Εχω μια αδυναμία στο Δημήτρη Γιαννακόπουλο: δεν το κρύβω. Χωρίς να τον έχω γνωρίσει – καθώς η σχέση μας περιορίζεται σε κάποιες τυπικές χειραψίες – σέβομαι το απολύτως εκτός ελέγχου πάθος του, χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι εγκρίνω τα όσα κάνει: απλά τους παθιασμένους (με το οτιδήποτε) ανθρώπους τους συμπονώ - ίσως γιατί στη ζωή μου πάθος δεν έχω κανένα.

Ομολογώ ότι οι κατά καιρούς δημόσιες ηφαιστειώδεις παρεμβάσεις του με εντυπωσιάζουν – ο άνθρωπος είναι αυθεντικός. Επίσης είναι από τους λίγους που κάτι έχει πληρώσει για τις υπερβολές του: έχει τιμωρηθεί, έχει αποκτήσει εχθρούς, σπανίως βρίσκει υποστηρικτές.

Και τώρα έχει πολλά για τα οποία θα απολογηθεί και πολλά για τα οποία νοιώθει εκτεθειμένος για αυτό και έσπευσε να δηλώσει πως ό,τι συνέβη δεν τον εκφράζει. Αλλά προσοχή: τα όσα κάνει ο Γιαννακόπουλος το Σάββατο, κατακριτέα όλα, ακολουθούν το «ντου» των οπαδών του ΠΑΟ. Το οποίο είναι, για μένα τουλάχιστον, το πραγματικό πρόβλημα καθώς συμβαίνει σε μια στιγμή που έχουμε πολύ κουβέντα για τη βία, νέους νόμους κτλ.

Τι φταίει ο Σπανούλης;

Φταίει για το ντου ο Βασίλης Σπανούλης γιατί έδειξε τα αυτιά του; Ούτε για αστείο! Η χειρονομία του Σπανούλη είναι από τις πλέον αθώες κινήσεις πανηγυρισμού που γίνονται παγκοσμίως: τον έβριζαν, όπως πάντα, σε όλη την διάρκεια του αγώνα και είπε σκοράροντας «τώρα τι λέτε, δεν σας ακούω».

Με ποια λογική του έριξαν οι διαιτητές τεχνική ποινή, είναι ένα ερώτημα. Οι διαιτητές μοιάζουν να υιοθετούν την λογική του κάφρου, που θεωρεί ότι ο παίκτης προκαλεί: θα πρεπε να πάνε σπίτι! Όμως το πιο μεγάλο ερώτημα είναι μέχρι πότε θα κοιτάμε το δέντρο και όχι το δάσος.

Μπουκάρουν σε κάθε ευκαιρία

Το βασικό και σε αυτή την ιστορία είναι γιατί κάποιοι συγκεκριμένοι οπαδοί μπουκάρουν στο γήπεδο σε κάθε ευκαιρία. Νομίζω ότι, πέρα από τη γνωστή αλλεργία του έλληνα για την ήττα, αυτό συμβαίνει για δυο λόγους: ο ένας γιατί κάποιοι δημοσιογράφοι εγκληματούν δικαιολογώντας αυτές τις άθλιες συμπεριφορές.

Και ο δεύτερος γιατί κανένας νόμος και κανένας Υπουργός δεν ενδιαφέρεται να τιμωρηθούν σοβαρά κάποιοι από δαύτους που προκαλούν επεισόδια, ώστε να καταλάβουν και οι υπόλοιποι ότι το Κράτος σταματά να τους αντιμετωπίζει με ανοχή και αδιαφορία. Αυτό είναι νομίζω το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Ας θυμηθούμε τι έγινε φέτος. Εγιναν τα επεισόδια στη Λεωφόρο στο πρόσφατο ντέρμπι του ποδοσφαίρου: αντί να απαιτηθεί από τον Τύπο (που υπάρχει και για να ελέγχει την εξουσία…) να ξεδιαλύνει η αστυνομία το τι ακριβώς συνέβη, ποιος τα προετοίμασε, πως οργανώθηκαν κτλ, μια μερίδα του έγραφε ότι ήταν πρόκληση ότι πήγε στο γήπεδο ο Μαρινάκης και ότι έκανε χειρονομίες ο Περέιρα.

Ακούστηκαν τόσο πολύ αυτά, ώστε στο τέλος έγιναν και υπερασπιστική γραμμή της ΠΑΕ ΠΑΟ, που δικαιολογίες κι αυτή έψαχνε! Δεν είναι η πρώτη φορά που δικαιολογούνται τα αδικαιολόγητα: στην Ελλάδα ο Τύπος μπορεί να δικαιολογήσει την επίθεση του Μαρινάκη στο Σισέ, την επίθεση μπράβων στην οικογένεια του Δώνη στη Σαλονίκη, τα τηλεφωνήματα του Μελισσανίδη στο Ζωγράφο, τα «κηρύγματα» του Κόκκαλη παλιότερα ή ακόμα και τα ντου του Γιώργου Βαρδινογιάννη στα καμαράκια των σχολιαστών – όρεξη να υπάρχει.

