Πως το έγραψε ο Βόγλης; «ΠΑΟΚ να ‘σαι και μη φοβάσαι!» Και είχε λογική αυτό που έγραψε ο Πάνος, μόνο που υπάρχει μια ομάδα σε αυτή τη χώρα, η οποία αποδεδειγμένα δουλεύει στο γήπεδο με περισσότερες στροφές και τρομερή ψυχολογική διαχείριση όλων των καταστάσεων. Γενικά, αυτή η αναζήτηση ομάδας που θα καταφέρει να γκρεμίσει τον Ολυμπιακό, κατά πως φαίνεται θα συνεχιστεί για καιρό ακόμα.

Γιατί πολύ απλά, αυτόν που είναι στην κορυφή τον «ρίχνεις» με έναν απλό τρόπο: Γίνεσαι καλύτερος. Όσο δεν είσαι καλύτερος, καλύτερα να τον φοβάσαι, όποιος κι αν είσαι, ακόμη κι αν σου δίνει 45 λεπτά να τον πιέσεις. Οι «ερυθρόλευκοι» μοιάζουν με τρένο που δεν έχει στα βαγόνια του, ούτε λεβιέ για να σταματήσει απότομα αν χρειαστεί. Μοιάζουν με μια Φεράρι που οι μηχανικοί ξέχασαν να βάλουν φρένα, μοιάζουν με φορτηγό του οποίου ο οδηγός έχει κοιμηθεί στην εθνική οδό και κατά λάθος το ποδάρι του, έχει «σανιδώσει το γκάζι».

Προς μεγάλη λύπη των αντιπάλων της ομάδας από τον Πειραιά, ο δικός της «καπετάνιος», όχι απλά δεν κοιμάται, αλλά έχει καταφέρει από πολύ νωρίς να φτιάξει ένα σύνολο, που ανεξαρτήτως, επιδόσεων, τερμάτων, ευκαιριών, δημιουργιών και βαθμών, απολαμβάνεις να το βλέπεις. Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στην Τούμπα τόσο απλά, τόσο όμορφα, τόσο ποδοσφαιρικά. Και οι άνθρωποι από το πρώτο λεπτό φανέρωσαν με τη στάση τους, ότι θέλουν να παίξουν μπάλα για να κερδίσουν. Ούτε… rugby, ούτε ταμπούρι, ούτε «κλεφτοπόλεμο». Υπέροχο στήσιμο(σιγά το νέο ε;) από τον Σίλβα και μια ενδεκάδα, η οποία ήξερε τι να ψάξει.

Διαβάζοντας την Κυριακή το πρωί το Sport24.gr, στάθηκα σε ένα θέμα. Ανέφερε ότι ο Τούντορ έκανε «φύλλο και φτερό» τον Ολυμπιακό, αναλύοντας τα πάντα στους παίκτες του. Πρέπει να ρωτήσω: Τι έβλεπαν; Γιατί αν παρακολούθησαν το ματς με την Άρσεναλ, τότε το έπραξαν κακώς. Αν είδαν την αναμέτρηση με τα Γιάννενα, πάλι λάθος έπραξαν. Αν έβλεπαν τον αγώνα με τη Μπάγερν, ίσως να έβγαζαν άκρη, όμως εκεί μπορεί να την «πάτησαν» επειδή κέρδισαν οι Βαυαροί. Ο Σίλβα γενικά, σε κάθε παιχνίδι έχει και κάτι άλλο. Και κάτι συστήματα του στυλ 3- 5- 2, ξέρει να τα μετατρέπει σε «παιχνιδάκια» για τους ποδοσφαιριστές του. Αυτό δοκίμασε ο Τούντορ αναγκαστικά στο δεύτερο μέρος, όταν έβαλε και τον Μπερμπάτοφ δίπλα στον Αθανασιάδη! Ο Βούλγαρος μάλιστα έκανε ένα ωραίο «τσιμπηματάκι» στο 54’ όμως ο Ρομπέρτο ήταν εκεί. Και ρίσκαρε ακόμη περισσότερο μετά το 70’ ο Κροάτης με τον Ζάιρο. Ο Ολυμπιακός έφτιαξε τη ζωή του στο πρώτο μέρος, ε μετά, οπισθοχώρησε και έδωσε και δικαιώματα στους αντιπάλους του να λένε «βρε καλοί είμαστε εντάξει». Ίσως κι αυτό νίκη είναι…

