Τα κατάφερε ο Σταύρος Κοντονής και έγινε ... ο ήρωας της Τσικνοπέμπτης. Όχι δεν ανέβαλλε την γαστριμαργική απόλαυση της εποχής, αλλά επιβεβαίωσε αυτό που διαφαινόταν από την αρχή της θητείας του στην κυβέρνηση. Είναι περισσότερο υφυπουργός επεισοδίων, παρά αθλητισμού. Και λειτουργεί περισσότερο σαν τιμωρός, παρά σαν ο επικεφαλής της πολιτικής ηγεσίας των σπορ στην Ελλάδα

Τι έκανε, δηλαδή, με την απόφασή του να ματαιώσει το υπόλοιπο του φετινού Κυπέλλου Ελλάδος; Αποθάρρυνε εκείνους που έκαναν τα επεισόδια; Σιγά τα ωά. Ο ΠΑΟΚ επέμενε ότι δεν κατεβαίνει στον επαναληπτικό του Κυπέλλου, χωρίς ουσιαστικά να πάρει θέση για τις "μάχες" με την αστυνομία. Άλλωστε όπως είπε ο Ιβάν Σαββίδης στο μονόλογο του μπροστά στις κάμερες "δεν ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν. Δεν δικαιολογούμε τους φιλάθλους για τα επεισόδια, αλλά είμαστε άνδρες και κάτι πρέπει να μας θίγει".

Σάμπως θα ιδρώσει το αυτί του ανεπαρκή διαιτητή Παππά, που δεν θα γίνει η υπόλοιπη διοργάνωση του Κυπελλου; Ο ίδιος διαιτητής που τη μια δεν αρχίζει τον αγώνα στη Λεωφόρο επειδή δεν το επτρέπουν οι συνθήκες και την άλλη ... κάνει τον Κινέζο στις φωτοβολίδες, μέχρι να γίνει γενική εισβολή και να είναι αδύνατο να συνεχίσει, δεν πρόκειται ποτέ να προβληματιστεί από την απόφαση Κοντονή.

Ο υφυπουργός μας θυμίζει την αλαφιασμένη ομοσπονδία μπάσκετ το 2005 στο τελευταίο φάιναλ-φορ της Λαμίας. Όταν οι χουλιγκαναραίοι Ολυμπιακού και Άρη τα έκαναν γης μαδιάμ. Από τότε η ΕΟΚ σταμάτησε τη διοργάνωση του final 4, για να φτάσουμε στην παρωδία των τελικών του Ελληνικού, που προκαλούν τη νοημοσύνη, την αισθητική και το ... ίδιο το μπάσκετ.

Αντί να απαιτήσει ο κ.Κοντονής την τιμωρία εκείνων που έκαναν την Τούμπα γης μαδιάμ, αλλά και αυτών που υποδαύλιζαν τη φωτιά με εμπρηστικές δηλώσεις όλη την εβδομάδα, συσκεπτόταν όλη τη μέρα σήμερα για το αν θα πρέπει να ματαιώσει το Κύπελλο.

Δηλαδή, τώρα που δεν θα γίνει το Κύπελλο, θα βάλουν όλοι μυαλό. Θα δούμε ένα διαφορετικό ελληνικό ποδόσφαιρο, με ευγένεια, με ήθος και fair play. Μα δεν είναι αυτό το ... θέμα μας. Αν ήταν δηλαδή να επικρατήσει ο πολιτισμός, νομίζουμε ότι όλοι θα έκαναν ένα βήμα. Είτε πίσω, είτε μπροστά. Εδώ μιλάμε όμως για σύγκρουση επιχειρηματικών συμφερόντων και φυσικά ... ποδοσφαιρικής εξουσίας, λέγε με ΕΠΟ.

