Όχι, αυτό δεν είναι εικόνα Ολυμπιακού! Τόσο απλά, τόσο χύμα, τόσο σκληρά! Δε με ενδιαφέρει το σκορ ειλικρινά. Στην τελική, το Καραϊσκάκη αν γεμίσει και πιάσει «απόδοση» Τσάμπιονς Λίγκ, θα ‘χει γκολ και για τη Ντνίπρο. Εδώ έχουν φάει άλλοι κι άλλοι σιγά μη γλιτώσουν οι Ουκρανοί. Δε φτάνω ως εκεί όμως. Αφενός μεν, έχει κάμποσες μέρες, αφετέρου δε, αποκλείεται να μη σταθώ στο παιχνιδάκι του Ολιμπίσκι.

Ο Περέιρα και οι παίκτες του φιλοξενήθηκαν από μια ομάδα που έπαιζε 500 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι της. Σε ένα γήπεδο «καταψύκτη» και σε συνθήκες εκνευριστικές για μπάλα. Όμως σε καμία περίπτωση εμένα δε μου έδειξαν ότι είχαν την όρεξη να πιέσουν, να δημιουργήσουν καταστάσεις, να προβληματίσουν τους αντιπάλους τους. Και όταν επιτέλους αποφάσισαν να θυμώσουν, να απαιτήσουν πράγματα και να διεκδικήσουν, ο αγώνας είχε φτάσει στο τέλος. Βρε ναι, ζήτα πέναλτι, ναι ούρλιαξε που σου ακύρωσε κανονικό γκολ, αλλά παίξε και λίγο πιο πριν.

Ο Ολυμπιακός είσαι. Δε γίνεται να καταντήσεις κακομοίρης και να ψάχνεις κι εσύ να κρεμαστείς στο… μονόζυγο της διαιτησίας. Ο κόσμος της ομάδας κάθισε να παρακολουθήσει τους αγαπημένους του παίκτες. Και τι είδε; Μια ομάδα να πηγαίνει σε ένα χαλαρό τέμπο και να βγάζει το ημίχρονο, να δέχεται ουσιαστικά δυο αυτογκόλ από βλακείες και το χειρότερο; Να μη μπορεί να αντιδράσει. Γιατί εδώ είναι η ζοχάδα. Εντάξει, πες τα έφαγες τα γκολάκια. Ο σφυγμός σου που είναι; Τα νεύρα σου; Που είναι ο Ολυμπιακός να πάρει το γήπεδο και να κάνει το παιχνίδι του;

Ένας Ελαμπντελαουί να διακρίνεται σα τη «μύγα μέσα στο γάλα» και τέλος. Αυτό και τίποτ’ άλλο.

Όσο για το πώς …γυρίστηκε η ταινία στο Κίεβο;

Κάποιος που ασχολείται μανιωδώς με το άθλημα, θα έβαζε τα λεφτά του, ότι το αποτέλεσμα του πρώτου μέρους θα ήταν 0- 0. Προσωπικά, όλα όσα περίμεναν να συμβούν στο 45λεπτο, τα είδα. Η Ντνίπρο να θέλει να αποδείξει ότι είναι γηπεδούχος και να μη μπορεί. Τον Κονοπλιάνκα να θέλει να δείξει το ταλέντο του, αλλά τον Ελαμπντελαουί με έξτρα βοήθειες να τον περιμένει. Ο Ολυμπιακός ακούραστα έπαιρνε το θετικό αποτέλεσμα. Και βέβαια, όπως πρέπει να πράττουν όλες οι έξυπνες ομάδες, στη μεριά του γηπέδου, που ο πολύς κόσμος πίστευε ότι θα υπερτερούσαν οι Ουκρανοί, ήταν οι Πειραιώτες αυτοί που έκαναν το κουμάντο. Γιατί όσο καλός παίκτης και να ‘χει ο Κονοπλιάνκα, όρεξη να μαρκάρει δεν έχει. Και παίζει με Βραζιλιάνο μπακ πίσω του. Αυτός ο συνδυασμός τι σήμαινε; Ότι ο Ντοσεβί θα έβρισκε χώρους, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έβρισκε...οικόπεδο για να διασχίσει. Ο Γάλλος το έκανε, δημιουργώντας φάσεις.

