Είναι κάποια πράγματα που τελικά μόνο στο βασίλειο της ΑΕΚ πρέπει να συμβαίνουν. Όπως για παράδειγμα το να χαρακτηρίζεσαι γραφικός και να ακούς εις βάρος σου ύβρεις (ακόμα και από "συναδέλφους" βεβαίως βεβαίως - και τούτο είναι το τραγικό της υπόθεσης) επειδή διαπιστώνεις ότι αυτή η ομάδα πρέπει να φτύσει αίμα για να παραμείνει στην κατηγορία. Αν τελικά τα καταφέρει διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα η αποστολή παραπέμπει σε Mission Impossible.

Ο κάθε οπαδός έχει και το (ως έναν βαθμό) ακαταλόγιστο. Δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα και να αποδεχθεί ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο επειδή απλούστατα είναι τρύπιο! Όταν όμως επαγγελματικά δημοσιογραφικά μέσα και αρμόδιοι συντάκτες θολώνουν ακόμα περισσότερο την κρίση του με το σαθρό επιχείρημα "η ΑΕΚ είναι, δεν θα πέσει", παρακολουθεί τον αγώνα περιμένοντας να διαπιστώσει κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά υπάρχει.

Εξ ου και οι αποδοκιμασίες στο φινάλε του αγώνα, άδικες κατ' εμέ, αφενός διότι προσπάθεια έγινε και αφετέρου γιατί όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι αυτή η ομάδα έχει περιορισμένο ταβάνι. Εκτός αν αφορούσαν στον άνθρωπο που για δεύτερη φορά εφέτος χάρισε βαθμούς σε αντίπαλο αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει μία αδιανόητη ασυλία από σημαντική μερίδα του ελληνικού Τύπου. Ακόμα και σε περιπτώσεις που λες... « έλεος πια, φτάνει, όχι άλλο»!

Επανέρχομαι λοιπόν στα...

... κιτρινόμαυρα παράλογα! Ο Λίνεν πέταξε εκτός ενδεκάδας τον Αραμπατζή μετά τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα επειδή " δεν έπεσες στη γωνία σου στο γκολ του Αθανασιάδη" όπως του είπε! Του χρέωσε εν ολίγοις ότι δεν αντέδρασε σε κοντινή κεφαλιά η οποία έδωσε τέτοια φάλτσα και δύναμη στην πορεία της μπάλας που αμφιβάλω αν ο μεγάλος αίλουρος Γκόρντον Μπανκς θα έβγαζε στις ημέρες της δόξας του.

Έτσι, ύστερα από σερί ικανοποιητικών εμφανίσεων και αφού απαξιώθηκε σκοπίμως από μερικούς - ναι τους ίδιους που σήμερα την προσπερνούν σαν να μην έγινε ποτέ η καταστροφική γκάφα του Ντίμι - ο 28χρονος βγήκε από την ενδεκάδα για να παίξει ο 35χρονος που στην αρχή της σεζόν είχε χάσει τη θέση του λόγω σωρείας λαθών, με πιο οδυνηρό εκείνο της πρεμιέρας όταν έκανε ήρωα τον Αλβάρεζ. Εχθές ήταν η σειρά του Ναπολεόνι! Πεταμένοι βαθμοί τους οποίους δεν έχει δώσει πίσω γιατί δεν χρειάστηκε, με εξαίρεση τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό, η ΑΕΚ ελάχιστα απειλήθηκε σε όλα τα προηγούμενα ματς κι ας έχανε στο τέλος...

Αναρωτιέμαι λοιπόν... Αφού ο Λίνεν καθαίρεσε τον Αραμπατζή _ με τους ίδιους τους συμπαίκτες του να έχουν την απορία εντός των αποδυτηρίων γιατί συνέβη αυτό _ χρεώνοντας του ότι δεν έπεσε στη γωνία του για να αποσοβήσει αυτό που δεν πιάνεται, τι πρέπει να πράξει στην περίπτωση του Κωνσταντόπουλου;

Υπάρχει αξιοκρατία ή είναι λέξη άγνωστη σε αυτή την ομάδα; Και στο φινάλε, πότε επιτέλους η ΑΕΚ θα δώσει μία κανονική ευκαιρία σε έναν τερματοφύλακα που βρίσκεται 10 χρόνια εκεί και αντί να στηριχθεί μπας και της βγει, παίζει υπό τον φόβο της απόρριψης στην περίπτωση που δεν θα κάνει ένα μπλονζόν;

Ή μήπως εν τέλει για όλα όσα διαβάσατε παραπάνω, η βασική αιτία είναι οι περίπου 350.000 ευρώ που οφείλονται στον Αραμπατζή στην εποχή του μεγάλου "κουρέματος"; Λέω εγώ τώρα...

