Υπάρχουν βράδια που πας στο γήπεδο και δεν ξέρεις πως θα φύγεις. Υπάρχουν αγώνες που πιστεύεις ότι θα κερδίσεις, αλλά σε "τρώει" το σαράκι μήπως και χάσεις. Υπάρχουν βράδια που βλέπεις τα ονόματα των αντιπάλων παικτών και αναρωτιέσαι "μπορούμε;" Για όλες αυτές τις απαντήσεις, μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο Καραϊσκάκη σε αγώνα Τσάμπιονς Λίγκ.

Εκεί που είτε είσαι πρωταθλήτρια Ισπανίας, είτε είσαι πρωταθλήτρια Ιταλίας, πολύ απλά θα γονατίσεις, θα ηττηθείς και θα αποχωρήσεις. Ναι, αυτοί που έβλεπαν τον… Γουσούφ να περνάει το Σάββατο. Ναι, αυτοί που έχασαν στο Περιστέρι. Ναι, αυτοί που έχουν βρεθεί κάμποσες φορές στο "εδώλιο του κατηγορουμένου", με εισαγγελείς αλλά και ενόρκους ταυτόχρονα, τους πάντα αυστηρούς φιλάθλους τους.

Ολυμπιακός - Γιουβέντους 1-0

Αυτούς τους φιλάθλους όμως, που τούτο το βράδυ δεν έλεγαν να φύγουν από το Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός έγραψε άλλη μια χρυσή σελίδα στην ένδοξη ιστορία του. Μην τα μπερδεύετε με τις βαθμολογίες. Για μένα η μάχη της τρίτης θέσης συνεχίζεται, αλλά δε θα σταθώ καθόλου σε αυτό. Το σημαντικό είναι, πως η Γιουβέντους, ήρθε στον Πειραιά με το κλασικό τουπέ της, αρνήθηκε να προπονηθεί στο γήπεδο, οι ποδοσφαιριστές της έκαναν απλά μια βόλτα την Τρίτη το βράδυ στον αγωνιστικό χώρο και αποχώρησαν. Οι "Γηραιά Κυρία", η βαριά αυτή φανέλα, η ομάδα που έχει τεράστια ιστορία, παρότι εντός των ιταλικών συνόρων, κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίζει, ακόμη και με τρόπους που προκαλούν οργή στους αντιπάλους της. Η Γιουβέντους, που ήθελε να κάνει ζημιά στον Ολυμπιακό. Τελικά δεν έκανε… Και ήταν ο Μίτσελ με τους ποδοσφαιριστές του, που της αρνήθηκαν.

Με μαγκιά, με έξυπνο στήσιμο και σωστό τρόπο παιχνιδιού. Δεν μπορείς να την σφυροκοπήσεις τη Γιούβε. Σε όλο το δεύτερο μέρος, ο Μπουφόν ήταν θεατής. Όταν όμως σου δοθεί η ευκαιρία, πρέπει να την αρπάξεις. Αυτό έκανε ο Ολυμπιακός και κέρδισε. Και έτσι έστειλε μικρούς και μεγάλους ευτυχισμένους στα σπίτια τους.

Κι όμως, ο πολύς κόσμος είπε "μα έξω τον Αφελάι και μέσα όλα τα χάφ;" Κοιτάξτε καλοί μου φίλοι. Το ‘χουμε ξανασυζητήσει, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα να το επαναλάβουμε. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα μια ομάδα από τον προπονητή της. Και κανείς δε μελετάει περισσότερες ώρες έναν αντίπαλο από τον προπονητή και τους συνεργάτες του. Η Γιουβέντους, δεν έχει τους παικταράδες που θα κάνουν τη μπάλα… πατσαβούρα στα πλάγια. Αυτό συνέβη για παράδειγμα, μόνο όταν στο τελευταίο 20λεπτο, ο Αλέγκρι είπε στον Τέβεζ να τραβιέται στα αριστερά να πάρει μπάλα. Ο Μίτσελ λοιπόν, ήταν υποχρεωμένος να βρει τρόπους να μπλοκάρει τον ιταλικό άξονα. Όταν έχεις "εργαλεία" πρέπει να ξέρεις πώς να τα χρησιμοποιήσεις.

Τρελάθηκε το twitter με τον Ρομπέρτο!

