OPINIONS

Ένας θρύλος σβήνει μύθους...

Ένας θρύλος σβήνει μύθους...

Ο Γιάννης Φιλέρης εξηγεί γιατί ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία αλλά και πως κατέρριψε έναν-έναν τους μύθους μιας ολόκληρης 25ετίας στα φάιναλ-φορ, δίνοντας μαθήματα μπάσκετ, με ένα διαβασμένο όσο και σοβαρό Έλληνα προπονητή και 12 μαχητές αποφασισμένους για όλα...

Τι κατέρριψε την Κυριακή ο Ολυμπιακός; Ένα σωρό ... μύθους. Κλισέ, που επαναλαμβάνουμε κάθε φορά (δεν θα ήταν κλισέ άλλωστε, αν δε το κάναμε), μύθους αστικούς και μη των φάιναλ-φορ, που στοίχειωσαν εδώ και μια 25ετία που έχουμε είτε σαν FIBA, είτε σαν Euroleague την ανάδειξη του πρωταθλητή Ευρώπης, από τις μονομαχίες της κορυφαίας τετράδας της Ηπείρου, κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Να τους πάρουμε έναν-έναν!

  • Δεν γίνεται repeat. Το έκανε μια φορά η Γιουγκοπλάστικα, το κατάφερε η Μακάμπι την διετία 2003-04, αλλά από τότε τους Πρωταθλητές Ευρώπης, την επόμενη χρονιά τους έτρωγε η μαρμάγκα. Ο Ολυμπιακός έκανε το back to back και πανηγυρίζει ένα ανεπανάληπτο θρίαμβο, που έγινε με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Να βρίσκεται πίσω στο δεκάλεπτο με 17π, να έχει σημειώσει μόλις ...δέκα και ξαφνικά να πετάγεται σαν σίφουνας, να σημειώνει 90π σε τρία δεκάλεπτα (100 συνολικά) και να γίνεται η δεύτερη ομάδα (μετά την Μακάμπι το 2004) που σημειώνει σε τελικό μια ωραία κατοστάρα.
  • Δεν μπορεί Έλληνας προπονητής να πάρει την Ευρωλίγκα. Απαιτείται Σέρβος, ή εν πάση περιπτώσει κάποιος ξένος. Λάθος! Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, στα 48 του χρόνια, έβαλε μια τελεία (και παύλα) στο σχετικό παραμύθι. Έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής, που κατακτάει το αστραφτερό τρόπαιο δίνοντας ρεσιτάλ στρατηγικής και κοουτσαρίσματος μέσα στο παρκέ τόσο στον ημιτελικό, όσο και στον τελικό παίζοντας διαφορετικό μπάσκετ μέσα σε δυο μέρες. Στον πρώτο αγώνα έβαλε 69π, στον δεύτερο ... 100. Πάνω απ΄όλα, όμως, ο Μπαρτζώκας που γνώρισε την αποθέωση από τους οπαδούς της ομάδας, διατήρησε στο ακέραιο το σοβαρό προφίλ και την σεμνότητα που τον χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα της χρονιάς, μέχρι τον θρίαμβο του Λονδίνου. Δεν παρέκκλινε, δεν απάντησε στις προκλήσεις και τα κακοήθη σχόλια εναντίον του (ακόμη και για την εμφάνισή του άρχισε να ...αμφιβάλει ο άνθρωπος) δεν αποτρελάθηκε ούτε την “έδωσε” ο θρίαμβος. Μια ματιά στις δηλώσεις που έκανε μετά τον αγώνα θα σας πείσει για το πόσο προσγειωμένος είναι και γιατί μπορεί αυτός ο προπονητής να πετύχει πολλά πράγματα στον Ολυμπιακό.
  • Συνήθως, η μάλλον πάντα κερδίζει η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ. Μόνο, που εδώ και δυο χρόνια ο Ολυμπιακός διαψεύδει το σχετικό θέσφατο. Όχι ότι δεν κοστίζει εκατομμύρια το ρόστερ των πρωταθλητών, κάθε άλλο. Η εποχή, όμως, που τα δολάρια έφευγαν από τις τσέπες των Αγγελόπουλων αλόγιστα ανήκει στο παρελθόν. Η πολιτική της λογικής και των συγκρατημένων εξόδων, μάλλον θριαμβεύει, καθώς οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ δίνουν, πλέον, χρήματα αλλά με μέτρο, προτιμώντας να “γεννήσουν” πρωταθλητές, από το να ...αγοράσουν μεγάλα -πλην όμως και ξεζουμισμένα- ονόματα. Μπάσκετ δεν παίζουν τα μπάτζετ, ούτε οι προϋπολογισμοί, ούτε τα μεγάλα λόγια. Τις νίκες τις φέρνουν οι διψασμένοι παίκτες, εκείνοι που θέλουν να διακριθούν. Προφανώς, κανείς δεν παίζει τζάμπα, αλλά όπως εύστοχα παρατήρησε ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος “πολλοί που προτίμησαν τα εκατομμύρια άλλων ομάδων, έχουν φάει 20 πόντους στο κεφάλι”.
  • Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Σπανούλη. Ναι, είναι γιατί Σπανούληδες δεν βρίσκονται εύκολα, αλλά είναι και η ομάδα του Έισι Λο (κορυφαίος στον τελικό σε συνολικό επίπεδο) του γίγαντα Κάιλ Χάινς που δεν έκανε ούτε ένα λάθος στο φάιναλ-φορ (και ευστόχησε σε όλες τις ελεύθερες βολές που εκτέλεσε), των Σλούκα, Παπανικολάου, του Πρίντεζη, του εντυπωσιακά ψύχραιμου όσο και πολύτιμου Περπέρογλου, του μαχητή Άντιτς, του ιπτάμενου Σερμαντίνι, του παθιασμένου Κατσίβελη, ακόμη και του ...Πάουελ που πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, ή του Γκετσεβίτσιους που δεν αγωνίστηκε δευτερόλεπτο. Δεν παίζει μόνος του ο Kill Bill, αλλά είναι ο ηγέτης μιας ομάδας γεμάτης ενέργεια, πάθος, αποφασιστικότητα, χημεία και υγεία. Το πως συμμετείχαν όλοι στους πανηγυρισμούς είναι η μεγάλη απόδειξη για το πως σκέφτεται, λειτουργεί και εν τέλει κερδίζει αυτή η ωραία παρέα.
  • Ο Σπανούλης μπερδεύεται και χάνει τον έλεγχο. Ίσως. Για ένα ημίχρονο μπορεί. Αλλά ποιος μπορεί να είναι ήσυχος απέναντί του. Τρία στα τρία τρίποντα, εκεί που δεν το περίμενε κανένας. Κι άλλο ένα καθώς η Ρεάλ προσπαθούσε να επιστρέψει απεγνωσμένα στην διεκδίκηση της νίκης. Γι αυτούς τους αγώνες ζει και αναπνέει ο άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο ότι μετράει 6 νίκες σε ισάριθμους αγώνες φάιναλ-φορ και έχει αναδειχθεί (και στις τρεις συμμετοχές του) πρωταθλητής Ευρώπης και MVP της διοργάνωσης. Φέτος, είπε να κάνει και μια εξαίρεση. Πήρε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη και στην κανονική περίοδο!
  • Οι Ισπανοί δεν χάνουν σε αγώνα πάνω από ... 80-85 πόντους. Ποιος το΄πε; Ναι, σίγουρα αν τους πας στους 60-65, είναι βέβαιο ότι θα τους βάλεις δύσκολα (αν και τείνουν να προσαρμοστούν τα τελευταία χρόνια, ειδικά η Μπαρτσελόνα), αν όμως είσαι πιο δυνατός, πιο γρήγορος, πιο ταλαντούχος γιατί να μη τους κερδίσεις με “κατοστάρα”; Ο Ολυμπιακός δοκίμασε την συνταγή και του πέτυχε απόλυτα.
  • Αυτός που μπαίνει καλύτερα στο παιχνίδι, κερδίζει στο τέλος. Μπορεί με ... άλλες ομάδες. Όχι, όμως, όταν αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό. Πέρσι έχανε με -19π λίγο πριν ξεκινήσει το τελευταίο δεκάλεπτο. Φέτος έδωσε “αβάντζο” 17π στη Ρεάλ με το ξεκίνημα του ματς. Δεν θα πρέπει να αγχώνονται, πλέον, οι φίλοι της ομάδας. Στο τέλος όλοι ξέρουν ποιος θα κερδίσει. Είτε πρόκειται να βάλει το τελευταίο καλάθι ο Γιώργος Πρίντεζης, είτε να σημειώσει 100 πόντους και να καθυποτάξει τη Ρεάλ με πανηγυρικό τρόπο.

Η ιστορία γράφτηκε κάπως έτσι, λοιπόν. Στο Λονδίνο, όπως και στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολυμπιακός πέρασε στο πάνθεον των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης. Δυο συνεχόμενες ευρωλίγκες, τρεις συνολικά και η καταμέτρηση συνεχίζεται, ενδεχομένως και του χρόνου...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