Οσιομάρτυρες...
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον Γολγοθά του Ολυμπιακού απέναντι στη Ζάλγκιρις, τους τέσσερις Έλληνες οσιομάρτυρες, τα «άλογα» του Σάρας και προειδοποιεί ενόψει Παρασκευής.
Για να κερδίσεις αγώνες στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας, πρέπει να ‘χεις πάθος, δύναμη, ενθουσιασμό, αποφασιστικότητα. Βάθος λύσεων, κρυφά χαρτιά, καλή ψυχολογία, αντοχές και μάτια να γυαλίζουν. Σε προπονητές και παίκτες. Και ναι, μόλις σας… φωτογράφισα την Ζάλγκιρις.
Οι Λιθουανοί για άλλη μια φορά κέρδισαν τον Ολυμπιακό. Τον πήγαν 3- 0 φέτος και απέχουν δυο ροζ φύλλα από το να του σκαρώσουν ένα από τα μεγαλύτερα χουνέρια στην σύγχρονη ιστορία τους. Με 1-0 ή 0-1 δε χάρηκε κανείς (για να μη γράψω άλλο ρήμα). Σημασία έχει να μπορείς να κάνεις τρία τα ροζ φύλλα και ισχύει για όλους.
Ο Ολυμπιακός σε μια σούπερ χρονιά στη διοργάνωση (με τις χαρές περισσότερες από τη λύπες), δείχνει ικανός να αγκαλιάσει ξανά μια αποτυχία. Γιατί δε γίνεται να μην το γράψω. Αν τους έλεγες « θα παίξετε με τη Ζάλγκιρις» στην αρχή της σεζόν, θα έκαναν τούμπες. Όμως αν αποκλειστούν, θα έχουν χάσει σε ένα τετράμηνο, πέντε φορές (!) από αυτή την ομάδα.
Η αποτυχία απειλεί λοιπόν το ΣΕΦ.
Τους πάντες.
Από τους αδελφούς Αγγελόπουλους, ως τον τελευταίο υπάλληλο.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει, αλλά εγώ σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλήσω για το πρώτο ματς. Η Ζάλγκιρις δεν είναι «παιχνιδάκι». Μια ομάδα οργανωμένη, πιστή στο πλάνο του προπονητή της. Ένας… μικρός Ολυμπιακός όπως έχει σωστά χαρακτηριστεί. Βέβαια αυτό το «μικρός» να το ξανασυζητήσουμε κάποια στιγμή. Η κατάληξη ήταν να ξαναδούμε λίγο-πολύ το παιχνίδι της Μεγάλης Παρασκευής. Και εκεί που πιστεύατε ότι ο Ολυμπιακός θα είχε περισσότερους μάχιμους, καταλήξαμε να βλέπουμε τέσσερις Έλληνες οσιομάρτυρες. Και δε το γράφω για να τους δικαιολογήσω, αλλά όταν τελειώνουν τον αγώνα με 57 πόντους και όλοι οι ξένοι με 21, δεν έχουμε να κάνουμε και μεγάλη συζήτηση.
Πρώτη φορά εναντίον των Λιθουανών έπαιξαν και ο Μιλουτίνοβ και ο Μακλίν, αφού ο Σέρβος δεν ήταν στο Κάουνας κι ο Αμερικανός στο ΣΕΦ! Επειδή όμως μιλάμε για Ολυμπιακό, ακόμη και αυτό που μόλις διαβάσατε βγήκε… ξινό. Ο Μιλουτίνοβ «έφαγε καλαμιά», δε σταμάτησε να πονάει και κατέληξε να κάνει ένεση. Με ένεση έπαιξαν κι ο Πρίντεζης με τον Στρέλνιεκς. Δεν είναι δικαιολογίες, άσχετα αν το μεγαλύτερο κακό είναι η απουσία του Παπανικολάου στην άμυνα.
Όπως και να ‘χει η ομάδα ξεκίνησε με στόχο τις συνεργασίες Σπανούλη-Μιλουτίνοβ, που έβρισκαν παίκτη στην αδύνατη πλευρά της Λιθουανικής άμυνας. Ο Παπαπέτρου πάτησε το... γκάζι, ο Τιλί έδειξε να μπαίνει δυνατά (εκεί έμεινε) και το μοναδικό κακό ήταν τα γρήγορα τρία φάουλ του Ρόμπερτς, που ουσιαστικά τον έβγαλαν από όλο το ματς. Όμως μπήκε καλά ο Μάντζαρης στο ματς και γενικά ο Ολυμπιακός λειτούργησε σωστά στο πλάνο, πήρε τα ριμπάουντ και έχτισε διαφορά. Όπως το 'χε κάνει και την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου.
Η αντίδραση της Ζάλγκιρις; Το… μάζεψε το πράγμα όπως και τότε. Και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα. Οι Λιθουανοί έβγαλαν τρομερή αμυντική ενέργεια στο δεύτερο δεκάλεπτο. Κέρδιζαν φάουλ και εκτελούσαν βολές, ενώ αυτή τη φορά στη γρήγορη κίνηση της μπάλας δε κώλωναν να σουτάρουν και τρίποντα παρότι δε το αγαπάνε. Οι Λιθουανοί έφεραν τούμπα την εικόνα του αγώνα, μαζεύοντας αυτοί τα ριμπάουντ (8 επιθετικά) και κάνοντας μόνο τέσσερα λάθη σε εκτός έδρας αγώνα πλέι- οφ. Ο Ολυμπιακός είχε επτά και έμεινε όρθιος με το 12/17 δίποντα και φυσικά μα τα δυο… Σπανούλεια τρίποντα στο τελευταίο λεπτό του πρώτο μέρους. Όλο το δεύτερο μέρος κύλησε με τον Ολυμπιακό λίγο να ξεφεύγει και τους Λιθουανούς αυτομάτως να απαντάνε. Η τριάδα Πάνγκος, Ντέιβις και Μιλάκνις οργίασε. Ο πρώτος είναι για θερμό χειροκρότημα. Έπαιξε 30 λεπτά μέσα στο ΣΕΦ και δεν έκανε λάθος!!! Για τέτοια συγκέντρωση μιλάμε.
