Ας μιλήσουμε σήμερα για τη δυναμική του ποδοσφαίρου, αλλά και τη σχέση των ομάδων με τους φιλάθλους τους, με αφορμή ένα παράδειγμα από την Αγγλία.

Καταγράφεται η αντίδραση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, απέναντι στους κατόχους διαρκείας, στην πιθανότητα και μόνο να έχουν απογοητευτεί από την ήττα με 2-0 από τον Ολυμπιακό στο "Γ. Καραϊσκάκης" και να μην πάνε στο γήπεδο για τη ρεβάνς.

Να σημειωθεί πως όπως έτυχε να έπεται του αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ, το ντέρμπι μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, της ρεβάνς στο "Ολντ Τράφορντ", έπεται το ντέρμπι του Μάντσεστερ και της Πρέμιερ Λιγκ, μεταξύ της Γιουνάιτεντ και της Σίτι.

Το αρχικό χρονικό όριο ήταν στις 4.30 μμ την ημέρα του αγώνα και επειδή προφανώς κάποιοι δεν είχαν δηλώσει… παρουσία για τη ρεβάνς, τους έδωσαν περιθώριο μέχρι το πρωί της Τετάρτης.

Για του λόγου το αληθές ακολουθεί το μήνυμα που έλαβε κάποια Λίλα… τάδε, από τον υπεύθυνο εισιτηρίων του κλαμπ.

Εξυπακούεται πως αν η Λίλα ή Λίλια, που μπορεί να είναι μια ένθερμη νεαρή οπαδός ή μια παραδοσιακή αγγλίδα κυριούλα, δεν πάει στη ρεβάνς, αυτός που θα πάρει τη θέση της θα έχει ως μπόνους να δει από την ίδια θέση, με το ανάλογο αντίτιμο, το ντέρμπι του Μάντσεστερ.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μάλιστα η κάθε Λίλα που θα "φάει" την ποινή του αποκλεισμού από το επόμενο παιχνίδι, έχει το δικαίωμα να ζητήσει και να πάρει το χρηματικό μερίδιο του διαρκείας της, που αναλογεί στον αγώνα, μόνον αν προκύψει sold out. Σημειώνεται επίσης πως δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει τέτοιου είδους προειδοποίηση το κλαμπ.

Είναι δεδομένο πως οι Άγγλοι έχουν τις δικές τους διοργανώσεις, ειδικά το πρωτάθλημα και το κύπελλο, πιο πάνω από το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα. Εξ ου και η ποινή που προαναφέρθηκε θεωρείται και είναι, πολύ βαριά.

Μια ανάγνωση του μηνύματος είναι πως το κλαμπ καθιστά σαφές πως δεν θέλει μόνον τα λεφτά του φιλάθλου του, αλλά και την παρουσία του, ανεξάρτητα αν η ομάδα είναι ή δεν είναι σε καλό φεγγάρι.

Μια άλλη ανάγνωση είναι πως ξέρουν καλά οι της ομάδας πως ναι μεν έχουν να γεμίσουν ένα γήπεδο με 75.811 θέσεις, αλλά η ζήτηση είτε για τα διαρκείας, είτε για τα "ελεύθερα" ανά αγώνα εισιτήρια, είναι πολύ μα πολύ πιο μεγάλη από τη χωρητικότητα του "Ολντ Τράφορντ".

Και οι δύο αναγνώσεις έχουν τη βαρύτητά τους, ανάλογα με το ποσοστό που θέλει να δώσει ο καθένας.

Το αντίκρισμα που έχει το ποδόσφαιρο σε μια χώρα έχει σχέση με τον αριθμό των φιλάθλων που είναι διατεθειμένοι να βλέπουν αγώνες από την εξέδρα. Αυτό είναι πραγματικότητα και όχι εικασία.

Χωρίς καμία διάθεση σύγκρισης… μήλων με πορτοκάλια και με την παραδοχή πως το παράδειγμα είναι ακραία θετικό (για την Ελλάδα, όχι για την Αγγλία που μάλλον συνηθίζεται), πάμε πιο χαμηλά.

Βαυκαλιζόμαστε με τη 12η θέση που έχουμε στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ σε επίπεδο Συλλόγων. Υπήρξαμε και καλύτεροι. Πριν 10 χρόνια, τη σεζόν 2003 – 04 είχαμε τρεις (αρ. 3) ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό να μετέχουν απευθείας και την ΑΕΚ να μπαίνει μέσω προκριματικού. Η δε επιτυχία του Ολυμπιακού να φλερτάρει τώρα βάσιμα με τους "8" του Τάμπιονς Λιγκ, αντανακλά στη δική του καλή κατάσταση και όχι στη δυναμική του ελληνικού πρωταθλήματος, στο οποίο ούτως ή άλλως βρίσκεται μια αιωνιότητα και μια μέρα μακριά από τον δεύτερο στη βαθμολογία. Αυτό που δεν αλλάζει όμως είναι πως όποια ομάδα θέλει να βγει παραέξω πρέπει να το πετύχει μέσω της εδώ διοργάνωσης.

Πάνω από την Ελλάδα είναι μεταξύ άλλων στην κατάταξη η Τουρκία, το Βέλγιο, η Ουκρανία, η Ολλανδία (κάποια στιγμή τους είχαμε περάσει), αλλά και η Πορτογαλία (5η) που της είχαμε κλείσει το σπίτι το 2004, σε επίπεδο Εθνικών ομάδων.

Καμία από αυτές τις χώρες, με εξαίρεση ίσως την Ουκρανία, δεν έχει μικρότερη δυναμική σε επίπεδο προσέλευσης κοινού στους αγώνες, από την Ελλάδα.

Να λοιπόν ένα "γιατί" για το οποίο ζητείται μια σοβαρή απάντηση. Πιθανότατα μια αξιόπιστη έρευνα να έβγαζε κι άλλες σημαντικές αιτίες και αφορμές πλην της εύκολης "έλα μωρέ τι να πάω να δω από αυτή την… παρωδία", σχετικά με το πώς και γιατί βγήκε από το οικογενειακό πρόγραμμα ή αυτό του καθένα, το γήπεδο. Να καταγραφεί ενδεχομένως πόσο ισχυρή ή πόσο "κουρασμένη" είναι η σχέση του φιλάθλου – οπαδού με την ομάδα που υποστηρίζει και γιατί.

Για να μην το κουράζουμε.

Αν μια ελληνική ομάδα προειδοποιούσε (απειλούσε) τους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας, πως αν δεν πάνε σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, θα τους αποκλείσει από το επόμενο ματς πρωταθλήματος, θα ακουγόταν λίγο ως ανέκδοτο ή όχι;