Από την απέναντι πλευρά είχαν εξουδετερωθεί όλοι. Ο Μαζουακού το πάλευε, ο Αφελάι δεν βοηθούσε, η Ντνίπρο έκοβε καλύτερα και για να τα λέμε και όλα πήγε να βγάλει και δυο φάσεις στην πλάτης της κόκκινης άμυνας. Στη μια πρόλαβε ο Ολλανδός να γυρίσει σωστά. Στην άλλη δεν τελείωσαν όπως θα ήθελαν οι γηπεδούχοι. Σημείο- ορόσημο στο ματς δεν υπήρχε, περιμέναμε όλοι δηλαδή να δούμε ένα σημάδι βρε αδερφέ. Κάτι για να πιαστούμε και να φτιάξουμε μια ιστορία. Όμως στη μπάλα δε μοιάζουν τα πάντα με… αστυνομικές ταινίες. Ναι, ήταν κάπως φλάτ η κατάσταση και τον Ολυμπιακό τον συνέφερε. Λεωφόρο έχει την Κυριακή, ένα πρόγραμμα κάπως βαρύ, οπότε αν δεν «καίγονται» οι αντίπαλοί σου που παίζουν στο ψοφόκρυο της έδρας σου να ανοιχτούν και να ρισκάρουν, γιατί να το κάνεις εσύ; Λογικό δεν είναι; Σε αυτές τις χώρες και σε αυτά τα γήπεδα που ακόμη και από την τηλεόραση δε γουστάρεις να τα βλέπεις, η διάθεση που βγαίνει είναι μια και μοναδική: «Έλα τουλάχιστον μη χάσουμε, να πάμε να φύγουμε».

Και αυτή τη διάθεση την είχε ο Ολυμπιακός, μέχρι που άρχισαν τα τραγικά των στόπερ. Ο Σαντάνα αντί να πάει προς τον Κανκάβα, του γύρισε τον κώλο. Αυτό στη Γ’ Πειραιά γίνεται, όχι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ρε τράβα πάνω στον παίκτη. Α και μην το ξεχάσω. Ο Περέιρα αφού τον βγάζει τον Βραζιλιάνο, γιατί τον ξεκινάει; Γιατί «καίει» αλλαγή σε μια θέση ευθύνης; Γιατί το κάνει αυτό το πράγμα; Δεν είναι καλά ο Σαντάνα; Λογικό. Μη το ξεκινάς. Προστάτεψέ τον. Και «καπάκι» ο Σιόβας, βάζει αυτογκόλ, αντί να «φάει» τη μπάλα στο πρώτο δοκάρι. Σου κάνουν λοιπόν τα δυο στόπερ ζημιά και εσύ πως αντιδράς; Με πασούλες; Με τον Αφελάι να αποδεικνύεται εξαιρετικός ανασταλτικά και ανύπαρκτος επιθετικά; Με μηδαμινή σύνδεση μεσαίας γραμμής και επίθεσης; Γιατί; Γιατί να φανεί αυτό το πράγμα στο γήπεδο; Δεν υπήρχε λόγος; Υπερτιμήθηκε η Ντνίπρο; Έχουν αγχωθεί στου Ρέντη από το βαρύ πρόγραμμα και περισσότερο σκέφτονται παρά παίζουν; Είναι τόσο «λίγοι» τελικά, που θα πρέπει να το ξανασκεφτούν όλοι αυτοί που τους μάζεψαν;

Δε ξέρω, αυτές τις απαντήσεις πρέπει να τις αναζητήσουν στην ομάδα. Και δίχως πανικούς. Άλλωστε αν υπάρξει καλό αποτέλεσμα στη Λεωφόρο, όποιος βιαστεί να καταραστεί, θα πρέπει μετά να κάνει και κωλοτούμπα. Εγώ κάθε φορά γράφω για το ματς που βλέπω. Και στην προκειμένη περίπτωση έχω να πω, ότι είσαι μεγάλη ομάδα και δε γίνεται να το θυμάσαι στις μισές καθυστερήσεις. Γιατί εκεί και να αξίζεις να πάρεις κάτι και να σου το στερήσουν, όλο αυτό που προηγήθηκε, δύσκολα ξεχνιέται…