OPINIONS

"Τι γίνεται με Τσάκα;"

"Τι γίνεται με Τσάκα;"
INTIME SPORTS

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος στο πνεύμα των Χριστουγέννων σκέφτεται με αγάπη όσα μηνύματα του έχουν στείλει κατά καιρούς, ειδικά στο ραδιόφωνο...

Λόγω πολλών προσωπικών, κοινωνικών και επαγγελματικών υποχρεώσεων ήμουν κουρασμένος τις τελευταίες μέρες και οι χριστουγεννιάτικες αργίες ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει άνθρωπος. Ωστόσο τη μέρα των Χριστουγέννων ξύπνησα με μια τεράστια επιθυμία να πάω να κάνω εκπομπή στο ραδιόφωνο για να δω αν θα μου έστελνε κανείς ευχές χριστουγεννιάτικες.

Για την ακρίβεια ήθελα να το κάνω για να δω αν ειδικά μια τέτοια μέρα θα ήταν διαφορετικά τα μηνύματα των ακροατών, που καιρό τώρα είναι σχεδόν τα ίδια!

Καθημερινές κατάρες

Κάθε άνθρωπος κρατάει ένα σταυρό μαρτυρίου κι ανεβαίνει το Γολγοθά του ο δικός μου είναι τα μηνύματα στο ραδιόφωνο. Στα εκατοντάδες που καθημερινά μας έρχονται υπάρχουν φυσικά και πολλά με καίριες παρατηρήσεις, πολλά με ευπρόσδεκτες διορθώσεις, πολλά με κόσμιες διαφωνίες και πολλά με ερωτήσεις ή εξομολογήσεις προσωπικές που πάντα έχουν ενδιαφέρον.

Αλλά όλα αυτά μαζί αν τα αθροίσεις, είναι λίγα σε σύγκριση με τα σταθερά και συνηθισμένα επαναλαμβανόμενα.
Αυτά χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Μια μεγάλη είναι αυτά στα οποία διάφοροι βρίζουν. Υπάρχουν δυο που χρόνια τώρα καθημερινά μου εύχονται να πάθω καρκίνο, εγκεφαλικό, έμφραγμα κτλ: αν οι κατάρες τους έπιαναν θα είχα τινάξει τα πέταλα πάνω από μια τριετία τώρα και θα είχα ζήσει και πολύ.

Με συναρπάζει ότι ο ένας τουλάχιστον γνωρίζει καλά τους πιο επικίνδυνους καρκίνους και μου στέλνει συχνά μια πλήρη κατάρα, του τύπου «να τον πάθεις στο κεφάλι να σου κάνουν αφαίρεση, να μη σε πιάνουν οι χημειοθεραπείες και να πεθάνεις από αλάδες και ημικρανία» - μεταξύ μας δεν το βρίσκω και τόσο φρικτό.

Σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν κι αυτοί που σε απειλούν. Ξέρουν που μένεις, τι ώρα γυρνάς σπίτι, που βγαίνεις κτλ. Ακακα σκυλιά που γαυγίζουν και δεν δαγκώνουν οι πιο πολλοί καταλαβαίνεις από το πάθος τους τι κακό μπορεί να πάθει κάποιος αν δεν έχει στη ζωή του ενδιαφέροντα σοβαρότερα από τη μπάλα.

Οι επικίνδυνοι troll

Μια άλλη κατηγορία είναι τα περίφημα troll. Σου κάνουν τους φίλους και τους καλούς για να σε παγιδέψουν να πεις μια κουταμάρα και ποντάρουν στην καλοσύνη σου. Στο Κώστα τον Γκόντζο κάποτε έστελναν μηνύματα και του ζητούσαν να πει χαιρετίσματα στο Γκόθαμ Σίτυ: ευγενικός άνθρωπος ο Γκόντζος, νόμιζε ότι είχε να κάνει με τίποτα φοιτητές του εξωτερικού και τα διάβαζε, μέχρι που άρχισαν να του στέλνουν εκκλήσεις να πει χαιρετίσματα στους θείους της Λιμνούπολης κτλ και μετά ήταν καχύποπτος και με όσους του στέλνανε καληνύχτες από το Λονδίνο.

Οι troll χαίρονται συχνά να πεθαίνουν κόσμο ή να σου στέλνουν αποκλειστικές πληροφορίες για τραυματισμούς, συλλήψεις, καυγάδες, διώξεις, καταδιώξεις κτλ. Είναι επικίνδυνοι, έχουν πλάκα, αλλά αντιμετωπίζονται εύκολα.