Η αλήθεια πάντως είναι, ότι πίστευα πως ο φετινός ΠΑΟΚ, έχει αποφασίσει να διαφοροποιήσει τη στάση του και τη συμπεριφορά του απέναντι στον Ολυμπιακό στα ξεκινήματα των παιχνιδιών. Τρίχες κατσαρές… Αν το είχα παίξει στον stoiximan.gr, θα ‘χα «φάει μεγάλο κουβά». Την ώρα που οι νταμπλούχοι είχαν απλωθεί στο γήπεδο από το «καλημέρα» της αναμέτρησης, οι αντίπαλοί τους κυριολεκτικά προτίμησαν τακτική κλωτσοπατινάδας στην αρχή. Και το γράφω δίχως παρομοίωση. Τρεις φορές μέτρησα μόνο, παίκτη του ΠΑΟΚ να πατάει αντίπαλο. Ο Βίτορ, επειδή πάσχιζε να περιορίσει τον Ιντέγιε και τη σαΐτα- Ντουρμάζ, το ‘χε ρίξει στο μπινελίκι.

Την ίδια ώρα, ο Τζιόλης μπορεί να έχει ταχύτητα «Επιτάφιου», αλλά είναι καλός παίκτης, παίρνει σωστές θέσεις, όμως δεν ήταν ψυχολογικά «μέσα» στην αναμέτρηση. Και κάπως έτσι, όταν έχεις μπροστά σου τον Ολυμπιακό του Σίλβα, θα την… πατήσεις. Τη γλίτωσες αρχικά όταν ο Φορτούνης δεν πρόλαβε την «ξυραφιά» του Ντουρμάζ. Τη γλίτωσες δεύτερη από τον Ιντέγε, ε την τρίτη ο Νιγηριανός ήταν έτοιμος, με το εξωτερικό πλασεδάκι του. Και όταν τόλμησε ο ΠΑΟΚ να πιστέψει πως θα ισοφαρίσει, ήρθε ο Μιλιβόγεβιτς με κεφαλιά- Ανδρέα Μουράτη, να βουβάνει την Τούμπα. Δεν υπήρχε κανείς ΠΑΟΚ, μέχρι να γίνει το 0- 2, γιατί μετά είναι αλήθεια, ότι μέχρι να κλείσει το 45λεπτο οι γηπεδούχοι «ανέβασαν στροφές» και απείλησαν. Όμως τον… φόβο που όπως σας έγραψα στον πρόλογο έχουν ορισμένοι διαφημίσει, για το δημιούργημα των Άρνεσεν- Τούντορ, ο Ολυμπιακός δεν τον αισθάνθηκε.

Ο ΠΑΟΚ ανέτρεψε το ματς με την ΑΕΚ και έκανε το ίδιο και στο Περιστέρι. Άπαντες μίλησαν για θρίαμβο επί του Ολυμπιακού, αλλά οι πρωταθλητές της χώρας μας δεν κάθονται να συζητήσουν και να διαπραγματευθούν. Έχουν πολλή καλή ομάδα και το βλέπει ακόμη και ένας άσχετος με το άθλημα. Όσο και να προσπαθούν οι αντίπαλοι να ζουν με… ψευδαισθήσεις και να πασχίζουν να του μειώνουν τις μεγάλες νίκες με χαρτούρα και βγάζοντας τρελούς διαιτητές(ρε τι έχουμε διαβάσει ε;), το ποδόσφαιρο είναι ξεκάθαρο άθλημα. Αν η ομάδα σου είναι σωστά μαθημένη να παίζει και σε ακούει(εσένα τον προπονητή), αφήνεις την κατοχή στον αντίπαλο, τον κάνεις να πιστεύει ότι επειδή κερδίζει κόρνερ θα πάρει και το ματς και εσύ ήρεμα και απλά παίρνεις το ματσάκι!

