Όσο περνάει ο καιρός, ανεβαίνει το επίπεδο των φιλικών, αυξάνεται η απαίτηση για τον κάθε προπονητή, πολλαπλασιάζεται και η κρίση όσων βλέπουν απ’ έξω.

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Τουρκία για δυο γερά παιχνίδια και η Φενέρ χωρίς τον Φαν Πέρσι αποτέλεσε μια πάρα πολλή καλή ευκαιρία… ζύγισης για την κατάσταση τούτη την εποχή των «ερυθρόλευκων». Κι αφού ακούστηκαν οι ύμνοι των δυο ομάδων, άρχισε και το ματσάκι.

Ο Περέιρα φρόντισε να χαιρετήσει όλο τον κόσμο, όμως –κακά τα ψέματα- αν κάποιος είχε κερδίσει κατά κράτος τα βλέμματα πάνω του, αυτό ήταν ο Πάρντο. Ο κόσμος του Ολυμπιακού μα και οι αντίπαλοι των νταμπλούχων, είχαν την ευκαιρία να πάρουν πρώτη γεύση από τον Κολομβιανό. Και τόσο νωρίς. Βέβαια, κανείς δεν είδε όσα ήθελε και κανείς δεν κατάλαβε(γιατί ελάχιστοι τον έχουν παρακολουθήσει) πόσα μπορεί να προσφέρει.

Η πρώτη του επαφή με τη μπάλα ήταν γεύση. Μισή προσποίηση "γλείψιμο" με ανάποδο πόδι, άνοιγμα της μπάλας, ξεπέταγμα, πλάτη στον αντίπαλο και γύρισμα στην περιοχή. Όταν "λυθεί" θα το κάνει και πολύ πιο εύκολο. Θα τελειώνει και φάσεις με ανάποδα πόδια. Με Ντουρμάζ από την άλλη πλευρά και τον Φορτούνη ανάμεσά τους έβγαλε στο γήπεδο την ομάδα ο Σίλβα.

Μπροστά ξανά ο Χάρα, αφού δεν υπάρχει κι άλλος. Σε ένα ματς με πολύ… Πορτογαλία, ο Ολυμπιακός για την εποχή είχε όρεξη, είχε κίνηση και είδαμε κάποιες σοβαρές συνεργασίες. Κόντρα σε έναν αντίπαλο που προηγείται χρονικά στην προετοιμασία, και σκόρπισε του κόσμου τα λεφτά στις μεταγραφές, οι Πειραιώτες όταν δέχθηκαν το πρώτο γκολ αντέδρασαν καλά. Και ο Χάρα βγαίνοντας έξυπνα στην πλάτη της τουρκικής άμυνας "άρπαξε" το πεναλτάκι με το οποίο ο Φορτούνης ισοφάρισε.

Καμία άλλη αντίδραση βέβαια για τα γκολ που ακολούθησαν και δέχτηκε η ομάδα από το μεγάλο λιμάνι. Η Φενέρ έκανε δοκιμές, είδε και ο Σίλβα ορισμένα πραγματάκια, πήρε χρόνο κι ο Τζανδάρης (και είναι και μια χαρά το παιδί αναλογικά με τη πολύμηνη απουσία του), δοκιμάστηκαν και ορισμένα σχήματα. Και ήταν και πολύ όμορφο το δεύτερο γκολ των Πειραιωτών με την πλασεδάρα του Τσόρι.

Κατά τα άλλα, μη βιαζόμαστε να κρίνουμε, μη προκαλείτε την τύχη σας με βαθυστόχαστες αναλύσεις και "μεγάλα λόγια" που μπορεί και να σας εκθέσουν. Σε τέτοια τεστ, πρέπει να κοιτάς τα απλά. Αυτά που καταλαβαίνει ακόμη και κάποιος που δεν το ‘χει… σπουδάσει το ποδόσφαιρο.

Και τούτη η βραδιά κόντρα στον πρώην προπονητή τους, ήταν για τους "ερυθρόλευκους" το βουλοκέρι του μεγαλύτερου μειονεκτήματος που έχουν. Και μη παραμυθιάζεστε από απουσίες. Ο Ολυμπιακός θέλει κεντρικό αμυντικό που να αλλάξει δυο επίπεδα τους ίδιους τους συμπαίκτες του. Για τέτοιο παίκτη μιλάω μόνο.

Δε γίνεται να πάει δεύτερη σερί σεζόν η ομάδα και να τρώει ίδια γκολ. Μα τόσο ίδια και απαράλλαχτα:

Σου περνάει η πρώτη μπάλα από το κόρνερ και πιάνει την κεφαλιά ο Φερναντάο. Δε τη βρίσκει όπως θέλει, το τόπι φεύγει ψιλομακριά και αριστερά. Γεμίζουν πάλι οι Τούρκοι. Και βγάζουν στο δεύτερο δοκάρι, ανενόχλητο τον Ντιέγκο. Κι αυτός σαν κύριος, σεντράρει και βρίσκει δυο συμπαίκτες του. Αν αύτη είναι αμυντική λειτουργία, εγώ είμαι αστροναύτης. Και πραγματικά δεν πειράζει.