Κυρίως όμως δικαιολογείται η χουλιγκάνικη συμπεριφορά με την αναζήτηση υπαρκτών ή μη «ενόχων» που προκαλούν τα παιδιά που τα κάνουν λαμπόγιαλο. Τέτοιοι ένοχοι μπορεί να είναι οι διαιτητές, η αστυνομία, ο Περέιρα, ο Σπανούλης!

Όταν υπάρχει τόση ανοχή και τόση διάθεση για να υπάρξει αποπροσανατολισμός της συζήτησης, δεν είναι λογικό μετά τα επεισόδια στη Λεωφόρο να έχουμε επεισόδια με πρωταγωνιστές οπαδούς του ΠΑΟ (ως παράδειγμα το λέω…) και στο βόλλεϊ και στο μπάσκετ; Θα ήταν αδύνατο να μην είχαμε.

Δεν είναι δύσκολο

Το έγραφα και τις προάλλες: για την αστυνομία δεν είναι δύσκολο να χαρτογραφήσει τον ελληνικό χουλιγκανισμό και να μαζέψει πενήντα τυπάδες που κατευθύνουν τους πιτσιρικάδες. Αν τους χουλιγκάνους του αφήνουν ανενόχλητους να μπουκάρουν, (στο ΟΑΚΑ μπούκαραν μαθαίνω από τη Θύρα 14 ακριβώς μπροστά από την αστυνομία!) επειδή τάχα μου προκλήθηκαν, είναι γιατί οι χουλιγκάνοι βρίσκουν ένα σωρό υπερασπιστές.

Βλέπετε τι γίνεται. Για τον Γιαννακόπουλο λέγονται από το Σάββατο ένα σωρό. Για αυτούς που μπούκαραν και διέκοψαν το ματς, ούτε κουβέντα!

Ψέλλισε κάτι και ο Υφυπουργός

Μόλις τελείωσε η φασαρία κάτι ψέλλισε και ο Υφυπουργός Σταύρος Κοντονής, που θυμίζω ότι το μπάσκετ το'χει ως μόνιμο παράδειγμα. Οταν μπουκάρουν οι οπαδοί του ΠΑΟ στη Λεωφόρο διακόπτει το πρωτάθλημα, όταν μπουκάρουν στο μπάσκετ του φταίει κι αυτόν ο Γιαννακόπουλος: τα άλλα δεν τα είδε.

Πριν πάει στην Ελβετία για να του εγκρίνουν τον νόμο που του επέστρεψαν οι Ινφαντίνοι μουτζουρωμένο, είπε ότι ο Γιαννακόπουλος είναι παραβάτης νόμων και ότι οφείλει να σέβεται αποφάσεις κτλ. Δεν μας είπε, όμως, τι σκοπό έχει να κάνει ο ίδιοςμπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές: ο Γιαννακόπουλος είναι άραγε ο μόνος που παίζει το ρόλο του απλού οπαδού κάνοντας δηλώσεις, κάνοντας διαπραγματεύσεις με παίκτες, μπαίνοντας σε αποδυτήρια, μιλώντας με διαιτητές, βρίζοντας στο τέλος των ματς κτλ;

Τι σκοπό έχει να κάνει ο Κοντονής απέναντι σε τέτοιες αυθαιρεσίες θα μας πει; Αν ο Κοντονής δεν ξέρει ότι αυτά συμβαίνουν κι αλλού, ας ρωτήσει την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, που έχει εξευτελίσει κάθε έννοια ελέγχου των μετοχολογίων των ΠΑΕ και των ΚΑΕ – τρομάρα της!

Και οι αστείοι διαιτητές

Για να ανακεφαλαιώσουμε. Οι παράγοντες χάνουν συχνά την ψυχραιμία τους και κακώς, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι οι ατιμώρητες συμπεριφορές των οπαδών, που με προσχήματα δήθεν προκλήσεις τα σπάνε για πλάκα. Το Σάββατο δεν πήρε το μικρόφωνο ο Γιαννακόπουλος κι άρχισε τις δηλώσεις πριν το ντου: πρώτα έγινε το ντου και μετά άρχισε αυτός να κάνει εκκλήσεις στον Τσίπρα.

Αν τις δηλώσεις τις είχε κάνει μετά το τέλος του ματς και κανείς δεν είχε μπουκάρει στο γήπεδο, η όλη ιστορία δεν θα ήταν μια ακόμα ιστορία οπαδικού χουλιγκανισμού, αλλά ένα ακόμα σόου του Γιαννακόπουλου. Σόου φυσικά είχαμε και τώρα κι από ότι διαβάζω ο οπαδός Δημήτρης έκανε και διάφορα άλλα για τα οποία θα απολογηθεί και ενώπιον της δικαιοσύνης, αρκεί ο αθλητικός εισαγγελέας κ. Σιμιτζόγλου να μην βάλει το φάκελο δίπλα σε αυτόν του ξυλοδαρμού του Ζωγράφου.

Αλλά το ντου το έκαναν άλλοι για τους οποίους δεν μιλάει κανένας. Όπως κανένας δεν μιλάει και για το γεγονός ότι κάτι αστείοι, που δηλώνουν διαιτητές, συνέχισαν το ματς με την δικαιολογία ότι κανείς δεν τραυματίστηκε…