Οι εξελίξεις στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι δεδομένο ότι οδηγούν σε μια νέα εποχή. Κάτι σαν αχαρτογράφητα νερά. Από τη μια το υπερ-πρωτάθλημα της Euroleague, όπου οι 30 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου απαιτούν και δυο ευρωπαϊκούς αγώνες μέσα στην εβδομάδα, αλλά και η ταυτόχρονη διεξαγωγή του Eurocup και του FIBA Champions League. Κι από την άλλη οι (μετέωρες) εθνικές ομάδες.

Η πρόσφατη απόφαση της διεθνούς ομοσπονδίας για "παράθυρα" με αγώνες των εθνικών ομάδων μέσα στη χρονιά, από το 2017 ήταν και η αιτία για το νέο casus belli, δεκαπέντε χρόνια μετά την δημιουργία της Euroleague, με τη μορφή που ξέρουμε. Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόθεση της FIBA να βάλει ενδιάμεσα της χρονιάς αγώνες των εθνικών ομάδων, δεν θα υπήρχε τίποτε απ' όσα ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες και θα ζήσουμε του χρόνου.

Αν, βέβαια όλα αυτά έγιναν για να ενισχυθεί το επαγγελματικό μπάσκετ, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει καθώς η εμπλοκή της FIBA και στις συλλογικές διοργανώσεις, έφερε την συμμαχία της Euroleague με ένα ισχυρό σπόνσορα (IMG) που έφερε και το βήμα παραπάνω, έχει καλώς.

Η επόμενη μέρα, με το μέτωπο των 40 ομάδων στο οποίο αναφέρεται, πλέον, ο Τζόρντι Μπερτομέου εντάσσοντας στις 16 ομάδες της Euroleague και τις 24 του Eurocup (με προοπτική, κάποια στιγμή οι δυο διοργανώσεις να έχουν και άλλου είδους διασύνδεση, εκτός από το εισιτήριο του κατόχου του Eurocup στην Euroleague της επόμενης περιόδου) έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Είναι και ένα συνολικό πείραμα των ισχυρών του ευρωπαϊκού μπάσκετ, για το αν μπορούν πράγματι να δημιουργήσουν την υπερεθνική λίγκα που ήταν στόχος από το καλοκαίρι του 2000, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό σε κάθε επίπεδο και επί της ουσίας τα έσοδά τους.

Την ίδια ώρα το ερώτημα "τι θα γίνει με τις εθνικές ομάδες" παραμένει ανοιχτό. Η Euroleague δια στόματος Μπερτομέου, που τοποθετήθηκε επί του θέματος και σε σχετική ερώτηση από το Sport24.gr, ήταν κατηγορηματικός: "Η Ευρωλίγκα δεν είναι αντίθετη να γίνονται αγώνες πρόκρισης των εθνικών ομάδων. Δεν τους θέλει, ωστόο, ενδιάμεσα της σεζόν, ενώ δηλαδή βρίσκεται σε εξέλιξη η διοργάνωσή της." Έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να δίνει παίκτες σε παράθυρα, που προβλέπονται είτε το Νοέμβριο, είτε τον Φεβρουάριο. Σύμφωνα με πληροφορίες δέχεται να γίνονται προκριματικά είτε πριν, είτε μετά τη λήξη της Ευρωλίγκας και των εθνικών πρωταθλημάτων. Όχι, όμως, εν μέσω της σεζόν. Κορυφαίοι προπονητές, μάλιστα, όπως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αλλά και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έχουν εναντιωθεί στην σχετική προοπτική. Να διακόπτονται δηλαδή οι συλλογικές διοργανώσεις το χειμώνα, ώστε να παίζουν προκριματικά οι εθνικές ομάδες.

Ο Μπερτομέου έθεσε στην Αθήνα και μια ακόμη παράμετρο: "Η συγκεκριμένη πρόταση δημιουργεί εξ' ορισμού ένα πρόβλημα. Την πραγματική αξιοπιστία των εθνικών ομάδων, που στα προκριματικά ενδέχεται να έχουν άλλη σύνθεση και στις τελικές φάσεις, εντελώς διαφορετική..."

