"Με το βλέμμα στο μέλλον" είναι το σλόγκαν, πλέον, για την Εθνική μπάσκετ. Πολύ σωστά θα λέγαμε, γιατί η ομάδα αυτή, έχει όλο το μέλλον μπροστά της. Αυτό, βεβαίως, δεν θα της απαγορεύσει, εφόσον της δοθεί η ευκαιρία, να πάει στο Ρίο και να κυνηγήσει τη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, είναι φανερό ότι η ομάδα που βλέπουμε φέτος, μπορεί να γίνει η βάση για τα μεγάλα τουρνουά που έρχονται...

Αλλά ποιό, ακριβώς, είναι αυτό το μέλλον; Καλή ερώτηση. Αν γινόταν πριν από δυο χρόνια δεν θα είχε κανένα νόημα, γιατί όπως και οι προηγούμενοι, έτσι και αυτοί θα είχαν κάθε χρόνο, από κάτι να διεκδικήσουν. Τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Εθνική θα ξαναπαίξει, όπως τη βλέπουμε φέτος (με κάποιες προσθήκες, όπως αυτή του Πρίντεζη, ή του Παπανικολάου) και μετά ... θα τη ξανασυναντήσουμε στην τριετία 2019-21.

Η αναδιάρθρωση των μεγάλων διοργανώσεων (Ευρωμπάσκετ ανά τετραετία, το Παγκόσμιο Κύπελλο σε πρώτο πλάνο) φέρνει τα πάνω-κάτω στις εθνικές ομάδες και η ΕΟΚ αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά από τομές και σημαντικές αποφάσεις.

Να εξηγηθούμε, πιο αναλυτικά:

- Η ανα διετία ροή των Ευρωμπάσκετ σταματάει του χρόνου τον Σεπτέμβριο. Το επόμενο ραντεβού των Ευρωπαίων θα δοθεί σε τέσσερα χρόνια (2021) και μάλιστα, η πρόκριση θα έρθει μέσω προκριματικλης φάσης, όπως θα συμβεί και για το παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, το 2019. Οι όμιλοι των προκριματικών ξεκινούν το Νοέμβριο του 2017.

- Με υποχρεώσεις εντός της αγωνιστικής περιόδου, η Εθνική ομάδα θα πρέπει να έχει φουλ-τάιμ προπονητή, γιατί πρέπει να ασχολείται με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα όλο τον χρόνο και όχι μόνο κάθε καλοκαίρι.

- Η ίδια η Εθνική Ομάδα, θα έχει πολύ μεγαλύτερο "εύρος" επιλογών. Η διεξαγωγή προκριματικών αγώνων, μέσα στη σεζόν, σημαίνει αναγκαστικά και άλλου είδους σύνθεση. Είναι αδύνατο, εν μέσω της σεζόν, να παίζουν στην Εθνική οι ΝΒΑερς. Ξεχάστε το Γιάννη Αντετοκούμπο, ή τον Κώστα Κουφό, ή τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, αν ο μικρός έχει κάνει το βήμα για το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου...

- Είναι φανερό, ότι όπως συνέβαινε και παλιότερα (στην προηγούμενη εποχή των προκριματικών) η Εθνική ομάδα μπορεί (και θα έχει) διαφορετικα πρόσωπα και ρόστερ. Ένα το χειμώνα, με παίκτες εγχώριους και από την Ευρώπη (κι αυτούς όχι σε όλα τα παιχνίδια, αφού από κάποιο σημείο και μετά η διαδικασία των προκριματικών θα μετατρέπεται σε ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα νέα παιδιά) και ένα το καλοκαίρι, με την πλήρη σύνθεση και τα παιδιά από το ΝΒΑ...

- Κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια διαφορετικη δομή των εθνικών ομάδων, στο υψηλότερο επίπεδο. Μόνιμος προπονητής, μόνιμοι συνεργάτες, περισσότερες επιλογές παικτών και ενσωμάτωση ίσως της ομάδας κάτω των 20 ετών σε εκείνη των ανδρών...

Κάπως έτσι πρέπει σιγά-σιγά να ατενίζουμε το μέλλον. Και ενδεχομένως η προοπτική για τη ομάδα μας πρέπει να αγγίζει την τριετία 2019-21: Παγκόσμιο Κύπελλο, Ολυμπιακοι Αγώνες και Ευρωμπασκετ. Όταν ο Γιαννης θα είναι 25 χρονών. Όπως και οι Παπαπέτρου, Αγραβάνης. Και οι Σλουκας, Παπανικολάου, Μάντζαρης και σία ... στα 29. Βάλτε κι αυτούς που έρχονται από πίσω (Χαραλαμπόπουλος, Παπαγιάννης) για να καταλάβετε ότι πράγματι το μέλλον μπορεί να είναι απόλυτα ελληνικό.

ΥΓ: Το καλό, εν όψει προολυμπιακού τουρνουά, είναι ένα. Τα φιλικά είναι λίγα, οπότε δεν προλαβαίνουν τα μυαλά μας να πάρουν αέρα, έτσι ώστε να νομίζουμε ξαφνικά, όπως συνέβη πέρσι, ότι έχουμε "το κορυφαίο ρόστερ όλων των εποχών". Η προσγείωση την τελευταία διετία, λόγω των υψηλων προσδοκιών, ενδεχομένως και την υποτίμηση σπουδαίων ομάδων, όπως η Σερβία και η Ισπανία (από τις οποίες αποκλείστηκε η Εθνική) ήταν ανώμαλη. Κι έχει αποδειχεί πολλάκις ότι όταν η Εθνική ταξιδεύει προσεχτική και μαγκωμένη, αποφεύγοντας την ταλαιπωρία της υπεραισιοδοξίας πετυχαίνει μικρά και μεγάλα θαύματα...

ΥΓ 2: Ο ΕΣΑΚΕ άλλαξε διοίκηση, μέσα από μια εκλογικη διαδικασία, όπου έλαμψαν οι γνωστές συμμαχίες και η αίσθηση ότι "κάτι πρέπει να αλλαξει". Καλό θα είναι, πάντως, στη λίγκα να μιλήσουν, έστω και μια φορά, για μπάσκετ και πως το προϊόν του πρωταθλήματος θα γίνει ελκυστικότερο ώστε να φέρει και περισσότερα χρήματα, θα έχουν πετύχει τρίποντο από τη σέντρα!