Από τη μια είναι ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης. Η ομάδα, δηλαδή, που παίρνει ανελλιπώς το πρωτάθλημα (και μαζί τα εκατομμύρια του τσάμπιονς λιγκ). Κατά τη γνώμη των οπαδών του δίκαια, επειδή έχει την καλύτερη ομάδα, κάνει επενδύσεις και παίρνει παιχταράδες. Κατά τη γνώμη των αντιπάλων του, γιατί ευνοείται συστηματικά από τη διαιτησία, η οποία παραδοσιακα ανήκει στην ομοσπονδία. Η αλήθεις ως συνήθως βρίσκεται πάντοτε στη μέση. Ο Ολυμπιακός έχει την εύνοια, όχι όμως τόσο όσο ο θόρυβος που κάνουν οι αντίπαλοί του, ενδεχομένως, για να καλύψουν τις όποιες δικές τους αδυναμίες.

Κι από την άλλη η τριάδα ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ. Μια άτυπη συμμαχία, αν και οι Σαββίδης, Αλαφούζος και Μελισσανίδης δεν έκρυψαν ποτέ ότι θέλουν από κοινού την "ανατροπή του κατεστημένου". Δεν ξέρουμε αν ήταν τυχαίο, που την ημέρα του πρώτου αγώνα στην Τούμπα, το μεσημέρι υπήρχε συνέντευξη του Αλαφούζου, ο οποίος δικαιολογούσε την "μπούκα" στη Λεωφόρο, λέγοντας ότι κι αυτός το ίδιο θα έκανε αλλά και ότι "η βία είναι στη κουλτούρα της Ελλάδας".

Ο στόχος και των δυο στρατοπέδων είναι η ... ΕΠΟ. Ο Ολυμπιακός δεν επιθυμεί την αλλαγή, οι άλλοι τρεις καίγονται. Ο Μελισσανίδης αποκάλεσε γκρανκάσες τα γηραιά στελέχη της ομοσπονδίας, ενώ ο Σαββίδης το είπε ευθέως: "Ο επόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι από τη Θεσσαλονίκη".

Δηλαδή, το θέμα μας όλον αυτό τον καιρό είναι να βρει το ελληνικό ποδόσφαιρο ένα νέο χαλίφη. Ο Ιζνγοκούντ τώρα δικαιώνεται...

Τι ψάχνει, λοιπόν, ο Κοντονής και κάθεται και αναβάλλει τα παιχνίδια. Αυτό, που έχει να κάνει -αν μπορεί, αν διαθέτει τη λεγόμενη πολιτική βούληση- είναι να τους μαζέψει (τους ιδιοκτήτες) και να τους πει ότι αυτός ο πόλεμος δεν έχει κανένα νόημα, αν συνεχίζεται. Είτε στο παρασκήνιο, είτε στο προσκήνιο. Με ημίμετρα "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι" δε λύνεται το πρόβλημα.

Οι συγκεκριμένοι κύριοι λένε ότι έχουν επενδύσει στο ποδόσφαιρο. Να το δεχθούμε ότι ισχύει. Σαν επενδυτές πρέπει να σκεφτούν ομαδικά, με γνώμονα το συμφέρον του πρωταθλήματος και όχι ... της κάθε ομάδας ξεχωριστά. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Μαρινάκη. Αφορά και τη συμμαχία και των τριών, που τώρα είναι μαζί αλλά τίποτε δεν εγγυάται ότι θα είναι ενωμένοι και του χρόνου, ή του παραχρόνου.

Αν ο υφυπουργός θέλει να ασκήσει πράγματι πολιτική, μπορεί να κάνει παρέμβαση επί της ουσίας. Να χρησιμοποιήσει και το μέτρο της μη διεξαγωγής των διοργανώσεων, αλλά να έχει και ορατό αποτέλεσμα. Όχι διακόπτουμε το Κύπελλο τώρα, περιμένοντας τα ... επόμενα επεισόδια! Τη λύση την έχουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες. Αυτοί θα τη δώσουν. Όχι ο από μηχανής Θεός...

Δε λέει...