Κάθε ομάδα, από την καλύτερη του κόσμου, ως τη χειρότερη, προετοιμάζεται μέρες για έναν αγώνα. Μιλάνε, σχεδιάζουν, βγάζουν την τακτική, την αναπτύσσουν στον προπονητικό τους κέντρο. Και ποιος είναι ο στόχος; Όταν έρθει η ώρα το αγώνα να μπουν καλά από την αρχή ως το τέλος του ματς. Και να διεκδικήσουν κάθε πιθανότητα καλού αποτελέσματος. Ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα, μέχρι να μπει στο Βιθέντε Καλντερόν. Μόλις πάτησε χορτάρι, έχασε και τον αγώνα. Τόσο απλά.

Βαθμός ετοιμότητας μηδενικός, εκτός από κάθε πλάνο, σε καμία διεκδίκηση μπάλας. Δυναμική ελαχιστότατη προσανατολισμός ανύπαρκτος. Λες και βλέπαμε ένα ερασιτεχνικό σύνολο, που απλά προσπαθούσε να μάθει τις βασικές κινήσεις. Πως θα κάνεις ζημιά στην Ατλέτικο;

Ο Σιμεόνε δεν είναι Αλέγκρι

Oι Ισπανοί μπήκαν θυμωμένοι. Το …Άγιο Καραϊσκάκη, κάνει κάθε αντίπαλο να λυγίζει, όμως δημιουργεί προσδοκίες στον κόσμο και πάντα αφήνει και «ανοιχτές παρτίδες» για τους αντιπάλους, Η Ατλέτικο και ο Σιμεόνε «έκανε μπάμ» ότι τα είχαν φυλαγμένα. Και δεν είναι Γιουβέντους. Ο Σιμεόνε ειδικά, δεν είναι Αλέγκρι. Ξεχαρβάλωσαν με το «καλημέρα» οποιαδήποτε κίνηση είχαν αποφασίσει να κάνουν οι Ολυμπιακοί. Η Ατλέτικο έκανε το παιχνίδι της και το κέρδισε πάρα πολύ νωρίς. Μετά στο ρελαντί, έκλεβε μπάλες στο κέντρο, δεν άφηνε τον Ολυμπιακό να κινηθεί και βρισκόταν έξω από την περιοχή του, μέσα σε δευτερόλεπτα. Ήταν κακό ποδοσφαιρικό βράδυ για τον Ολυμπιακό. Μην κολλάτε στο 4- 0. Και 2- 0 να ήταν, τα ίδια ισχύουν. Κακό ποδόσφαιρο. Ανήμποροι ολοκληρωτικά οι παίκτες του Μίτσελ και φυσικά αυτή τη φορά το σύστημα του Ισπανού έγινε «μια χαψιά» από τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές.

Η ουσία αυτή τη στιγμή βέβαια, έχει να κάνει με την βαθμολογία και το μέλλον. Κάθε φορά σας έγραφα ότι τα πάντα έχουν να κάνουν με την τρίτη θέση. Και μετά τις μεγάλες νίκες, αυτό πάντα επισήμαινα. Οι θρίαμβοι στο Καραϊσκάκη έχουν δώσει τον «αέρα» που θέλει η ομάδα για να συνεχίσει έστω στο Γιουρόπα Λίγκ. Το θέμα Τσάμπιονς Λίγκ πλέον για τον Ολυμπιακό, δεν είναι στα πόδια των δικών του παικτών, αλλά και σε αυτών της Ατλέτικο. Όμως η τρίτη – τουλάχιστον- θέση, περνάει από τον Πειραιά. Και τουλάχιστον αυτή, πρέπει να μείνει εκεί. Η ήττα στην Μαδρίτη αλλά και το σενάριο της τρίτης θέσης είναι τα φυσιολογικά, οπότε δεν θα πρέπει να παραξενεύουν κανέναν…

Βγαλμένη από την προηγούμενη δεκαετία...

Η έναρξη της αναμέτρησης ήταν βγαλμένη από την προηγούμενη δεκαετία του Ολυμπιακού στην διοργάνωση. Τότε που μέχρι να γίνει η πρώτη σέντρα, όλοι χαμογελούσαν και μετά έψαχναν να βρουν τρύπα να κρυφτούν. Η Ατλέτικο φέρθηκε ως μια σκληρή οικοδεσπότης. Το σφυροκόπημα ήταν γεγονός από το πρώτο λεπτό. Και η διάθεση ολοφάνερη. Η μπάλα στη δεξιά πλευρά των Μαδριλένων, δηλαδή στην αριστερή της πειραϊκής άμυνας. Μια, δυο, τρεις, ε το κακό δεν άργησε να γίνει. Και πριν σταθείτε στην πασούλα του Ρομπέρτο στον αντίπαλο, σκεφτείτε, ότι γκολ προήλθε από συνθήκες, που ούτε καν στις προπονήσεις οι τεχνικοί όλου του κόσμου δεν τις χρησιμοποιούν. Στις ασκήσεις των ομάδων, για κυκλοφορία, αλληλοκάλυψη και μαρκαρισματάκια, όταν παύουν να παίζουν με ίδιο αριθμό αμυντικών – επιτιθέμενων, οι κόουτς όλου του κόσμου, βάζουν έναν παραπάνω επιθετικό. Για να μπορέσει να βγει η άσκηση και να δουλέψει η άμυνα με μεγάλυτερη ένταση. Ε λοιπόν, ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξεφτιλίσει και την άσκηση. Ήταν δυο παίκτες της Ατλέτικο και «άδειασαν» Μαζουακού, Μιλιβόγεβιτς, Αφελάι. Η μπάλα πέρασε από το πλάι σε αυτή τη συνθήκη 2- 3 και έτσι πέρασε στην περιοχή. Ο Μποτία τη γύρισε στον Ρομπέρτο, αυτός τη σέρβιρε σε αντίπαλο, τη συνέχεια την γνωρίζετε.