Ο εκτελετικός διευθυντής της Euroleague έχει δίκιο. Ήδη, άλλωστε, οι περισσότερες ομοσπονδίες ειδικά των χωρών εκείνων που έχουν αναπτύξει το μπάσκετ, ξέρουν ότι από το 2017 και εφόσον γίνονται προκριματικά μεγάλων διοργανώσεων, θα πρέπει να συντηρούν δυο εθνικές ομάδες. Γιατί το λέμε αυτό;

Xωρίς ΝΒΑers και χωρίς Euroleague players;

Το ΝΒΑ έτσι κι αλλιώς αποκλείεται να δώσει παίκτες μέσα στη σεζόν, αυτομάτως λοιπόν, οι θεωρητικά καλύτεροι παίκτες κάθε χώρας, βγαίνουν έξω από την υπόθεση των προκριματικών. Φανταστείτε την Εθνική Γαλλίας χωρίς τους ΝΒΑερ; Μάχη ... για την πρόκριση θα δίνει, αντί να είναι ένα από τα φαβορί. Αλλά μη πάτε μακριά. Σκεφτείτε ότι η Εθνική Ελλάδος δεν θα έχει Αντετοκούμπο και Κουφό (και ... Ντόρσεϊ στο μέλλον) στα προκριματικά.

Αν στο ΝΒΑ προσθέσουμε και μια πιθανή άρνηση της Euroleague να δώσει παίκτες, εν μέσω αγωνιστικής περιόδου, καταλαβαίνει κανείς ότι το πρόβλημα γίνεται τεράστιο.

Μπορεί να προκύψουν αποτελέσματα ... άλλα αντί άλλων στα προκριματικά, να μείνουν έξω σπουδαίες ομάδες και οι κατά τεκμήριο καλύτεροι μπασκετμπολίστες της Ηπείρου και σε εθνικό επίπεδο. Η FIBA πρέπει να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες της και να λάβει υπόψη ότι το επαγγελματικό μπάσκετ σε επίπεδο ανδρών δεν έχει σχέση ούτε με το γυναικείο, πολύ περισσότερο με τις διοργανώσεις των μικρότερων ηλικιών.

Πού θα παίζουν οι καλύτεροι

Αν πράγματι η FIBA ζητάει την αναβάθμιση των μεγάλων τουρνουά, θα χρειαστεί να συνεργαστεί (όπως έκανε με το ΝΒΑ) και όχι να βρεθεί σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους φορείς. Η κίνησή της να "ελαφρύνει" τα τουρνουά των Ηπείρων και να τα διεξάγει ανά τετραετία, βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση. Όπως και η προσπάθειά της να κάνει κορυφαίο γεγονός του μπάσκετ το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ακόμη και προκριματικούς αγώνες, μπορεί να βάλει μέσα στη χρονιά, χωρίς να επηρεάζει την εξέλιξη της Euroleague και των υπόλοιπων διοργανώσεων. Και καλύτερη θα είναι η προετοιμασία των εθνικών ομάδων και μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχουν οι αγώνες των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων. Η εμπειρία των παλιότερων ετών, από τις προκριματικές φάσεις είναι χαρακτηριστική. Οι αγώνες της Ελλάδας με μικρότερης δυναμικότητας ομάδες ήταν ... αγγαρεία και πολλές φορές δεν είχαν κανένα νόημα.

Αντιθέτως, ένα τουρνουά προκριματικής φάσης σε δυο δόσεις (Σεπτέμβριο και Ιούνιο) κάνει την υπόθεση πρόκριση στα τελικά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και κυρίως επιτρέπει στους ομοσπονδιακούς προπονητές να έχουν ... μία εθνική ομάδα. Να μη παίζουν με άλλους παίκτες στην προκριματική φάση και με άλλους να πηγαίνουν στα τελικά. Αδικώντας εκείνους που ίδρωσαν για την πρόκριση, αλλά πράττοντας το σωστό γιατί ... και με τις εθνικές ομάδες πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι...