Αυτή που πέρασε ήταν η εβδομάδα του Κλάους Αθανασιάδη. Ο φορ του ΠΑΟΚ βρέθηκε στο προσκήνιο της δημοσιότητας γιατί ο Ρανιέρι τον αδίκησε και δεν τον χρησιμοποίησε στο ματς με την Ρουμανία, αλλά και γιατί τρεις μέρες συζητούσε την ανανέωση του συμβολαίου του με τον Βρύζα.

Για την ανανέωση του συμβολαίου του δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία: ο ΠΑΟΚ ήθελε να τον κρατήσει και τα χρήματα που ο παίκτης ζητούσε πολλά δεν ήταν. Η ιστορία της αδικίας του έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Αδικήθηκε ο Κλάους που δεν ξεκίνησε κόντρα στους Ρουμάνους; Αν κρίνουμε από τα όσα (δεν) έκανε ο Μήτρογλου κάποιος μπορεί αβίαστα να πει ναι. Η αλήθεια είναι ότι οι αιματολογικές εξετάσεις του Μήτρογλου δεν ήταν καλές - αλλά ούτε κι ο Κλάους έμοιαζε σε σούπερ φόρμα.

Εκ των υστέρων, έχοντας δει το ματς, το συμπέρασμα είναι εύκολο. Πριν όμως αρχίσει το ματς, η επιλογή δεν ήταν απλή και το ότι αδικήθηκε δεν είναι τόσο εύκολο να το πει κανείς. Γιατί; Γιατί τα νούμερα λένε ότι μέχρι τώρα ο Κλάους δεν έχει κάνει τίποτα στην Εθνική - η για να το πω αλλιώς, έχει σπαταλήσει κάμποσες για την κλάση του ευκαιρίες.

Η κακή σχέση με το Σάντος

Ο Σάντος είχε κακή σχέση με τον Αθανασιάδη από τον καιρό που ήταν στον ΠΑΟΚ. όταν και ένοιωθε ότι τον πίεζαν να του δώσει πιο πολλές ευκαιρίες. Στον Πορτογάλο δεν αρέσουν πολύ οι φορ περιοχής - προτιμά φορ που ανοίγουν χώρους και που παίζουν για τους συμπαίκτες τους: στη Βραζιλία είχε μετανιώσει που δεν πήρε τον Δημήτρη Παπαδόπουλο.

Ομολογώ πως επειδή έχω σε τεράστια εκτίμηση τον Κλάους, (έχω πει προ τριετίας ότι το one touch παιγνίδι του μου θυμίζει το μεγάλο Βαν Μπάστεν - και πέσανε να με φάνε!), δεν καταλάβαινα πολύ τον παραγκωνισμό του, ώσπου είδα κάποιες λεπτομέρειες: νομίζω τις ίδιες είδε κι ο Ρανιέρι, αφού άλλωστε στις προπονήσεις, λόγω ζέστης και κόπωσης όλοι σέρνονταν.

Ο Αθανασιάδης έχει παίξει μόλις έξι ματς στην Εθνική. Μοιάζουν λίγα για να κριθεί, όμως προσοχή: δεν έχει κάνει σε αυτά απολύτως τίποτα που να δίνει στον καινούργιο ομοσπονδιακό τεχνικό τη βεβαιότητα ότι θα βοηθήσει.

Ο Αθανασιάδης δεν σκόραρε κόντρα στον Ισημερινό, κόντρα στη Γεωργία, κόντρα στο Βέλγιο, στην Ελβετία, στην Ιρλανδία και στο Λιχτενστάιν! Είναι εντυπωσιακό ότι δεν βρήκε δίχτυα σε κανένα από τα τέσσερα φιλικά που πήρε μέρος, χωρίς πάντως να αγωνιστεί σε όλα βασικός.

Το χειρότερο, στο επίπεδο των εντυπώσεων, είναι ότι ο Αθανασιάδης έχει σκοράρει μόλις μια φορά με τη φανέλα της Εθνικής Ελπίδων στην τριετία 2007-2009 που υπήρξε μέλος της: σκόραρε δηλαδή λιγότερο, όχι μόνο από το Μήτρογλου, αλλά και από τον Κουτσιανικούλη και τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο!

