Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει πίκρα στον κόσμο του Ολυμπιακού, για την ήττα από την Μαρσέιγ. Ωστόσο, όλα εξηγούνται. Και ειδικά αυτό το 0- 1, μπορείς να το εξηγήσεις, πάρα μα πάρα πολύ εύκολα. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τον Ολυμπιακό, αλλά και την αντίπαλό του.

Οι Πειραιώτες, ήθελαν πάρα πολύ να μπουν με το δεξί και ποιος δεν το επιθυμεί άλλωστε; Γνώριζαν ότι μέσα στο σπίτι τους, θα έπρεπε να τρέξουν, να πιέσουν να αρχίσουν να κυνηγάνε δεξιά κι αριστερά. Και ήταν αυτός ο κυριότερος λόγος, που ο Βαλβέρδε επέλεξε τους πλέον ετοιμοπόλεμους.

Από ‘κει και πέρα, το ποδόσφαιρο, είναι ένα όμορφο άθλημα και όσοι μπορούν να το "διαβάσουν" , μπορούν πανέυκολα να κρίνουν και τη συνέβη στο Καραϊσκάκη…

Τα τρεξίματα της ομάδας του λιμανιού, δεν ήταν άσχημα, μα σε κανένα σημείο του αγώνα δεν σε έπειθαν ότι μπορεί να υπάρξει ρυθμός. Η αναθεματισμένη κλήρωση του πρωταθλήματος με την ομάδα Α και την ομάδα Β, χάρισαν στους "ερυθρόλευκους" το… τίποτα! Κανένας ρυθμός, μηδενικό τέμπο.

Οι πρώτες προσπάθειες, έγιναν με μπαλιές στην πλάτη της γαλλικής άμυνας. Αυτό το κακό δίδυμο στόπερ της Μαρσέιγ, θα μπορούσε να πληγωθεί και αποδείχθηκε σε δυο- τρεις περιπτώσεις. Όμως οι Γάλλοι, δεν δέχθηκαν γκολ και άφησαν τον χρόνο να κυλήσει υπέρ τους. Όσο πέρναγε η ώρα, ήταν σίγουρο, ότι ο Ολυμπιακός θα έμενε από δυνάμεις. Κάτι που έγινε στο τελευταίο ημίωρο, όταν μάλιστα η ομάδα του Βαλβέρδε είχε γίνει πολύ πιο ποιοτική.

Ο αρνητικός Φέισα δεν υπήρχε στο γήπεδο, θυσιάστηκε και ο Φουστέρ αφού πρώτα έτρεξε άπειρα χιλιόμετρα, ενώ βγήκε και ο Γέστε, ο οποίος θα πρέπει να ομολογήσω, πως ήταν ο μοναδικός που έκανε φιλότιμες προσπάθειες, να φτιάξει και δυο φάσεις μόνος του. Με τον μαχητή Τζιμπούρ μπροστά, τον Μιραλάς στο πλάι και τους Μακούν- Ιμπαγάσα, ο Ολυμπιακός ήταν πιο ομάδα.

"Ψόφια" όμως και έτσι, δεν παίδεψε τους αντιπάλους του. Θεωρώ ότι θα μπορούσαν δυο αλλαγές τουλάχιστον, να γίνουν στο ημίχρονο. Δεν ξέρω αν γλίτωνε το γκολ η ομάδα, μιλάμε για τέρμα- έγκλημα. Μετρήστε πόσοι παίκτες είναι ακίνητοι και ο Λούτσο Γκονζάλες μπαίνει ανάμεσά τους…

Από την άλλη, ο Ντεσάμπ δεν έκανε παιχνίδι από πίσω. Το απέφυγε. Ήξερε, ότι θα τον πιέσει ο Ολυμπιακός και θα είχε πρόβλημα. Πέρασε γρήγορα τις μπάλες, "σπάζοντας" την πρώτη γραμμή ζώνης των Πειραιωτών. Αυτομάτως, είχε εξασφαλίσει τον μη κίνδυνο. Εννοείται, ότι δεν είναι η ομάδα που θα κάνει… παπάδες! Αλλά την γλίτωσε στο να πιεστεί και να γκελάρει. Είχε τον Ντιαρά μπροστά από τα στόπερ να καθαρίζει ότι προλάβει και άφηνε τους Γκονζάλες(κυρίως αυτόν) και Σεϊρού να δημιουργούν. Καλός από δεξιά ο Αλφαμιτανό, που ταλαιπώρησε τον κακό σε αυτό το παιχνίδι Χολέμπας.

Και μόλις η Μαρσέιγ πέτυχε το γκολ, γνώριζε ότι ο χρόνος θα ήταν με το μέρος της. Ο Ολυμπιακός δεν έκανε την τρανταχτή φάση για να πιάσει τους αντιπάλους του, τρέμουλο! Η ομάδα που ‘χει δώσει και πέντε επίσημα παιχνίδια, κέρδισε σχετικά εύκολα, έναν αντίπαλο που ήθελε πολύ μα δεν μπορούσε. Και τώρα, όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα είναι δύσκολα για τον Ολυμπιακό, όχι μόνο για την συνέχεια του Champions League, αλλά ακόμη και για το Europa League. Ίδωμεν, στη μπάλα τελικά συμπεράσματα, είναι παρακινδυνευμένα…