Το ξεχωριστό της βραδιάς ήταν η παρουσία του Μπαρτζώκα στο Ειρήνης και Φιλίας! Ήταν η πρώτη επίσκεψη στο ΣΕΦ του πρώην προπονητή της ομάδας και ενός ανθρώπου που δεν έκρυψε ποτέ εδώ και πάρα πολλά χρόνια τα αισθήματά του! Δεν είναι και συνηθισμένο σε τόσο υψηλό επίπεδο, σε όλα τα αθλήματα, να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να μην κωλώνει να πει τι αγάπησε από μικρός και να υποχρεώνεται να… ανταμώνει μαζί του ακόμη και ως μεγάλος αντίπαλος. Γιατί η Μπάρτσα είναι ένα μεγάλο κλάμπ, ένα ιστορικό σωματείο, που στη φετινή Ευρωλίγκα έχει υποχρεωθεί να παλέψει σκληρά από το ξεκίνημα, λόγω και των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν βασικότατα στελέχη της.

Η ομάδα του Πειραιά λοιπόν, έπρεπε πάση- θυσία να κερδίσει, να κάνει όσο γινόταν πιο σωστά τη δουλειά και να πάρει το ροζ φύλλο. Δεν είμαι από αυτούς που συμφωνούν πάντα στο «πάρε το ματς και χέσε το θέαμα». Ο κοσμάκης πληρώνει από το υστέρημά του για να δει και κάτι! Όμως πιστέψτε με, έτσι όπως ήταν η κατάσταση στον Πειραιά, το ροζ φύλλο το είχε περισσότερο ανάγκη ο Ολυμπιακός απ’ ότι την θέρμανση στο γήπεδό του την ώρα της προπόνησης. Η Μπαρτσελόνα μπήκε υποψιασμένη στο ματς (αυτό έλειπε δα) και πήγε κόντρα στο DNA της. Ναι, οι Καταλανοί που ξέρετε, που τρέχουν, που γαζώνουν, που σκοράρουν ή μάλλον που προσπαθούν να σκοράρουν σε χρόνο- μηδέν, είχαν μείνει στην Καταλωνία.

Το θέμα ήταν να αντέξουν, να κρατήσουν χαμηλά το τέμπο και να μην αφήσουν τον Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι του να… σανιδώσει το γκάζι. Ε, αν τα βάλουμε κάτω, θα δούμε ότι στο πρώτο μέρος οι Μπλαουγκράνα το πέτυχαν. Όταν το σκορ είναι 32- 25 και παίζει ο Ολυμπιακός, το πρώτο που ρωτάς είναι «σκορ δεκαλέπτου;» Αυτή τη φορά, ήταν σκορ ημιχρόνου. Το ‘χε πετύχει ο Μπαρτζώκας, που έχανε γιατί πολύ απλά δεν είχε Σπανούλη, δεν είχε Γκρίν και δε μπορούσε να βγάλει τις ίδιες άμυνες που εμφάνιζε ο πρωταθλητής Ελλάδας. Κλειδωμένοι ουκ ολίγες φορές οι Ισπανοί έκαναν βήματα, μπερδεύονταν και αν δεν είχαν καλό σουτ, έβαζαν γκολ με… αίτηση.

Δε μάγευε ο Ολυμπιακός, τελειώνοντας το 20λεπτο με 16 δίποντα και 15 τρίποντα (εκτελεσμένα), αλλά είπαμε, υπάρχουν αγώνες που πρέπει να τους πάρεις ακόμη και με… μισό μηδέν και η μπάλα ίσα να περάσει τη γραμμή! Μετά από ήττες με ΤΣΣΚΑ και Γαλατά, το σύννεφο γκρίνιας πάνω από το Φάληρο και τον καθένα να καταθέτει(όχι φίλαθλο, ούτε ρεπόρτερ- γνώστη των γεγονότων) και μια εξυπνάδα, η ομάδα έπρεπε να ηρεμήσει. Και την ηρεμία τη φέρνει μόνο η νίκη. Μια νίκη που ήρθε τελικά, έστω και με λίγο… ζόρικο τρόπο και με μικρό σκοράρισμα. Οι Καταλανοί για να καλύψουν τις αδυναμίες τους, καλούνται να παίζουν μια άμυνα που δεν έχουν ξαναπαίξει -πιθανότατα- στην ιστορία τους.

Ο Ολυμπιακός από την άλλη με περισσότερα όπλα, κάποια στιγμή θα έβρισκε και κάτι… εξτρά, πέρα από τον μεγάλο του αρχηγό. Ήρθε λοιπόν το μεγαλύτερο ταλέντο (που δεν είναι πια ταλέντο, αλλά κανονικός παίκτης) αυτή τη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ, ο Ιωάννης Παπαπέτρου για να κάνει δυο πράγματα! Το πρώτο, να «σβήσει» τις ελπίδες των Ισπανών. Το δεύτερο, να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά, πως ασχέτως πλάνων, σχεδίων, χρόνων και επιλογών, αυτός ο παίκτης επιβάλλεται να είναι στα πλάνα του Ολυμπιακού και πολύ σοβαρά μάλιστα. Τόσο ο Σφαιρόπουλος, όσο και ο Μπαρτζώκας, είχαν πετύχει στα πλάνα τους. Ναι, γίνεται κι αυτό καμιά φορά. Ο ένας έκανε τη Μπάρτσα να βάλει 52 πόντους και να ψάξει τα αρνητικά ρεκόρ της ιστορίας της. Ο άλλος, κράτησε τον Ολυμπιακό στους 59, μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Απλά, δε μπορεί να κλωνοποιηθεί ο Σπανούλης. Μια ομάδα λοιπόν έχει τον Βασίλη στο ρόστερ της, αυτή τον χαίρεται και αυτή κρατάει όρθια σε ειδικές περιστάσεις- αναμετρήσεις!

Το ματς μου θύμισε αναμετρήσεις, άλλων εποχών. Ο χρόνος γύρισε πίσω στα μάτια μου και για να βοηθήσω τους νεαρότερους, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πάρει πολύ μεγάλα αποτελέσματα με τέτοιου είδους τακτικές. Ο Ολυμπιακός δεν είναι κακό να παίζει και κατενάτσιο, προκειμένου να έχει ήσυχο το κεφάλι του! Όσο και να μην αρέσει στον κόσμο, όσο και να γουστάρει ο Τύπος τα πολλά καλάθια και το θέαμα, υπάρχει και η ουσία. Το ματς με τη Μπαρτσελόνα δεν ήταν για να βγουν χάι- λάιτς. Αν δεν κέρδιζε ο Ολυμπιακός θα έκανε τρομερό πισωγύρισμα. Εξάλλου, δεν είναι και κακό να βλέπεις τον Μάντζαρη να «δαγκώνει» στην άμυνα κι ας στενοχωριέται που έχει 1/5 τρίποντα. Εδώ που τα λέμε, τα ποσοστά όλης της ομάδας ήταν άσχημα και ίσως να μην επαναληφθούν.

Το κλίμα φτιάχνουν οι νίκες, τα αποδυτήρια γαληνεύουν και κάθε ομάδα εργάζεται ήσυχη. Α και πλέον οι «ερυθρόλευκοι» πάνε με άλλη ψυχολογία στο ΟΑΚΑ, αφού η ήττα δε θα τους «κάψει» βαθμολογικά, όπως θα συνέβαινε, αν είχαν φύγει ευτυχισμένοι και οι Καταλανοί (μετά τους Ρώσους) από το Ειρήνης και Φιλίας…