Διάβασα διάφορα για την απόφαση αθώωσης της Βέροιας από τον αθλητικό δικαστή - κάποιοι μάλιστα τη χαρακτήρισαν και σκάνδαλο. Δε μου κάνει εντύπωση: η ευκολία με την οποία βλέπουμε στην Ελλάδα σκάνδαλα παντού είναι παροιμιώδης.

Και να καταδικαζόταν η Βέροια, κάποιοι άλλοι πάλι σκάνδαλο θα χαρακτήριζαν την απόφαση! Περισσότερο κι από σκάνδαλο η απόφαση αυτή κατά τη γνώμη μου είναι μια αναγκαστική απόφαση. Μπορεί να είναι δίκαιη ή όχι: σίγουρα δεν ξεδιαλύνει την ιστορία.

Ποιες ήταν οι κατηγορίες

Θέλω να επισημάνω ποια ήταν η κατηγορία που αντιμετωπίζει η Βέροια. Η ομάδα της Ημαθίας κατηγορήθηκε για χειραγώγηση αγώνα λόγω σχηματισμού καθώς και για δωροδοκία και δωροληψία: αυτή η δεύτερη κατηγορία αφορά τους εμπλεκόμενους παράγοντες.

Μια ομάδα, ακόμα και από την αθλητική δικαιοσύνη, δεν δικάζεται για το αν είναι καλή ή κακή, συμπαθητική η αντιπαθητική, αλλά παραπέμπεται με βάση συγκεκριμένα άρθρα του ΚΑΠ και συγκεκριμένες κατηγορίες. Με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία θα μου έκανε μεγάλη εντύπωση να καταδικαστεί - προσοχή δεν λέω ότι είναι απαραίτητα αθώα.

Ποιος και πως το έστησε

Στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου οι καταδίκες για δωροδοκία ή πόσο μάλλον για χειραγώγηση αγώνα με σκοπό το κέρδος από το σχηματισμό, είναι εξαιρετικά σπάνιες. Ακόμα και όταν στη δεκαετία του 70 και του 80 παράγοντες συλλαμβάνονταν, το να καταδικαστεί κάποιος για δωροδοκία δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση. Μια καταδίκη τέτοια πρέπει να στηριχτεί σε κάτι πολύ σημαντικό, δηλαδή στην ύπαρξη χρημάτων: κάποιος πρέπει να τα δώσει σε κάποιον ή έστω να τα προτείνει και κάποιος πρέπει να τα αποδεχτεί ή έστω να συζητήσει την πιθανότητα να τα πάρει. Δωροδοκία χωρίς να βρεθούν χρήματα δεν υπάρχει. Στην περίπτωση της Βέροιας κανείς δεν κατηγορεί κάποιον ότι τα πήρε και κανείς δεν ισχυρίζεται ότι κάποιος έδωσε το παραμικρό, οπότε για τον αθλητικό δικαστή το να καταδικάσει τη Βέροια για δωροδοκία ήταν αδύνατο. Υπάρχει βέβαια στο κατηγορητήριο και η δεύτερη κατηγορία αυτή για στοιχηματισμό. Υποτίθεται ότι τουλάχιστον από τα λεγόμενα του Γεωργέα και του Καλαϊτζίδη προκύπτει ότι η Βέροια έπρεπε να χάσει και να δεχτεί μάλιστα κάποια συγκεκριμένα γκολ, γιατί το παιχνίδι έχει παιχτεί στο στοίχημα. Μόνο που κι αυτές οι κατηγορίες, από τη στιγμή που χρήματα δεν προκύπτουν, ήταν τουλάχιστον συζητήσιμες. Στη συγκεκριμένη ιστορία υπάρχουν ο Γεωργέας κι Καλαϊτσίδης που ισχυρίζονται ότι δέχτηκαν από τον γενικό αρχηγό της Βέροιας κ. Λαναρή και τον πρόεδρο κ. Αρβανιτίδη εντολές, αλλά υπάρχουν κι ένα σωρό άλλοι παίκτες, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι όχι μόνο δεν υπήρξε το περιστατικό, αλλά και ότι τόσο ο Γεωργέας όσο και ο Καλαϊτζίδης δεν είχαν το παραμικρό ηθικό δισταγμό να συνεχίσουν να βρίσκονται στην ομάδα για μήνες. Αν σε μια ιστορία με βασική κατηγορία τον στοιχηματισμό δεν υπάρχουν χρήματα και δεν υπάρχουν και μαρτυρίες για το ποιοί τα πήραν και τι έκαναν εντός του γηπέδου, τότε η κατηγορία είναι πάρα πολύ δύσκολο να σταθεί: σε τελική ανάλυση ούτε ο Λανάρης, ούτε ο Αρβανιτίδης μπήκαν να παίξουν. Αν το παιχνίδι στήθηκε είναι γιατί κάποιοι ποδοσφαιριστές είχαν ηθελημένα κακή απόδοση: μόνο που αυτούς δεν τους κατονομάζει κανείς - ούτε καν ο Γεωργέας κι ο Καλαϊτζίδης!