Προφανώς κάτι δεν του κολλάει στις Εθνικές ομάδες: κι αν δεν είναι απίθανο να είχε πρόβλημα με τον Σάντος, απορώ τι πρόβλημα μπορεί να είχε με τον Γιώργο Γεωργιάδη, εκλέκτορα των Ελπίδων και θαυμαστή του.

Είναι αλήθεια πως δύσκολο ξεκίνημα στην Εθνική Ανδρών είχαν κι άλλοι παίκτες που άργησαν να βρουν γκολ: δεν είναι όλοι σαν τον Φετφατζίδη, τον Νίνη, τον Σάμαρη και τον Σαμαρά που σκόραραν πριν καλά καλά νοιώσουν μέλη της ομάδας.

Στον Σαλπιγγίδη χρειάστηκαν 15 εμφανίσεις για να βάλει γκολ, στον Γκέκα 16, στον Μήτρογλου επίσης πολλές. Ο Αθανασιάδης, όπως κι όλοι αυτοί, πρέπει να πολεμήσει για να γίνει βασικός και κυρίως να δείξει τη μεγάλη του θέληση κάνοντας σπουδαιότερα πράγματα με τον ΠΑΟΚ: όταν στην Εθνική καλώς ή κακώς πολλά δεν έχεις να επιδείξεις, την προσοχή μπορείς να την κερδίσεις μόνο κάνοντας σπουδαία πράγματα στο σύλλογο που ανήκεις.

Αν π.χ πέρυσι ο Κλάους είχε βγει πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, νομίζω ότι και θα υποχρέωνε τον Σάντος να τον πάρει στη Βραζιλία και θα δημιουργούσε στον Ρανιέρι την υποψία ότι τη δεδομένη στιγμή είναι πιο χρήσιμος του Μήτρογλου.

Αναφέρομαι στον Μήτρογλου γιατί μόνο στη θέση του μπορούσε να παίξει ο Αθανασιάδης: αν χρησιμοποιούνταν αντί του Διαμαντάκου στ αριστερά, θα ήταν εξίσου λάθος η χρησιμοποίησή του με αυτή του πιτσιρικά φορ.

Οι πραγματικοί αδικημένοι

Το τι νοιώθουν οι ποδοσφαιριστές και το τι συμβαίνει είναι δυο πράγματα συχνά τελείως διαφορετικά. Οι αθλητές το «αδικήθηκα» το λένε εύκολα, καμιά φορά και ως άλλοθι για τα δικά τους λάθη. Τον τελευταίο καιρό εκτός από την ιστορία του αδικημένου Αθανασιάδη, είχαμε και την περίπτωση του αδικημένου Παπαδόπουλου, μόνο που, όπως ακριβώς κι ο Κλάους, έτσι κι ο Παπαδόπουλος, λίγα έκανε για να αποδείξει ότι αξίζει τη θέση του βασικού.

Αδικημένος δεν είναι όποιος δεν παίζει. Αδικημένος είναι αυτός που μόλις αρπάξει την ευκαιρία, μπαίνει και γίνεται βασικός και με τις εμφανίσεις τους μας κάνει ν αναρωτιόμαστε γιατί δεν του έδειξαν εμπιστοσύνη προηγουμένως.

Αδικημένος π.χ στην Εθνική στο μουντιάλ δεν ήταν ο Φετφατζίδης, όπως στην Ελλάδα έλεγαν, γιατί στα ματς που πήρε την ευκαιρία δεν έκανε τίποτα. Αδικημένος ήταν ο Χριστοδουλόπουλος: «πετούσε» στις προπονήσεις και δεν ξεκινούσε ποτέ. Μόλις του δόθηκε η ευκαιρία έδειξε από τη πάστα ήταν φτιαγμένος- και με τη Ρουμανία έπρεπε να μπει πιο νωρίς.

Τα τελευταία χρόνια συγχωρούμε πολλά στους παίκτες: λίγη πίεση θα έκανε σε όλους καλό - αν δεν την αντέχουν μεγάλοι δεν είναι. Στην προκειμένη περίπτωση ο Κλάους, που έχει πια και το νέο συμβόλαιο που περίμενε, έχει μπροστά του μια σεζόν ν αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος Ελληνας φορ. Το πώς θα το πετύχει είναι απλό: σκοράροντας περισσότερο από τους ανταγωνιστές του στην Εθνική…