… προετοιμασία ώστε στα ημιτελικά του κυπέλλου και στα πλέι οφ να παρουσιάσει ομαδάρα, μαγκιά του. Αν το καταφέρει, δύο φορές μαγκιά του. Πάει όμως κόντρα στη λογική και τις πιθανότητες. Κι αν δεν του βγει τα έργο, το πολύ πολύ να ζητήσει άλλους 5 - 6 παίκτες το καλοκαίρι.

Δεν μπορεί κανείς να πει «κακό» έναν επαγγελματία που κάνει φορολογική δήλωση σαν προπονητής εδώ και 30 χρόνια. Μπορεί να πει όμως πως υπάρχουν προπονητές που ζουν από τη δουλειά τους και για τη δουλειά τους και άλλοι που ζουν με το όνομα που έφτιαξαν… μέσω της δουλειάς τους.