Το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Τουρκία, στοίχισε τη ζωή 39 ανθρώπων. Ήταν το δεύτερο μέσα σε 20 μέρες, στην Κωνσταντινούπολη. Οι ζωές των ανθρώπων σαν σε χρηματιστήριο, από το limit up στο limit down. Ο κόσμος μας αλλάζει προς το χειρότερο, χωρίς μάλιστα να υπάρχει ελπίδα ότι θα τον δούμε πράγματι καλύτερο.

Η αιματηρή επίθεση στο κλαμπ "Ρέινα", ευαισθητοποίησε περισσότερο τα αντανακλαστικά μας, γιατί σε αυτό το κοσμπολίτικο κλαμπ, πριν από πέντε χρόνια ο Ολυμπιακός είχε γιορτάσει τον θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη, κερδίζοντας τον απίστευτο τελικό, εναντίον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Η Πόλη έχει μουδιάσει. Έχει τρομοκρατηθεί. Η ζωή είναι δύσκολο να ξαναβρεί αμέσως τους ρυθμούς της, την ώρα που οι Τούρκοι τα έχουν δει όλα, αν συμπεριλάβουμε και το πραξικόπημα του Ιουλίου! Κι εκεί, που λογικά μαζεύεται πολύς κόσμος, προς το παρόν, οι περισσότεροι απέχουν. Δυο μέρες μετά την επίθεση, έπαιξαν Φενέρ-Εφές στο ντέρμπι του τουρκικού πρωταθλήματος μπάσκετ. Η Ούλκερ Αρένα, που συνήθως γεμίζει από κόσμο, ειδικά σε τέτοιους αγώνες, αυτή τη φορά ήταν μισοάδεια.

"Να αλλάξει τώρα η έδρα του φάιναλ-φορ" ήταν η μόνιμη επωδός. Καθόλου άδικη, ή ανεπίκαιρη. Όταν ανά 20 μέρες στην Κωνσταντινούπολη, σκοτώνονται 20-30 άνθρωποι και μάλιστα σε σημεία όπου υπάρχει έμμεση ή άμεση σχέση με τον αθλητισμό (το γήπεδο της Μπεσίκτας, ένα κλαμπ στο οποίο πάνε αρκετοί μπασκετμπολίστες, ποδοσφαιριστές κλπ), το μόνο που δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί είναι η ομαλή διεξαγωγή ενός φάιναλ-φορ.

Παρόλα αυτά, κι ενώ υπάρχουν 1000 και ένας λόγοι, για να γίνει σε άλλη πόλη της Ευρώπης το φάιναλ-φορ, είναι λίγο άδικο να ζητάμε (ή καλύτερα να απαιτούμε) από την Ευρωλίγκα, να πάρει από μόνη της μια τέτοια απόφαση. Δεν είναι ότι έχουν εκδοθεί τα εισιτήρια, που ήδη διατίθενται, ή δεν μπορεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη της Ευρώπης. Υπάρχουν πολλά και διαθέσιμα γήπεδα να φιλοξενήσουν τις τέσσερις κορφυαίες ομάδες της χρονιάς.

Να εξηγήσουμε γιατί:

Πρώτα απ' όλα στην Κωνσταντινούπολη δε γίνεται μόνο το φάιναλ-φορ. Αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και θα αναβαλλόταν, χωρίς άλλη κουβέντα. Αν η Ευρωλίγκα αποφασίσει να μη γίνει τελικά το ραντεβού των τεσσάρων καλύτερων ομάδων στο Σινάν Ερντέμ, θα έπρεπε την ίδια ώρα:

- Οι αγώνες των τουρκικών ομάδων (τέσσερις τον αριθμό) να διεξαχθούν σε ουδέτερες έδρες. Ο βαθμός επικινδυνότητας δεν έχει σχέση με το φάιναλ-φορ, ή ένα τυχαίο αγώνα, ας πούμε Φενέρ-Παναθηναϊκός. Προφανώς και έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στο παρελθόν, όπως με τη Μακάμπι που έχει παίξει σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Ή όταν η Παρτιζάν (το 1992) αγωνιζόταν για ένα ολόκληρο χρόνο στην Ισπανία (Φουενλαμπράδα) μέχρι να πάρει το Κύπελλο Πρωταθλητριών (κατά σύμπτωση στην Κωνσταντινούπολη)! Αυτό, όμως, είχε συμβεί γιατί στο Τελ Αβίβ έσκαγαν ρουκέτες από τη χεσμπολάχ (σε αντίποινα για βομβαρδισμούς στη Γάζα), ενώ το 1992 υπήρχε συνολικό εμπάργκο κατά της Σερβίας. Στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι στιγμής, υπάρχουν μόνο τρομοκρατικά χτυπήματα, όχι μια γενικευμένη σύρραξη, ή μια "πολιτική" απόφαση σε βάρος της Τουρκίας.

- Να αλλάξουν έδρα και οι αγώνες των άλλων μπασκετικών διοργανώσεων. Θα ήταν παράλογο να μη παίζουν οι ομάδες της Ευρωλίγκας, αλλά να αγωνίζονται κανονικά αυτές του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Μπάνβιτ και η Μπεσίκτας, δηλαδή.

- Να τεθεί και θέμα για τα άλλα σπορ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ. Να, τον Φεβρουάριο θα πάει στην Άγκυρα ο Ολυμπιακός να παίξει με την Οσμανλισπορ.

- Και φυσικά, αν είναι να αναβληθεί το φάιναλ-φορ, θα πρέπει να γίνει το ίδιο και για την τελική φάση του Ευρωμπάσκετ, τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Σε σχέση μάλιστα με το final4, είναι ακόμη μεγαλύτερη διοργάνωση, καθώς μιλάμε για 16 εθνικές ομάδες, με μερικούς εκ των καλύτερων παικτών του κόσμου να πηγαίνουν στο ίδιο γήπεδο.

Το καταλαβαίνουμε. Είναι το final4, αυτό που προηγείται, αυτό που "κλέβει" την παράσταση, αυτό που ενδεχομένως να γίνει "κίνητρο" για κάθε επίδοδο τρελό, ημίτρελο, παράφρονα τρομοκράτη. Καταλαβαίνουμε κι εκείνους, που λένε ότι αν γίνει αλλού σε άλλη πόλη η διοργάνωση, είναι σα να παραδέχεται κανείς τη νίκη της τρομοκρατίας, άσχετα αν κάτι τέτοιο αποτελεί και το καλύτερο άλλοθι, για να μη συζητάς καθόλου το θέμα. Η Ευρωλίγκα έχει την υποχρέωση, τουλάχιστον, να το συζητήσει. Σοβαρά και με υπευθυνότητα.

Όσο εύκολο, όμως, είναι να λες "πάρε το φάιναλ-φορ από κεί πέρα" άλλο τόσο δύσκολο είναι να το κάνεις. Δεν είναι μια αυτόνομη απόφαση. Και δεν αφορά μόνο τους αγώνες που θα γίνουν19 και 21 Μαΐου για την ανάδειξη του πρωταθλητή Ευρώπης...