Οι κατά των ρεπόρτερ

Μια τρίτη κατηγορία είναι οι κατά Νικολογιάννη και κατά Νικολακόπουλο – ο Κυφωνίδης δεν ξυπνάει πάθη ακόμα. Είναι δεκάδες αυτοί που στέλνουν μηνύματα του τύπου «κλείστον», «μη μιλάς με αυτόν», «μας σπάει τα νεύρα, έλεος», αλλά και ρητορικές ερωτήσεις του τύπου «τι έχει να πει τώρα;», «χάρηκε;», «μέχρι πότε;» κτλ.

Εχω καταλάβει ότι όλοι αυτοί αν μια μέρα δεν άκουγαν το Νικολογιάννη ή το Νικολακόπουλο θα έδερναν τις γυναίκες τους και τους αντιμετωπίζω με τη συμπάθεια του εξαρτημένου που δεν μπορεί να αποτοξινωθεί. Στην ίδια κατηγορία είναι και οι «ντροπή σας». Δεν έχουν διαφορά από τους προηγούμενους, αλλά βάζουν στο κάδρο, μαζί με ένα από τους δυο ρεπόρτερ και ένα από μας ή και τους δυο.

Κλασσικά καθημερινά μηνύματα αυτής της σειράς είναι τα «τώρα που θα βγάλετε τον Τάσο ξέρετε εσείς αρχίστε και οι τρεις να βρίζετε τον Ολυμπιακό μας» ή «σκατόγαυροι με το Νικολακόπουλο συμφωνείτε πάλι ε; ντροπή σας». Εχω εντοπίσει ότι κάποιοι πολλοί σκληροπυρηνικοί της κατηγορίας στέλνουν μηνύματα ακόμα κι όταν ο Τάσος ή ο Νικολακό λείπουν: αυτοί δεν τους ακούν καν, αλλά τοποθετούνται εναντίον τους γιατί έτσι επιβάλει το αγωνιστικό φρόνημα. Κάποτε ο Νικολακόπουλος είχε κρυολογήσει κι έπρεπε να κάνει ένα μήνα αφωνία. Ενας τον έβριζε καθημερινά μολονότι έλειπε.

Την τρίτη μέρα απουσίας του άρχισε να στέλνει μηνύματα του τύπου «Νικολακόπουλε ξέρω ότι υπάρχεις και ας μην μιλάς». Την πέμπτη μέρα είχαμε φτάσει στον απόλυτο σουρεαλισμό – έγραφε «Νικολακόπουλε αν μιλούσες σήμερα θα έλεγες ότι είχε δίκιο ο διαιτητής, ντροπή σου». Φυσικά οι τρεις ρεπόρτερ έχουν και τους φανατικούς τους υποστηρικτές. Μερικοί στέλνουν μηνύματα του στυλ «Τάσο σε ευχαριστώ που τους τα είπες τόσο ωραία» πριν ο Νικολογιάννης μιλήσει.

Xωρίς λόγο

Υπάρχει επίσης μια κατηγορία μηνυμάτων που έρχονται χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος ή να υπάρχει κάποια αναφορά στο σχετικό θέμα στην εκπομπή. Πολύ συνηθισμένα είναι τα «πείτε κάτι για….».

Στις τελίτσες βάζεις ότι θες. Για τον ΟΦΗ και τους επενδυτές, για τη Βέροια, για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, για τον Πούτιν, για όλα! Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα μηνύματα που μου αρέσει να λέω ότι είχαν σταλεί κάποτε χάθηκαν στον κυβερνοχώρο κι εμφανίστηκαν στον υπολογιστή εντελώς ξεκάρφωτα. Π.χ «πείτε κάτι για τους Πρίγκιπες του Τσάκα» (ακόμα ρωτάνε, δεν κάνω πλάκα), «πρέπει να παίζει εθνική ο Κατσουράνης;», «γιατί δεν πήρε ο ΠΑΟΚ ένα στόπερ;», «έχεις δει μια ταινία με το Ντι Κάπριο που έπαιζε ένα πλούσιο και δεν θυμάμαι πως τη λένε;».

Αυτούς τους ακροατές για αδιευκρίνιστους λόγους τους συμπαθώ πολύ: είμαι βέβαιος πως μεγαλώνοντας θα βρεθούμε όλοι μαζί σε ένα ίδρυμα για την θεραπεία του Αλτσχάιμερ – ίσως μαζί με τους πρίγκιπες του Τσάκα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