Στην κλωτσιά απαντάς με ποδόσφαιρο
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την επιτυχημένη πρεμιέρα της ΑΕΚ στη Β’ Εθνική, την ανταπόκριση των παικτών της στις νέες απαιτήσεις και την αναγκαιότητα να εμπεδώσουν ότι όσα αντιμετώπισε στο Αίγιο θα είναι εφέτος η συνήθης κατάσταση.
Μόλις μερικές ημέρες έχουν περάσει από εκείνη που μέσα από το βήμα που μου παρέχει το Sport24.gr, σας έγραφα για τις δύο όψεις αυτό του πρωταθλήματος. Για τις λίγες (ή μάλλον ελάχιστες) ομάδες που θα αντιμετωπίζουν την ΑΕΚ όπως ο Πιερικός (με την άμυνα ψηλά και ελεύθερο - καθαρό ποδόσφαιρο) και για τις άλλες (τις πλείστες) που θα επιχειρήσουν να πάρουν ότι μπορούν από εκείνη με κάθε τρόπο, αν απαιτείται και με αντιαθλητικές τακτικές.
Έπαιξαν σκληρά οι ποδοσφαιριστές του Παναιγιάλειου, σε κάποιες των περιπτώσεων έμοιαζαν να χτυπούν σκόπιμα και απροκάλυπτα τους παίκτες της Ένωσης, αδιαφορώντας για το αν θα μπορούσαν να βλάψουν τη σωματική ακεραιότητα κάποιου. Αυτή είναι η κατάσταση και δεν μπορεί να αλλάξει όταν γίνεται υπό την ανοχή του εκάστοτε ρέφερι που επιτρέπει την ατιμωρησία.
Όντως λοιπόν, (όπως με άλλα λόγια είπα και ο Δέλλας) είναι ενθαρρυντικό στοιχείο για την ΑΕΚ το ότι πήρε την πραγματική γεύση της κατηγορίας με το «καλημέρα» σε αυτήν. Το «καληνύχτα» θα αργήσει πολύ να έρθει και ως τότε, σε αυτούς τους δύσκολους μήνες που έπονται, η Ένωση θα προκληθεί, θα αντιμετωπιστεί με διάθεση εχθρική, θα δοκιμάσει τις αντοχές της. Οφείλει να το χωνέψει από σήμερα κιόλας ότι θα δει μπροστά της και χειρότερα.
Ομάδα για όλες τις δυσκολίες και Αραβίδης
Στην κλωτσιά απαντάς με ποδόσφαιρο. Στις σπουδαίες εποχές της, όταν θαυμαζόταν για το σύνολο που είχε δημιουργήσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, η ΑΕΚ διέθετε ομάδα που νικούσε και τους διαιτητές όπως έγραφε τότε ο (πολύ λιγότερο οπαδικός και πολύ περισσότερο ειλικρινής, μη ελεγχόμενος και καθαρός) αθλητικός Τύπος. Σε αυτό πρέπει να στοχεύει και σήμερα. Στην οικοδόμηση ενός συνόλου που υπερπηδά και τα εξωγενή εμπόδια, που δεν θα κωλώνει ακόμα και όταν θα διαπιστώνει ότι υπάρχει σχέδιο για να πάρει λιγότερα από όσα δικαιούται.
Όσο για εκείνους τους εντός ή πλησίον της ΑΕΚ οι οποίοι θέλουν να αυτοαποκαλούνται άτομα «της οικογένειας» και έσπευσαν να στηλιτεύσουν δημόσια την αντίδραση του Αραβίδη και το «δεν βγαίνω από το γήπεδο» όταν αποβλήθηκε, θα πω το εξής: Παίξτε εσείς ποδόσφαιρο με μία μόνιμη κλωτσιά στα πόδια, στα πλευρά, οπουδήποτε, να σας συνοδεύει για 89 λεπτά, έχοντας μάλιστα απέναντί σας έναν διαιτητή που σας χαμογελάει ειρωνικά και όταν σας αποβάλει για ψύλλου πήδημα σε ένα λεπτό, πείτε του ευχαριστώ!
Για να είμαι ειλικρινής, εγώ ο ίδιος «στράβωσα» όταν τον είδα να αντιδρά έτσι, έστειλα μάλιστα ένα... εν βρασμώ sms σε καλό φίλο για να του πω ότι « αυτά είναι ντροπής πράγματα». Το σκέφτηκα καλά όμως και το μετάνιωσα. Στο κάτω κάτω, ούτε έβρισε, ούτε επιτέθηκε σε κανέναν, ούτε προσπάθησε να χειροδικήσει, ούτε έκανε ασχήμιες.
Ήταν μία φυσιολογική, ίσως λίγο παιδική αντίδραση ενός αθλητή που ένιωσε ότι όχι απλώς δεν τον προστατεύουν αλλά και ότι τον αδικούν. Άλλωστε όσοι έχουν φορέσει σορτσάκι αθλητικό, το ξέρουν καλά. Όλοι παιδιά γινόμαστε...
.jpg)