Ο Γιασικεβίτσιους πέρα από το ότι είναι τεράστιος προπονητής, έχει την χαρά να φέρνει… καμικάζι από τον πάγκο του.
Την ίδια ώρα; Αφήστε καλύτερα.
Οχτώ ξένοι στον Ολυμπιακό που είτε δε μπορούν, είτε δεν έχουν ψυχολογία (ας παίρνουμε όλες τις απόψεις), είτε δεν αντέχουν. Εγώ τείνω στο τελευταίο. Τα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας δεν είναι καν οι επισκέψεις στο ΟΑΚΑ (για να σας προλάβω πιθανό επιχείρημα το διπλό εκεί). Ο Μιλουτίνοβ κι ο Μακλίν τρώνε ξύλο (α μη το ξεχάσω, τουλάχιστον δε θα ακούμε πια και ηλιθιότητες περί βοήθειας του Ολυμπιακού από διαιτησία), ο Ρόμπερτς στο τρίτο φάουλ, τελείωσε. Ο Στρέλνιεκς δε μπορεί, το ίδιο κι ο Τιλί. Τόμπσον, Ουίλτζερ, Μπράουν δεν υπολογίστηκαν όπως αποδείχθηκε. Βέβαια όλοι αυτοί δεν αποκτήθηκαν για να μην υπολογίζονται. Και επειδή όντως δείχνουν να μην αντέχουν, ίσως αποδειχθεί ξανά, ότι η ομάδα δεν έχει βαρεθεί να «μαστιγώνει τον εαυτό της» κάθε καλοκαίρι. Γιατί όμορφα κυλάνε οι μήνες, αλλά όταν μπαίνει η άνοιξη, θέλει και παίκτες με… αυγά. Έχεις μια 12αδα, οι 8 ξένοι αφού είσαι γκαντέμης. Όλοι μαζί αυτή την εποχή κάνουν… τρεις; Μην απαντήσετε, δε χρειάζομαι απάντηση.
Από ‘κει και πέρα, ο Σπανούλης έκανε τα καλά, έκανε και τα άσχημα. Μπορούσε να πάει «μέσα σ’ όλα» στην τελευταία φάση του 40λεπτου, αλλά έχασε την ισορροπία του. «Χτυπήθηκε» σε κάποιες άμυνές του, αλλά και τι να του πεις; Είδατε εσείς, ότι μπορούσε να ξεκινήσει άλλος προσπάθεια; Ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την ρακέτα των Λιθουανών σα ναρκοπέδιο, την ίδια ώρα που επιθετικά οι φιλοξενούμενοι κάλυψαν την αστοχία τους στα δίποντα, με ριμπάουντ και σωστά σουτ τριών πόντων (ακόμη και όσα έχασαν).
Ο μεγάλος άτυχος ήταν ο Μάντζαρης. Έχει κάνει μεγάλο παιχνίδι, ήταν ολομόναχος ουσιαστικά «άσος» της ομάδας και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο αγκάλιασμα της νίκης στο τέλος… Ο Πρίντεζης με ένα πόδι όσο μπορούσε, ο Παπαπέτρου μια «3» - μια «4». Όπως και να 'χει το αποτέλεσμα είναι ένα και μοναδικό: Ο Ολυμπιακός τρέχει και πάλι. Προσωπικά θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνουν πολλά για να αντιστραφεί όλο αυτό. Πρώτα απ’ όλα, να βρεθούν έξτρα ήρωες (υπάρχει περίπτωση;), γιατί έτσι όπως πάει δεν υπάρχει φωτεινό μέλλον. Επίσης, να γίνουν μαγικά και να εξαφανιστούν πόνοι από πόδια και χέρια (αυτό πώς να γίνει;).
Η Ζάλγκιρις έχει την πιο «καυτή» έδρα στην Ευρωλίγκα, δεν είναι Έφες για να πας και να πεις « ένα ματς θα το πάρω». Ο Ολυμπιακός συμφωνώ, έχει βρεθεί κι άλλες φορές σε τέτοια κατάσταση. Όμως αυτή τη φορά απέναντί του έχει έναν φοβερό προπονητή, παίκτες - άλογα που δεν έχουν κάτι να χάσουν και την ίδια ώρα, ο ίδιος δεν πείθει. Καλά έκανε ο Σφαιρόπουλος και μίλησε με σιγουριά και πίστη (έτσι πρέπει), η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο, αν έρθει η ισοφάριση οι «ερυθρόλευκοι» ίσως βρουν αντοχές, όμως η κατάσταση όπως φάνηκε δεν είναι απλή.
Δε μιλάω για εκτός έδρας. Η εικόνα είναι φουλ ανησυχητική, ακόμη και για τον αγώνα της Παρασκευής.
Τα λέμε τότε…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
