Η Κατερίνα Στεφανίδη δεν πήγε στο Λονδίνο για να επιβεβαιώσει την επιχειρηματολογία (ή να καταρρίψει, αντίστοιχα) τα περί αριστείας. Ούτε βρέθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα να απαντήσει στο ερώτημα "ποιός είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός". Το χρυσό μετάλλιο που κέρδισε δεν θα λύσει το πρόβλημα του χρέους, ούτε θα κάνει συμπαθέστερους τους Έλληνες στον ... Σόιμπλε. Μια μεγάλη επιτυχία της κορυφαίας αθλήτριας ήταν. Τόσο απλά. Τόσο ξεκάθαρα.

Γιατί τα ... μπλέκουμε, λοιπόν; Ποιος ο λόγος να ανακατέψουμε τη διαμάχη για τους σημαιφόρους (στην ... έκτη δημοτικού), τις "ιδεολογικές" διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, με ένα σπουδαίο αθλητικό κατόρθωμα όπως αυτό που πέτυχε η 27χρονη Ελληνίδα επικοντίστρια. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις προσπάθειές της και στα σόσιαλ μίντια (και όχι μόνο) είχε ανοίξει το γνωστό κουτάκι με τις σαχλαμάρες, που γράφονται και ακούγονται, μετά από μια τέτοια επιτυχία.

Παρότι ο ελληνικός αθλητισμός δεν είναι, πλέον, παρθένος για να εκσταζιόμαστε υπέρ το δέον, σε τέτοιες μεγάλες στιγμές, μας έχει μείνει από παλιά. Κι όμως, την ώρα που ο καθένας έγραφε το μακρύ του και το κοντό του στο facebook, η Κατερίνα Στεφανίδη με το χαμόγελο της ευτυχίας στα χείλη της και στην ερώτηση "τι σκέφτεται, μετά το χρυσό" απάντησε ολότελα αυθόρμητα και 100% αθλητικά: "Μα τι άλλο; Τον επόμενο αγώνα. Το επόμενο χρυσό μετάλλιο, στον κλειστό στίβο". Είναι αυτό, που της λείπει, άλλωστε. Έχει κατακτήσει χρυσό σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα, στο ευρωπαϊκό του κλειστού στίβου. Μόνο στο παγκόσμιο του κλειστού της ξέφυγε, το 2016, όταν κλατέκτησε την τρίτη θέση.

Η Κατερίνα, άλλωστε, είναι μια αθλήτρια υψηλού επιπέδου. Προετοιμάστηκε εδώ και καιρό γι αυτό το χρυσό, πήγε στο Λονδίνο έχοντας επιλέξει και την τακτική που θα ακολουθούσε και δικαιώθηκε σε όλα. Πήρε το χρυσό, ουσιαστικά με τρία άλματα (4.65, 4.75 και 4.82) και, όπως παραδέχθηκε, ξεπέρασε και τον εαυτό της όταν κατάφερε -ενώ πηδούσε πλέον μόνη της- να περάσει τα 4.91μ κάνοντας και νέο πανελλήνιο ρεκόρ.

Για να φτάσει, βέβαια, στο επίπεδο να ξεκινάει τον αγώνα της από τα 4.65μ, κάτι που έκανε μόνο η Ισινμπάγεβα, έχει περάσει αμέτρητες ώρες προπόνησης. Ξανά και ξανά, να δοκιμάζει τα ύψη, να κρατάει την αυτοκυριαρχία της να είναι ζεστή ανά πάσα στιγμή, να μπορεί να επιβάλλεται και στον ψυχολογικό τομέα απέναντι σε όλες όσες θα ήθελαν να τη νικήσουν.

Η Στεφανίδη, σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θρίαμβό της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, είναι και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Είναι η κορυφαία αθλήτρια στον κόσμο, στο αγώνισμά της. Και ενδεχομένως να διεκδικεί - αν δεν τον έχει κερδίσει ήδη- τον τίτλο της καλύτερης Ελληνίδας όλων των εποχών. Σίγουρα είναι μια μεγάλη πρωταγωνίστρια των αγώνων υψηλού επιπέδου, κάτι που την απογειώνει ακόμη περισσότερο στην καριέρα της, καθώς δίπλα στα ρεκόρ της σημειώνονται και τα μετάλλια που έχει κερδίσει. Δείγμα της αποφασιστικότητας, της ψυχραιμίας και αναμφισβήτητα της πολύ μεγάλης κλάσης της.

Αν, λοιπόν, σώνει και καλά πρέπει να μάθουμε κάτι από την Κατερίνα (που δε νομίζουμε ότι ... έχει και τέτοιες φιλοδοξίες, να μας "διδάξει" κάτι περισσότερο απ΄αυτό το οποίο βλέπουμε και χειροκροτούμε) δεν είναι ο βερμπαλισμός περί αριστείας ή ισότητας κλπ, κλπ, αλλά η μεθοδικότητα, η προετοιμασία της και ο τρόπος που την έχουν φέρει στην πρώτη θέση, διατηρώντας ταυτόχρονα μια θαυμαστή ψυχική ισορροπία.