Καταρχάς να θυμίσω ότι η ΑΕΚ δεν ηττήθηκε στην Ξάνθη. Επίσης δεν δέχθηκε γκολ, ούτε απειλήθηκε ιδιαίτερα σοβαρά, πιστοποιώντας την ποιοτική και μεθοδική δουλειά η οποία έχει γίνει στο κομμάτι της ανασταλτικής λειτουργίας, από εκεί δηλαδή που πρέπει οι ομάδες να ξεκινούν όταν βρίσκονται ακόμα σε διαδικασία επαναπροσέγγισης των αληθινών δεδομένων τους. Ασφαλώς ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι στο άλλο μισό του γηπέδου κραύγαζαν δια της απουσίας τους η έλλειψη φαντασίας, δημιουργικότητας και εμπνεύσεων.

Το έπιασα από την ανάποδη απλώς για να επισημάνω ότι δεν όλα μαύρα. Και να θυμίσω ότι όταν δεν μπορείς να κερδίσεις ένα ματς, καλό είναι να μην το χάνεις κιόλας. Το «Χ» στην Ξάνθη δεν ισοδυναμεί δα και με καταστροφή. Ούτε η εμφάνιση της ομάδας για πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων ήταν απογοητευτική. Κάθε άλλο, η ΑΕΚ έδειξε και εκεί ότι είναι σύνολο με σωστές αρχές το οποίο προσπαθεί να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Το γιατί δεν της βγήκε, ας σκεφτούμε λίγο παραπάνω όταν ψάχνουμε τι μπορεί να της συμβαίνει.

Είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις όταν από την ενδεκάδα απουσιάζουν ο ιθύνων νους (μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτός θα είναι και πάλι ο Μάνταλος), ο κατά τεκμήριο πιο ποιοτικός ακραίος (εκεί θα χρησιμοποιείται ο Μπουονανότε όταν θα παίζει μαζί με τον διεθνή Έλληνα) και ο βασικός φορ (αφού για τέτοιος αποκτήθηκε ο Τζιμπούρ σύμφωνα με το αρχικό πλάνο). Θυμίζω επίσης ότι έρχεται κι άλλος επιθετικός, θα είναι ευχής έργο αν πρόκειται για τον πανάκριβο Ιμπίσεβιτς, αλλά και με τον Λάφερτι καλά θα είναι η ΑΕΚ.

Ενστάσεις και απαντήσεις

Με αυτούς μαζί μπροστά από το δίδυμο Γιόχανσον - Σιμόες, κάτι που θα δούμε πολύ άμεσα (αν όχι την επόμενη αγωνιστική κόντρα στον ΠΑΣ, τότε σίγουρα την 4η απέναντι στον ΠΑΟΚ), θα είμαστε σε θέση να κρίνουμε καλύτερα και κυρίως δικαιότερα. Και ασφαλώς έχοντας σαφές δείγμα από κάμποσους συνεχόμενους αγώνες γιατί και αυτοί θα πρέπει να βρουν τη χημεία τους. Δεν είναι δυνατόν να «καίγονται» μία κι έξω ή να εξυμνούνται από ένα και μόνο παιχνίδι.

Στο ποδόσφαιρο υπάρχει επίσης και η ανάποδη μέρα. Σε πολλούς παίκτες της ΑΕΚ που είχαν διάθεση και έκαναν διαρκή προσπάθεια, δεν βγήκε σχεδόν τίποτα. Ακόμα και ο συνήθως εξαιρετικός Γιόχανσον, ήταν κατώτερος των δικών του στάνταρ απόδοσης. Συμβαίνουν και αυτά... Όμως όταν διαπιστώνεις ότι δεν απειλούν τη συνοχή, τη σοβαρότητα και τη στιβαρότητα του συνόλου, τότε μπορείς και να διακρίνεις ότι τα ευχάριστα είναι μπροστά, αρκεί να είναι παρόντες και αυτοί που θα αλλάξουν μεσοεπιθετικά το ρυθμό και τη δημιουργικότητα της ομάδας.

Δεν θα διαφωνήσω με όσους λένε ότι ο Δέλλας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον Μπουονανότε στο 60' που βγαίνει ο Βάργκας και όχι στο 85' όταν πλέον όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ έχουν το μυαλό τους και στο πως να αποφύγουν το σοκ ενός γκολ από το πουθενά.

Και ναι, συντάσσομαι με εκείνους που ενίστανται επειδή « δεν τραβάει ο Μπαρμπόζα και ο Κρισάντους δεν μπορεί». Είναι άδικο (ως παράδειγμα τον χρησιμοποιώ) και για παίκτες όπως ο Γροντής, ο οποίος διακρίθηκε στην προετοιμασία και δεν βρίσκει λεπτά συμμετοχής ακόμα και τώρα που ο Βάργκας σκάει στα 60 λεπτά, ο Μπουονανότε δεν είναι στο βαθμό ετοιμότητας που ο προπονητής επιθυμεί και ο Μπαρμπόζα παραμένει πολύ κατώτερος από αυτό όλοι περιμέναμε να δούμε όταν αποκτήθηκε, ασχέτως με το ότι χθες προσπάθησε αρκετά να ανεβάζει ψηλά την ομάδα. Αν δεν παίζει τώρα έστω ως αλλαγή, δύσκολα θα χωρέσει στη συνέχεια.

Αν υπάρχει ένα λάθος, αυτό εντοπίζεται στη σχετικά καθυστερημένη ανάγνωση των αδυναμιών του ρόστερ. Η ΑΕΚ αναλώθηκε στο να ασχολείται με τον Λούκα (που ως δια μαγείας ξεχάστηκε σε ένα βράδυ!), πίστεψε ότι τα έχει όλα λυμένα στην επίθεση και ευτυχώς δεν πληρώνει την ιστορία του Άρθο, για τον οποίο όλοι καταλαβαίνουμε πλέον ότι στην ανάγκη θα παίξει και μόνο τότε. Κατά τα άλλα, ας πρυτανεύσει η λογική και ας υπάρξει υπομονή που κάθε ομάδα δικαιούται. Ο σωστός δρόμος ήδη ακολουθείται και πλέον χρόνος και επιθυμία να κοιτάξουμε πίσω δεν πρέπει να υπάρχει από κανέναν...