Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς που θα μπορούσε να είχε νικήσει. Αλλά για να μην είμαστε άδικοι στη διάρκεια της σεζόν έχει πάρει και παιχνίδια που έπρεπε να … χάσει. Όταν άλλωστε ο αγώνας πάει στο τελευταίο σουτ ισχύει το ή θα μπει ή θα βγει. Στεφάνι η μπάλα, φεύγεις νικητής. Μέσα, παίρνεις το κίτρινο φύλλο για τη μέσα τσέπη του σακακιού. Ο Όγκουστιν στο τέλος του ματς βρήκε τον στόχο. Κι ας είχε δοκιμάσει τρεις τέσσερις φορές, μέσα στο ματς, από την ίδια θέση χωρίς επιτυχία.

Έτσι είναι το μπάσκετ, ωστόσο. Μπορεί σε όλο το παιχνίδι να είσαι ο καλύτερος παίκτης και στο τέλος να αποδειχθείς μοιραίος. Για να χάσει ο Ολυμπιακός, πέραν του 7-0 που έκανε στο τελευταίο δίλεπτο της κανονικής περιόδου, έπρεπε να αστοχήσουν (στην παράταση) σε … κάρφωμα ο Μιλουτίνοφ και σε δυο λέι-απ ο Παπαπέτρου!

Να σας πω την αλήθεια δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία όλα αυτά, γιατί στο μπάσκετ σε αυτό το ωραίο σπορ όλα είναι πιθανά.

Το θέμα είναι τι πρέπει να κρατήσει και να αφήσει απ’ αυτό το παιχνίδι ο Ολυμπιακός. Και πώς να προετοιμαστεί εν όψει των πλέι-οφ, όπου πιθανότατα (και με βάση τη λογική) θα συναντήσει την Μπασκόνια.

Έχουμε και λέμε:

Απέναντι σε αυτή την καλή εντός έδρας ομάδα, όπως είναι η Μάλαγα, τηρουμένων των αναλογιών αλλά και των σημαντικών απουσιών (Πρίντεζης, Παπανικολάου) ο Ολυμπιακός έπαιξε καλά. Συγκεντρωμένος στο πρώτο δεκάλεπτο, καταπληκτικός στο τρίτο, όταν κατάφερε να γυρίσει και διαφορά 14 πόντων. Είχε καιρό να κάνει κάτι τέτοιο και σαφώς καταγράφεται στο ενεργητικό του.

Είδε παίκτες που θα χρειαστεί οπωσδήποτε στα πλέι-οφ (και ενδεχομένως στο φάιναλ-φορ) να ανεβάζουν στροφές. Ο Μάντζαρης έκανε ένα δεύτερο συνεχόμενο καλό παιχνίδι και βέβαια αυτή τη φορά ο αντίπαλος δεν ήταν ο … Κόροιβος. Ο Μακ Λιν έστω κι αν του φεύγει εύκολα η μπάλα, πολλές φορές, έκανε αισθητή την παρουσία του επίσης μετά από καιρό. Ο Στρέλνιεκς είναι σε ανοδική πορεία και θα παίξει ρόλο στα κρίσιμα παιχνίδια. Ο Τιλί το ίδιο. Σπανούλης και Μιλουτίνοφ παραμένουν οι πιο φορμαρισμένοι παίκτες της ομάδας.

Από την άλλη, μιλώντας πάλι σε ατομικό επίπεδο, υπάρχει το "1-2-Χ" του Ρόμπερτς, ο "φόβος" του Μπράουν, η έτσι κι αλλιώς χαμένη περίπτωση του Τόμπσον και ο Ουίλτζερ που μια μπαίνει και δέκα κάθεται και βλέπει.

Αν μιλήσουμε για την ομάδα, ο Σφαιρόπουλος θα έχει πολλά να πει για το πώς έπαιξε στο δεύτερο δεκάλεπτο όταν ο Ολυμπιακός έδειξε να εξαφανίζεται από το γήπεδο, αλλά και την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης στο τέλος, όταν οι γηπεδούχοι πήραν καλάθι ακόμη και σε λάθος επαναφορά. Το να προσπαθεί ο Τιλί σε παγίδα που του έστησαν οι αντίπαλοί του να … ντριπλάρει δεν είναι καλό δείγμα για το τι θα γίνει σε ανάλογη περίπτωση.

ΠΡΩΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ

Θα μπορούσε να είναι προσεχτικότερος ο Ολυμπιακός και να μην … ανησυχεί στην τελευταία αγωνιστική ότι μπορεί να χάσει την 3η θέση. Η νίκη επί της Ζαλγκίρις είναι απαραίτητη. Θα το χτυπήσουν το ματς και οι Λιθουανοί, άρα θα βρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία η «ερυθρόλευκη» ομάδα να δοκιμάσει τις δυνάμεις της και για τα πλέι-οφ.

Εκεί που θα χρειαστεί να βλέπουμε τον Ολυμπιακό της τρίτης περιόδου σε σαράντα λεπτά. Πρώτα απ’ όλα όλους μαζί (να μην λείπει, δηλαδή, κανείς από τραυματισμό) κι ύστερα συγκεντρωμένους και αποφασισμένους να πάνε το ματς στα δικά τους μέτρα. Άμυνα, άρνηση για το καλάθι του αντιπάλου, σωστή επιλογή στην επίθεση και κυριαρχία.

Αυτό που σε γενικές γραμμές στη φετινή κανονική περίοδο ο Ολυμπιακός. το έκανε με επιτυχία.

Απλά τώρα πρέπει να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα…

ΥΓ: Ο Σπανούλης συνεχίζει να γράφει ιστορία. Είναι ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες που είδε ποτέ το ευρωπαϊκό μπάσκετ (όπως ήταν και ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς) και την αξία του θα αναπολούμε όταν κάποια στιγμή θα εγκαταλείψει την δράση…

Photo Credits: Eurokinissi