Φιλικά είναι, ποιος ασχολείται; Όχι όμως. Εγώ ασχολούμαι. Κι εσείς. Και ο προπονητής. Το ότι η ομάδα θέλει στόπερ να "καταπίνουν κόσμο" δεν είναι ανακάλυψη. Θα αγοραστεί ένας ξένος, αποκτήθηκε και ο Γούτας. Αυτό δείχνει εμπιστοσύνη και στους παρόντες. Δικαίωμα του Σίλβα, αν και εύχομαι ο Γούτας γρήγορα να αποδειχθεί μεταγραφάρα.

Όμως δεν είναι μόνο κεντρικών αμυντικών η ιστορία. Γιατί να τα βάλεις με τον Αυλωνίτη και τον Βούρο; Τραγικό και… άμπαλο (σα σκέψη) είναι να πας να χρεώσεις προσωπικά παίκτες. Σάμπως οι πλάγιοι που δε κάλυψαν σωστά δε φταίνε στο δεύτερο γέμισμα που έγινε; Όλα τα γκολ όταν μπαίνουν κρύβουν πίσω τους μια ολόκληρη ιστορία. Αν δε γίνει και λάθος πως θα μπει γκολ; Απλά ο καθένας θέλει να το βάλει και να μη το φάει η ομάδα του.

Το δεύτερο τέρμα; Μεγάλη μπάλα από το… υπερπέραν. Εκτός θέσης ο Βούρος, πάει να καλύψει ο Αυλωνίτης, γίνεται κόντρα σε Σο και Ρομπέρτο και φτάνει η μπάλα στον Φερναντάο για να κάνει το 2-1!

Θέλετε και το τρίτο τέρμα; Μετά από μια ώρα-και κάτι- αγώνα, όταν είχαν γίνει του κόσμου οι αλλαγές, ήρθε η μπάλα από δεξιά στην κόκκινη περιοχή. Τα στόπερ είχαν βγει από τη φάση, ο Ελαμπντελουί "έκλεισε" λανθασμένα μαρκάροντας με τα μάτια και ο Μπουχαλάκης δεν πρόλαβε να καλύψει. Κεφαλιά, γκολ-εκτέλεση του Ρομπέρτο που έμεινε να ουρλιάζει όταν μάζεψε τη μπάλα από το βάθος των διχτύων.

Όχι, το μόνο εύκολο είναι να γράψεις ότι για όλα φταίνε ο Αυλωνίτης με τον Βούρο. Λάθος! Απλά το να παίζουν παρέα τους αδικεί. Γιατί αν υπήρχε κάποιος έτοιμος και "ψημένος" και έπαιρνε από το χέρι τον έναν ή τον άλλο, θα τους έκανε καλύτερους και θα καταλαβαίναμε και τι "ψάρια" μπορεί να πιάσει ο καθένας.

Ούτε ο Μποτία μπορεί να το κάνει αυτό. Ούτε ο Σιόβας μπορεί να το κάνει. Θες παικταρά, θες στόπερ να βγαίνει στη μπάλα και ο επιθετικός να τρέχει να τη διεκδικήσει και να κάνει ταυτόχρονα και τον σταυρό του. Ούτε γκρινιάζω, ούτε βιάζομαι. Απλά είναι τα πράγματα: Πάνω από ένα χρόνο, ο Ολυμπιακό στερείται γρήγορου, δυνατού, αξιόπιστου αμυντικού. Τελευταίος ήταν ο Κώστας Μανωλάς!

Από τότε η θέση είναι ορφανή και ξαναλέω, αδικούνται και τα παιδιά που παλεύουν να την καλύψουν. Ο ιδανικός Ολυμπιακός θα έπρεπε να είχε ένα ντουέτο βγαλμένο από τις δόξες του Αβραάμ με τον Μέλμπεργκ δίπλα του. Εντάξει, δε μπορείς να ξαναφτάσεις εκεί;

Ε, πάρε έναν Χριστιανό να σε νοικοκυρέψει το συντομότερο. Και δεν είναι ότι δεν ψάχνουν οι νταμπλούχοι, ωστόσο κάθε μέρα που περνάει λειτουργεί ανασταλτικά στο να βρεθεί ο ρυθμός σύντομα.

Συμμερίζομαι κάθε σκέψη του Μάρκο Σίλβα που αισθάνεται (φανερώθηκε στις πρόσφατες δηλώσεις) ανασφάλεια αν δεν έχει έναν καλό εκτελεστή. Αλλά εδώ πλέον το πράγμα "φωνάζει". Φάσεις θα κάνεις, έχεις παίκτες στα χαφ με ποιότητα για να σου τις δημιουργήσουν και κάποια στιγμή αν δε σκοράρουν οι παίκτες που ήδη έχεις, θα φέρεις και αυτόν που επιθυμείς.

Ο αμυντικός όμως, είναι μεγάλη ιστορία. Πρέπει να εμφανιστεί το συντομότερο και γύρω του να "χτίσει" η ομάδα! Δεν είναι παιχνιδάκι αυτό το ζήτημα. Δεν είναι για να το περνάνε στα "ψιλά". Δεν είναι δυνατόν όποια μπάλα "ταξιδεύει" και προσγειώνεται στην περιοχή μετά από λίγο να καταλήγει στα δίχτυα του Ολυμπιακού…