Αντίπαλος του ΠΑΟΚ πέρα από τον Ολυμπιακό ήταν και ο χρόνος. Στο καθαρά τακτικό μέρος της αναμέτρησης, ο Σίλβα διατήρησε σε κατάσταση Λονδίνου τα στόπερ του και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος, Η επιστροφή του Μιλιβόγεβιτς στην ενδεκάδα, έκανε ακόμη πιο «πολεμική» τη μεσαία γραμμή και δινόταν η ευκαιρία στον Κασάμι να υποστηρίξει πολύ πιο άνετα τον Φορτούνη, απ’ ότι στην Αγγλία. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι ίδια η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ με αυτή της Άρσεναλ. Ο Ιντέγιε κέρδισε μάχες, την ώρα που ο Σεμπά με τον Ντουρμάζ έκαναν πολύ καλύτερα πράγματα απ΄ ότι ο Μάκ με τον Ροντρίγκες. Και ενώ ο «δικέφαλος» αγχωνόταν, ο Ολυμπιακός σκόραρε. Με 0- 2 πίσω, θα ρισκάρεις και θα δώσεις και χώρους. Το έκανε ο Τούντορ και δε γινόταν διαφορετικά. Έχασε ευκαιρίες ο «δικέφαλος», στο διάστημα όμως που ο Ολυμπιακός είχε ήδη αρχίσει να κάνει παιχνίδι τακτικής! Όλοι πίσω από τη μπάλα και αναζήτηση της καλής κόντρας. Αυτό ήθελαν οι νταμπλούχοι από τη στιγμή που κέρδιζαν και μη ξεχνάμε, ότι έβγαινε και η κούραση από την υπερπροσπάθεια δυο μεγάλων αγώνων σε πέντε μέρες.

Η είσοδος του Φινμπόγκασον ήταν να κλονιστεί ακόμη περισσότερο ο μόνιμα τσαντισμένος Ρικάρντο Κόστα. Τον κούρασε ο Ιντέγε, τον «έτρεξε» ο Ισλανδός. Βέβαια, «όλα τα λεφτά» για τον Πορτογάλο κόουτς, ήταν η… θυσία του Φορτούνη, προκειμένου να φράξει ο άξονας με τον Μιλιβόγεβιτς μπροστά από τα στόπερ και τους Καμπιάσο - Κασάμι να σχηματίζουν τείχος ελάχιστα μέτρα πιο μπροστά από τον Σέρβο. Ένα 4- 1- 4- 1 που εξασφάλιζε(όπως και με την Άρσεναλ) τη φραγή… εισερχομένων φάσεων. Και αν κάποιες στιγμές, ο «δικέφαλος» έβρισκε ένα μονοπάτι, εκεί όρθωνε το ανάστημα ο Άγιος Ρομπέρτο και τέλος η ιστορία.

Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει φέτος μια προσπάθεια να φτιάξει ομάδα, μακριά από κακές επιλογές των προηγούμενων ετών. Βγάζουν θέληση, αλλά έχουν δυο μειονεκτήματα, όταν αντιμετωπίζουν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός. Το πρώτο είναι, ότι βιάζονται πολύ, δίχως λόγο. Και αυτός τους φέρνει λάθος σκέψεις και πολλά νεύρα. Το δεύτερο είναι, ότι σε νευραλγικές θέσεις του γηπέδου, έχει αργούς ποδοσφαιριστές. Όταν τα φτιάξει κι αυτά ίσως να κοιτάξει στα μάτια την καλύτερη ελληνική ομάδα! Διπλό στο Λονδίνο Τρίτη βράδυ και «καπάκι» το ίδιο στην Τούμπα; Ε, μάλλον δουλεύουν, έτσι δεν είναι;

ΥΓ. Εξαιρετική ατμόσφαιρα στην Τούμπα με απειροελάχιστες εξαιρέσεις.

ΥΓ 2. Ζήτω ο πρόεδρος της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας που τον «έφαγε» τον… άσχετο.