Η μεγάλη διαφορά με το εξωτερικό

Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά όταν μιλάμε για τέτοιες ιστορίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο εξωτερικό, όπου έχουν τιμωρηθεί ομάδες, έχουν συλληφθεί κι έχουν ομολογήσει συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές που είχαν μειωμένη απόδοση, ώστε να προκύψει ένα αποτέλεσμα. Υπάρχουν επίσης παράγοντες που συζητάνε με διαιτητές συμφωνώντας τι θα γίνει σε ένα ματς - κι αν όλα αυτά λείπουν υπάρχουν τουλάχιστον χρήματα! Εδώ αντίθετα στις περισσότερες από αυτές τις ιστορίες που διερευνώνται το μόνο που υπάρχει είναι λόγια: κάποιος λέει κάτι και κάποιος λέει το αντίθετο του και η δικαιοσύνη πρέπει στο τέλος να αποφασίσει ποιός λέει αλήθεια ή ποιός έχει συμφέρον να πει ψέματα. Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι έρευνα.

Λογικές αμφιβολίες

Στην πραγματικότητα και στην περίπτωση της Βέροιας έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία, η οποία ελάχιστα έχει ερευνηθεί από την τακτική Δικαιοσύνη: αυτή είναι το πρόβλημα και όχι η αθλητική δικαιοσύνη. Οι αθλητικοί δικαστές παίρνουν στα χέρια τους συνήθως ένα φάκελο με κάποιες μαρτυρίες. Αν σε αυτόν δεν υπάρχουν στοιχεία, παρά μόνο αλληλοκατηγορίες, η δουλειά τους είναι εξαιρετικά δύσκολη. Είναι αλήθεια που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να τιμωρήσουν ομάδα έστω και με απλές ενδείξεις, όμως αυτό δεν συνιστά δικαιοσύνη. Με αυτά τα στοιχεία, όποιος αμφιβάλει καλώς αμφιβάλει.

Παραμύθια της Χαλιμάς

Στην περίπτωση της Βέροιας εμφανίζεται ως κατήγορος ένας στοιχηματικός αναλυτής. Πραγματικά αναρωτιέμαι τι είδους επάγγελμα είναι αυτό και ποιος δίνει σε κάποιον την άδεια να το κάνει. Ο τύπος ισχυρίζεται σε μια κατάθεση ότι παίχτηκαν στο παιχνίδι 513 χιλιάδες ευρώ: ο ισχυρισμός του, όμως, είναι εντελώς αυθαίρετος κι αν ο Αρβανιτίδης του κάνει μήνυση θα τον ξετινάξει. Τα μόνα χρήματα που μπορεί να ανακαλύψει κανείς ότι παίχτηκαν, όταν μιλάμε για στοιχηματισμό, είναι αυτά που παίζονται στο γνωστό ανταλλακτήριο της Bet Fair: σε σχέση με τα συνολικά ποσά είναι πάρα πολύ λίγα. Κάποιος θα μπορούσε να επικαλεστεί και τους περίφημους φακέλους της Radar, που συνεργάζεται με την UEFA: Κι αυτοί οι φάκελοι ωστόσο είναι ελάχιστα διαφωτιστικoί. Αντίθετα από τα παραμύθια που λέγονται, δεν αναφέρουν χρήματα καθώς οι στοιχηματικές εταιρίες αρνούνται πεισματικά για φορολογικούς λόγους να δώσουν τέτοιου τύπου στοιχεία.

Χρήσιμοι σε ένα σοβαρό Κράτος

Είναι χρήσιμοι αυτοί οι φάκελοι; Φυσικά και θα ήταν χρήσιμοι, αν είχαμε ένα σοβαρό κράτος. Η λογική λέει πως όταν ένας τέτοιος φάκελος φτάνει, ο αθλητικός εισαγγελέας στον οποίο ο φάκελος καταλήγει, θα πρέπει να χαλάσει κόσμο. Θα πρέπει πχ να κινητοποιήσει το ΣΔΟΕ, να ανοίξει λογαριασμούς, να ψάξει αν ποδοσφαιριστές έχουν παίξει χρήματα ή αν έχουν πάρει χρήματα μετά από το ματς. Μόνο που στην Ελλάδα δε γίνεται απολύτως τίποτα μολονότι τα δυο τελευταία χρόνια έχουν έρθει φάκελοι με παιγνίδια όλων σχεδόν των ομάδων της Σουπερλίγκας. Στην Ελλάδα μπορεί να βρεθούν οι μίζες που πήρε ο Τσοχατζόπουλος μέσω δέκα πέντε διαφορετικών εταιρειών, αλλά δεν υπάρχει καμία υπηρεσία σε θέση να ψάξει τους λογαριασμούς του Αρβανιτίδη η του Λαναρη. Όταν το έχει κάνει, το έχει κάνει τόσο άτσαλα, ώστε δεν καταλήγει πουθενά.

Οι Ζορό βγάζουν λόγους

Τελευταία έχω ολοένα και περισσότερο την υποψία ότι το κράτος μας προτιμάει να μην κάνει τίποτα, ώστε να παγιώνεται στον κόσμο η εντύπωση ότι υπάρχει ένα διεφθαρμένο ποδόσφαιρο. Ετσι μπορούν πολλές φορές αρμόδιοι υπουργοί να παριστάνουν τον Ζορό βγάζοντας λόγους κατά της διαφθοράς πχ. Τους το επιτρέπει η αφέλεια ενός σημαντικού μέρους του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνονται: αν δεν απευθύνονταν σε αφελείς, αυτοί θα τους επισημαίνουν ότι η πάταξη της διαφθοράς, η έρευνα, η αποκάλυψη, η καταδίκη είναι η δουλειά του κράτους όχι του ποδοσφαιρικών αρχών. Η αθλητική Δικαιοσύνη σχεδόν πάντοτε ακολουθεί την τακτική. Που όταν ασχολείται με το ποδόσφαιρο κάνει τρύπες στο νερό…