Ο Ισπανός λοιπόν, έβαλε τον Εντιγκά και τον Μιλιβόγεβιτς για να φράξουν κάθε μέτρο του γηπέδου. Όχι μόνο στην… ευθεία του τέρματος, αλλά και δεξιά- αριστερά. Ο Μανιάτης με τον Κασάμι σε διπλό ρόλο και με τα διπλά πνευμόνια και ένας Τσόρι να πρέπει απλά να εκμεταλλευτεί και τη μισή φάση. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι; Ο Τσόρι είναι παικταράς καλοί μου φίλοι. Γιατί σε αυτή τη μισή ρουφιάνα φάση, μπορεί να σας κάνει να τιναχτείτε από ευτυχία. Και όταν βρήκε τους χώρους μπροστά του, διέσχισε σωστά το γήπεδο και την κατάλληλη στιγμή πάσαρε στον Μήτρογλου. Ο Κώστας αντί να κάνει κάποια επιπολαιότητα από αριστερά, έπραξε το τέλειο. Είδε τον Κασάμι να έρχεται, του… σέρβιρε το τόπι και γκολ! Ο Μπουφόν όρθιος και εκνευρισμένος(με το δίκιο του). Η Γηραιά Κυρία στο καναβάτσο. Και ήταν δεδομένο ότι θα αντιδρούσε. Αλλά οι Πειραιώτες για άλλη μια φορά, είχαν πάρει τα μέτρα τους από την αρχή.

Όπως και με την Ατλέτικο, έτσι και τώρα βρέθηκαν να κερδίζουν και να είναι και καβατζωμένοι για να κρατήσουν το σκορ. Βρε αυτά που κάνει ο Ολυμπιακός φέτος, είναι η αποθέωση του "πριν πεινάσουν μαγειρεύουν". Στην ανάπαυλα δε, είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος περίμενε να τρομάξει από την Γιούβε. Και ναι, ας τα λέμε όπως έγιναν. Η "Κυρία" είχε φάσεις, είχε ευκαιρίες, αλλά για αυτό δόθηκαν και τα 6 εκατομμυριάκια να αποκτηθεί ο Ρομπέρτο. Οι μεγάλες ομάδες, έχουν μεγάλους τερματοφύλακες. Ο τεράστιος Τζίτζι Μπουφόν με το που τελείωσε το ματς, πήγε και έδωσε συγχαρητήρια στον… ομόλογό του, του Ολυμπιακού. Είχε προηγηθεί η αγκαλιά του Μίτσελ στον πορτιέρο του, αλλά και στον Μποτία. Ναι, σε αυτό το παιχνίδι που έχει τα άσχημα βράδια, έχει μέχρι τώρα κακές στιγμές στο πρωτάθλημα, αλλά να με συμπαθάτε, με την Ατλέτικο και τη Γιούβε έχει δώσει και την ψυχούλα του.

Η κριτική των παικτών

Οι Ιταλοί "φόρτωσαν" στο τέλος και τις πλευρές. Πήγαν με τις μικρές πασούλες τους, να κάνουν κακό στην κόκκινη άμυνα. Ο Τέβεζ έβγαινε αριστερά, σύγκλινε προς τα μέσα και πυροβουλούσε. Ο Μοράτα, κατέβαζε μπάλες και εκτελούσε. Ο Βιδάλ αυτός ο τεράστιος ποδοσφαιριστής, ήταν παντού. Όμως ο Ολυμπιακός δε γινόταν να μην κερδίσει. Έβαλε το γκολάκι, κατάφερε να το κρατήσει. Και όταν όλοι κουράστηκαν, "μίλησε" το Καραϊσκάκη. Μίλησε ο κόσμος που αμύνθηκε, που ασχολήθηκε, που έπαιξε κι αυτός και στην τελική δε γινόταν να χάσει, από τον Τζιοβίνκο που μπερδευόταν, τον Περέιρα που μπήκε ταραγμένος και τους εξαιρετικούς παίκτες της ιταλικής ομάδας, που όμως δεν ήταν σε θέση να προβληματίσουν από ένα σημείο και μετά. Θα το ξαναπώ, οι δυο κόφτες και ο Μανιάτης έδωσαν την ψυχή τους. Ήταν τα "κλειδιά" της αναμέτρησης. Αυτοί ανάγκασαν τους Ιταλούς να σκορπίσουν μπάλες και την άμυνα να πάρει τα σωστά πατήματα από την αρχή.

Ξέρω τι έχετε σκεφτεί κάποιοι: "Αχ αυτή η Μάλμε". Παιδιά, έτσι είναι η μπάλα. Κάθε αγώνας και μια ιστορία.

ΥΓ. Μια τεράστια υπόκλιση στον κόσμο του Ολυμπιακού! Για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε σε δυο τεράστιους ποδοσφαιριστές. Στον Αντρέα Πίρλο όταν έγινε αλλαγή και στον Τζιανλουίτζι Μπουφόν στο τέλος της αναμέτρησης. Αυτές οι απλές(και για άλλους δεδομένες) στιγμές, φτιάχνουν τις πραγματικά μεγάλες ομάδες. Δυο κολοσσοί ποδοσφαιριστές, θα ‘χουν να λένε παντού ότι πήγαν σε ένα γήπεδο, που τους σεβάστηκε και τους… ευχαρίστησε με τον τρόπο του για όσα έχουν προσφέρει στο άθλημα!