Ο Ολυμπιακός είχε ήδη βρεθεί στο καναβάτσο. Μην ψάχνετε. Είναι θαύμα για κάθε ομάδα να ανατρέψει σκηνικό στο Βιθέντε Καλντερόν, πόσω μάλλον ο Ολυμπιακός την ώρα που ο Μίτσελ αλλιώς τα φανταζόταν, αλλιώς του τα έφερε ο Σιμεόνε. Ο προπονητής του Ολυμπιακού, πιστός στα «θέλω του», γέμισε πάλι κόσμο τον άξονα για να καλύψει τους Αμπιντάλ- Μποτία και τούτη τη φορά η Ατλέτικο ήταν έτοιμη να διαλύσει από τα πλάγια τον πρωταθλητή Ελλάδας. Και αφού το πρώτο γκολ ήρθε από την δεξιά της πλευρά, το δεύτερο, το έκανε από αριστερά. Μόνο που ήταν η σειρά του άλλου Ισπανού να λαθέψει. Ο Μποτία κλώτσησε αέρα και ο Μάτζουκιτς τέτοια δώρα δεν τα αφήνει ανεκμετάλλευτα. Από το 1- 0 , ως το 2- 0 παρακολουθήσαμε την κλασική Ατλέτικο να κάνει δυο- τρία πίσω τις γραμμές και να δίνει την εντύπωση σε κάποιον άσχετο ότι πάει να κλειστεί. Αμ δε… Το ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε κάποια φάουλ ψηλά και ορισμένα κόρνερ ήταν απλά το τυρί που είχαν ρίξει οι Καστιλιάνοι. Τις φάκες τις εμφάνιζαν μόλις έκλεβαν μπάλες. Και σε μια από αυτές, «μαγκώθηκε» ο Ολυμπιακός και «έφαγε» το δεύτερο γκολ.

Αυτό είναι το κακό με την Ατλέτικο

Στο δεύτερο μέρος ο Μίτσελ έκανε κάτι που δεν το συνηθίζει, έβγαλε τον Μανιάτη. Και μαζί τον Αφελάι. Και οι δυο τους στο πρώτο μέρος δεν έκαναν κάτι, είναι αλήθεια. Ο Ισπανός είναι αυτός που έμαθε την ομάδα να παίζει υποχρεωτικά με τρεις κόφτες και είναι ο μοναδικός αρμόδιος να το αλλάξει, ειδικά στην Ελλάδα. Μπήκαν ο Φουστέρ και ο Κασάμι, μόνο που η Ατλέτικο δεν είχε την παραμικρή πρεμούρα να χαλάσει την τακτική της. Το κακό μ’ αυτή την ομάδα ξέρετε ποιο είναι; Ότι δε σε «πνίγει». Δε σε κάνει να βγάλεις από το στόμα την κλασική ατάκα «ωχ ψήνεται». Δεν καταλαβαίνεις για πότε σκόραραν και πανηγύρισαν. Το 3- 0 το έκαναν μετά από κλεμμένη μπάλα, σωστή σέντρα, τον Αμπιντάλ ψηλά και τον σκόρερ Μάτζουκιτς με τον Ελαμπντελαουί, ενώ το 4- 0 έγινε όταν ο πρώην επιθετικός της Μπάγερν πολύ απλά διέλυσε τον Μποτία σε προσωπική μονομαχία από κόρνερ.

Σχεδόν ακούραστα οι Μαδριλένοι το πήραν το ματς και άφησαν τον Μίτσελ να χαριεντίζεται και να ανταλλάσσει κουβέντες με τους συμπατριώτες του. Το ‘γραψα και στην αρχή, δεν υπάρχει κάτι περίεργο στην έκβαση. Δέχομαι απεριόριστα τον ενθουσιασμό και τη φιλοδοξία των φίλων του Ολυμπιακού πριν το ματς, ακόμη και κάποιων συναδέλφων που… γιόρταζαν στο facebook την παραμονή του ματς, προδικάζοντας βέβαιο διπλό. Ωραίο είναι στη μπάλα να πιστεύεις σε μια ομάδα. Όμως αυτό που έχει τη μοναδική σημασία στο ποδόσφαιρο, είναι η ετοιμότητα του συνόλου μόλις αρχίσει ένας ματς. Και ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά, έχασε τον αγώνα από το… πρώτο δευτερόλεπτο.