Τα ίδια περνάει και ο Παυλής

Βέβαια αυτή η μη εξηγήσιμη αβάντα που απολαμβάνει ο τερματοφύλακας ο οποίος (βάσει εικόνας, λαθών και ηλικίας) θα ήταν ο δεύτερος σε οποιαδήποτε άλλη (νορμάλ) ελληνική ομάδα που θα είχε στις τάξεις της εκείνον και τον Αραμπατζή, δεν είναι και το μοναδικό παράδειγμα της περίεργης αντιμετώπισης που τυγχάνουν συγκεκριμένοι παίκτες της ΑΕΚ.

Κι εδώ έρχομαι στο θέμα του Παυλή. Το παιδί αυτό έδωσε τεράστιο αγώνα για να επιστρέψει, έπεισε στην προετοιμασία ότι μπορούσε να βοηθήσει, έστω για 30 λεπτά αρχικά. Ανέβασε στροφές, βρέθηκε σε επιθυμητά επίπεδα, πέτυχε το πρώτο του γκολ δίνοντας (έστω) έναν βαθμό στην ΑΕΚ και αίφνης εξαφανίστηκε από τον χάρτη. Πλέον δεν χωράει ούτε στη 18αδα...

Δεν θα χαρακτήριζα εμπαθή τον Λίνεν, είναι όμως ξεκάθαρο ότι έχει εμμονές. Βλέποντας τον Κατσικοκέρη να κάνει κοντρόλ (στα ματς με τον Ολυμπιακό και τον Λεβαδειακό), νόμιζα ότι η μπάλα είναι χειροβομβίδα. Παρακολουθώντας τον Φουρτάδο στην κορυφή της επίθεσης, τρελάθηκα στα χασμουρητά. Και η έμπνευση του Κατίδη δεν είναι επίσης η πλέον ενδεδειγμένη.

Είναι υπερταλαντούχος, όμως δεν είναι φορ περιοχής και επιπροσθέτως κουβαλάει ακόμα (στο φουλ κιόλας) το ελάττωμα να αγνοεί τους συμπαίκτες του όταν βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση από εκείνον. Όλα αυτά σε κάνουν να απορείς: Γιατί όχι ο Παυλής; Επειδή είναι κοντός; Γιατί έχει τατουάζ; Μήπως διότι είναι πρώτα οπαδός και μετά ποδοσφαιριστής;

Κλείνω με δύο εμπνεύσεις που αποδείχθηκαν επιεικώς ατυχείς. Ο Τσίτας αριστερό-χαφ εξτρέμ... Από που κι ως που; Γιατί τέτοιο χαντάκωμα στον Κουρέλλα που γνωρίζει τη θέση και έδειξε καλά στοιχεία τις φορές που χρησιμοποιήθηκε; Και μετά έρχεται η αλλαγή του Γκερέιρο στο 78' για να μπει ο... Κοτσαρίδης.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ο Βραζιλιάνος είχε κουραστεί (κάτι που δεν έδειξε αποχωρώντας - αντιθέτως δυσανασχέτησε), δεν βγαίνει από το παιχνίδι. Είναι ο μοναδικός που μπορεί να δημιουργήσει. Βλέπετε και ο Γροντής, ο παίκτης - αποκάλυψη κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, δεν βρίσκει χώρο σε αυτή την περιορισμένη στην ποιοτική δημιουργία ΑΕΚ. Την ίδια ώρα οι Φέτσης, Κορδέρο αρχίζουν να καίνε λάδια. Περίεργα πράγματα...

ΥΓ. Ο Λίνεν έφερε άλλον αέρα στην ΑΕΚ, δεν αμφισβητείται αυτό. Είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο ότι ορισμένα πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις ενός προπονητή, όσο καλός κι αν είναι. Εγώ απλώς θα πρότεινα να είναι πιο αξιοκρατικός, να μην παρασύρεται από τους γύρω-γύρω (γιατί δυστυχώς σε αυτή την ΑΕΚ, υποδείξεις κάνουν και άποψη έχουν σχεδόν όλοι οι αναρμόδιοι των Σπάτων) και να αποφεύγει τις πολλές φιοριτούρες. Η ομάδα δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο προπονητή στη φάση που βρίσκεται, αρκεί και εκείνος να γίνει λίγο πιο οικουμενικός.