Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να αποτελεί διάθεση πρωινού ξυπνήματος η έλευση ενός αθλητικού διευθυντή σε μια ομάδα, όταν αυτή έχει παγιώσει ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο. Ασφαλώς και υπήρξε προεργασία, η οποία αποφασίστηκε επειδή το αποτέλεσμα μιας δουλειάς δεν ήταν το επιθυμητό.

Σαφώς και είναι νωρίς ακόμα ώστε να έχουμε εικόνα για το πόσο ικανός είναι ως «άνθρωπος των μεταγραφών» ο συμπαθής ως ποδοσφαιριστής Ματιάσεβιτς, ας παραδεχθούμε όμως ότι ο Μελισσανίδης οδηγήθηκε σε αυτή την επιλογή, ακριβώς επειδή δεν είναι ικανοποιημένος από τη δουλειά που (δεν) γίνεται στις μεταγραφές.

Ποιος αλήθεια γνωρίζει τι εστί Ματιάσεβιτς; Οι μανατζερικές πιάτσες λένε πολλά και τα καταθέτουν κατά το δοκούν. Η αλήθεια είναι ότι η ΑΕΚ οδηγήθηκε σε ένα πρόσωπο άφθαρτο, με καλές συστατικές επιστολές, επειδή κάποιοι της το είπαν. Και αυτοί που της το είπαν, ασφαλώς της επισήμαναν επίσης ότι πρόκειται για άνθρωπο καριέρας.

Έως σήμερα, ο Νίκος Λυμπερόπουλος είχε πάνω από το κεφάλι του, ως τοποτηρητή και άνθρωπο του Μελισσανίδη στην ΠΑΕ, τον Γιάννη Παπαδόπουλο. Αυτός ήταν (και είναι) το πρόσωπο - κλειδί στις μεταγραφές της ΑΕΚ. Διότι από τη δική του έγκριση ή άρνηση, εξαρτώνται και οι κινήσεις της ομάδας.

Το ίδιο ακριβώς ίσχυε και πέρυσι επί Μαϊστόροβιτς. Ο Ντάνιελ ωστόσο είχε άκρες. Και μπορούσε να φέρει βόλτα κάποιες σημαντικές υποθέσεις από μόνος του. Ωστόσο δεν είχε απόλυτες ελευθερίες. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν στην έξοδο. Όχι ασφαλώς ο μοναδικός. Αλλά σίγουρα ο πιο σημαντικός.

Ο Ματιάσεβιτς ήρθε για να κάνει καριέρα στην ΑΕΚ. Και να φέρει παίκτες στην ομάδα. Δεν καταφτάνει για να είναι κομπάρσος ή δεύτερο βιολί. Ο Λυμπερόπουλος, σε σημαντικό βαθμό έως σήμερα, έχει αποτύχει σε αυτόν τον τομέα. Και οι σκέψεις για επιπλέον πρόσωπο στο μεταγραφικό επιτελείο, γεννήθηκαν τον περασμένο Γενάρη.

Τότε, ο νυν τεχνικός διευθυντής, δεν κατάφερε να φέρει έναν εξτρέμ κι ενώ δύο περιπτώσεις (Βολκάν Σεν και Μπέμπε) ήταν σχεδόν κλεισμένες. Επίσης, αν και τασσόταν κατά της απόκτησης του Μασούντ, δεν κατάφερε να το περάσει στον Χιμένεθ, ενώ για να μην υπάρξει ναυάγιο με τον Χουλτ, επενέβη ο ίδιος ο Μελισσανίδης.

Το τρέχον καλοκαίρι, οι ελλειμματικές δράσεις, έγιναν ακόμα πιο ορατές. Ο Λυυμπερόπουλος ήθελε να φέρει στην ΑΕΚ τον Πόουλσεν, έναν στόπερ 26 ετών με μόλις 71 ματς στην καριέρα του ως κεντρικός αμυντικός. Και καμιά 100αρια ακόμα ως κεντρικός χαφ, εξτρέμ, δεξί μπακ, μέσος κλπ.

Ο Ουζουνίδης πήρε στα χέρια του μια λίστα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (ευγενικά) ως ανεπαρκής για να καλυφτεί το μεγάλο κενό του Βράνιες. Η λύση του Οικονόμου γεννήθηκε από τον ίδιο τον προπονητή. Καλή ή κακή, ο χρόνος θα δείξει. Ας περιμένουμε... Κάθε ποδοσφαιριστής δικαιούται να κριθεί όταν αγωνίζεται.

Το καλοκαίρι του 2014, ο Λυμπερόπουλος αποχώρησε από την ΑΕΚ οικειοθελώς, αρνούμενος να συμβιβαστεί με τον υπερσυγκεντρωτισμό του Μπάγεβιτς. Παραιτήθηκε τότε, δεν απολύθηκε όπως ψευδώς και σκοπίμως κάποιοι είπαν και έγραψαν. Το θέμα είναι, τι σκέφτεται σήμερα...

Σήμερα, λοιπόν, ο Μελισσανίδης φέρνει στην ομάδα αθλητικό διευθυντή. Για να κάνει κουμάντο και όχι για να είναι δεύτερος. Μπορεί αυτή η συνεργασία να ευδοκιμήσει; Θα δεχθεί ο Λυμπερόπουλος που καυχιέται για την περηφάνια του, ένα νέο και άγνωστο πρόσωπο με ανώτερες ή στην καλύτερη περίπτωση, ίσες αρμοδιότητες; Θα λειτουργήσει αυτό προς όφελος της ΑΕΚ;

Όλα αυτά θα απαντηθούν μέσα στο καλοκαίρι. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης πάντως, δεν χτίζονται από τη μία ημέρα στην άλλη...

Photo Credits: Eurokinissi