Οι κάλπες ανοίγουν, αλλά τις δικές του ψήφους ο Ολυμπιακός τις μάζεψε στο Ηράκλειο. Δεν είναι εύκολο ποτέ να κερδίσεις μια ομάδα «πληγωμένη». Δεν είναι ποτέ εύκολο να καταβάλεις την αντίσταση παικτών που δεν έχουν να χάσουν κάτι. Οι πρωταθλητές Ελλάδας πήγαν στην Κρήτη και με την τακτική του προπονητή τους, αλλά πάνω απ’ όλα με την αύρα του Παϊτίμ Κασάμι στον άξονα, ξέβγαλαν τη μπουγάδα.

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει βαθμολογικά αυτοδύναμος σε μια σημαντική αγωνιστική για τον ίδιο. Και ο λόγος απλός: Ο ΠΑΟΚ που ακολουθεί τσέπωσε ακούραστα το τρίποντο (θα ‘παιζε με Νίκη Βόλου), κάτι βέβαια που ίσχυσε πριν κάμποσες μέρες και με τον Ολυμπιακό.

Βγήκε η εκτός έδρας υποχρέωση με ένα καλό διπλό για την ομάδα του λιμανιού, ο Περέιρα έβγαλε συμπεράσματα και φυσικά θα περιμένει να μπουν και οι μεταγραφές στο ροτέισον, ώστε να φτιάξει αυτό που επιθυμεί και αυτό που θα του δώσει ένα πρωτάθλημα στους λίγους μήνες παρουσίας του στην Ελλάδα.

Βάζει πολλά γκολ στον ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός και το κλίμα στο Γεντί Κουλέ ήταν φανατισμένο. Πολλοί Ολυμπιακοί είπαν ότι όλα αυτά πηγάζουν από τις φιλικότατες σχέσεις των οπαδών του ΟΦΗ με αυτούς του ΠΑΟΚ. Έμπλεξαν και την παρουσία του Μαχλά στη σουίτα του Ιβάν Σαββίδη. Αυτό που θα πρέπει εγώ να γράψω , είναι πως μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα, είναι λογικό να εμφανίζεται συσπειρωμένη με τον κόσμο της. Ταυτόχρονα οι πιτσιρικάδες που χρησιμοποίησε ο Αναστόπουλος και μέχρι πρότινος έκαναν απλά προπονήσεις και έβλεπαν τα ματς από την κερκίδα, ήξεραν ότι τούτα τα ματς είναι η μεγάλη τους ευκαιρία.

Να τους δει όλος ο κόσμος κόντρα σε έναν μεγάλο αντίπαλο. Οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ έβγαλαν υπέρμετρο ενθουσιασμό, πήγαν δυνατά σε όλες τις φάσεις, πάλεψαν όσο γινόταν και βρέθηκαν στο 45λεπτο να χάνουν από ένα χαζό πέναλτι. Γιατί όταν είσαι στο τείχος και σηκώνεις το χέρι σε εκτέλεση φάουλ, ε, είναι πέναλτι που μπορείς να αποφύγεις. Ο Ολυμπιακός με σύστημα Περέιρα πλέον και με τον Τσόρι στην ενδεκάδα, πήρε κατοχή, άλλαζε πλευρές προσπαθώντας να βρει χώρους και όσο πέρναγε η ώρα, γινόταν όλο και απειλητικότερος.

Οι παίκτες του Αναστόπουλου, πάλευαν μόνο στη κόντρα. Να βρουν χώρους, να πιάσουν στον ύπνο την κόκκινη άμυνα. Ήταν δύσκολο. Η διαφορά ποιότητας πολύ μεγάλη. Το 0- 4 του κυπέλλου στην Κομοτηνή είχε φέρει αποτελέσματα για την ομάδα της Κρήτης. Επίσης, τα καλά μαντάτα για την απόκτηση φορολογικής ενημερότητας και της εύρεσης χρημάτων έδιναν αισιοδοξία στους γηπεδούχους, ότι θα πάρουν και παίκτες. Κλασική ομάδα Αναστόπουλου λοιπόν, ο ΟΦΗ είχε ψυχή και συμπαράσταση της εξέδρας. Εντάξει, κάποιοι παίκτες του όπως για παράδειγμα ο Δαμιανάκης(έβγαλε και,,, ασίστ στον Φορτούνη), συμπεριφέρονταν και μανούριαζαν σα να παίζουν σε ομάδα ερασιτεχνικού, όλα όμως είναι θέματα παραστάσεων και συνήθειας.

Αυτά τα παιδιά δεν περίμεναν να εμφανιστούν σε παιχνίδι Σούπερ Λίγκας φέτος, μόνο καλό θα τους κάνει η εμπειρία. Βέβαια ο φίλος μου ο Αναστό, πρέπει να ψάξει να βρει και ποδοσφαιριστές όχι μόνο για να έχει 18αδα, αλλά και για να ανεβάσει την ποιότητα της ομάδας του. Αυτή η αφαίρεση 6 βαθμών έκανε μεγάλη ζημιά στον ΟΦΗ , που θα πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη για να περάσει πάνω από τη διαχωριστική γραμμή της ουράς. Μπορεί να την κερδίσει αυτή τη μάχη η ομάδα της Κρήτης. Γιατί έχει προπονητή- πολεμιστή, παίκτες που έχουν αποφασιστικότητα να τιμήσουν τη φανέλα τους και έναν κόσμο που στέκεται στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας!

Απλά ο ΟΦΗ θα πρέπει να ‘χει το ίδιο πάθος σε όλα τα παιχνίδια που θα ακολουθήσουν. Να μη χαριστεί πουθενά και να μη λυγίσει. Μετά το 2- 0 , είχατε την ευκαιρία να δείτε αρκετές φάσεις των γηπεδούχων, κυρίως με τον Τζόρτζ. Βγήκαν μπροστά, γιατί κουράστηκε ο Κασάμι, δεν έκλεινε παντού-δε γινόταν- ο Μανιάτης και γενικά ο ρυθμός του Ολυμπιακού είχε πέσει. Οι πρωταθλητές ήξεραν ότι ο ΟΦΗ δε μπορούσε πια να τους ανησυχήσει. Το τέρμα του Φορτούνη, είχε …κλείσει το φύλλο αγώνα. Ναι ήταν αλήθεια, εξάλλου εκεί που ο ΟΦΗ πίστεψε στο 1- 2, ο Μήτρογλου έκανε το 0- 3 με εξαιρετικό συνδυασμό Φορτούνη- Αφελάϊ- Κασάμι.

Οι «ερυθρόλευκοι» στο τελευταίο πεντάλεπτο συν τις καθυστερήσεις, έκαναν ό,τι γούσταραν. Και να ‘θελαν όμως να το πάνε στο …χαλαρό ήταν τα ουρλιαχτά του Περέιρα που δεν τους άφηναν. Ο Πορτογάλος απαιτούσε εξάντληση δυνάμεων και αυτό όπως καταλαβαίνετε θα αποτελέσει το βασικό συστατικό της φιλοσοφίας του. Ο Αναστόπουλος την ίδια ώρα, με το μικρό(αριθμητικά) ρόστερ του, έδινε χρόνο στους πιτσιρικάδες, ευχαριστιόταν τις προσπάθειές του και είμαι σίγουρος ότι και φέτος θα τα καταφέρει στο τέλος…