Το περίφημο « γηράσκω αεί διδασκόμενος» στην ΑΕΚ έχει πάρει μορφή κατ’ επείγοντος… Κάθε αγωνιστική κρύβει και μία νέα πρόκληση για τους ποδοσφαιριστές της, ένα καινούργιο μάθημα που καλούνται να αποστηθίσουν γρήγορα και ασφαλώς όχι να το «παπαγαλίσουν». Το απόγευμα της Κυριακής στο ΟΑΚΑ, έμαθαν κάτι καινούργιο.

Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής, διδάχθηκαν από πρώτο (και εθισμένο στην κλωτσιά)… πόδι, τι ισχύει στη συγκεκριμένη κατηγορία όταν ο αντίπαλος προσπαθεί να αντιπαλέψει την ποιοτική ανωτερότητά τους χρησιμοποιώντας τρόπους αντιαθλητικούς. Το παραδέχθηκαν και εκείνοι λέγοντας ότι «όσοι δεν γνωρίζαμε, σήμερα το εμπεδώσαμε».

Απέναντι στον Απόλλωνα Σμύρνης βίωσαν μία διαφορετική κατάσταση. Εξερχόμενοι των αποδυτηρίων αντίκρισαν περισσότερους από 25.000 φίλους της ομάδας να ζητούν μία εύκολη και ευρεία νίκη. Δεν χρειάζεται να το ακούσεις σε σύνθημα, το αντιλαμβάνεσαι από τα πρώτα δευτερόλεπτα, σε διαπερνάει, σε επηρεάζει, σε αγχώνει. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός.

Ο κόσμος διψούσε να δει κάτι περισσότερο, ήθελε γκολ και θέαμα, επιζητούσε να αποχωρήσει από το γήπεδο με χαμόγελο. Τελικά η νίκη ήρθε δύσκολα, τουλάχιστον όμως επετεύχθη. Αυτό ωστόσο δεν συνεπάγεται ότι στην επόμενη αντίστοιχη εμφάνιση οι 25.000 θα αποχωρήσουν από το ΟΑΚΑ με την ίδια διάθεση. Οι απαιτήσεις είναι σαφώς μεγαλύτερες συγκριτικά με πέρυσι και η πεποίθηση ότι το συγκεκριμένο έμψυχο δυναμικό έχεις δυνατότητες για πολύ καλύτερα πράγματα, διάχυτη. Και ασφαλώς με τέτοιο τρόπο δοσμένη από τα ίδια τα μέλη της ΑΕΚ.

Περιπτώσεις και περιπτώσεις...

Δεν είναι εύκολη αυτή η φανέλα, ούτε πρέπει να θεωρείται παιχνιδάκι το να παίζει κανείς μπροστά σε ένα τέτοιο κοινό ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στο πλευρό του. Στο συγκεκριμένο ματς ήταν ο κόσμος αυτός που ώθησε την ομάδα στη νίκη επειδή είχε υπομονή. Την επόμενη φορά αυτή η κατάσταση ενδέχεται να λειτουργήσει αντίστροφα προκαλώντας στους ποδοσφαιριστές επιπρόσθετο άγχος και πίεση. Εκεί θα φανεί και πόσοι θα αντέξουν να τη σηκώσουν.

Το να είσαι ο πρώτος στην προπόνηση δεν σημαίνει ότι θα είσαι ο ίδιος και στον αγώνα. Είναι πολλοί οι ποδοσφαιριστές που δεν καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν αυτή τη διαφορετική κατάσταση. Παίρνεις τον Χ Ανάκογλου (τυχαίο το παράδειγμα) και τον βάζεις να παίξει στον Πανθρακικό. Είναι ικανός να κάνει σεζόν με 30 συμμετοχές και 6-7 γκολ. Φορώντας τα κιτρινόμαυρα όμως, ενδέχεται να μοιάζει πολύ διαφορετικός και να χάσει την ευκαιρία της καριέρας του. Κάποιοι αντέχουν και δεν κωλώνουν, άλλοι αποδεικνύονται λιπόψυχοι και μένουν πίσω.

Η πιο ενθαρρυντική περίπτωση εντοπίζεται στο πρόσωπο του Πέτρου Μάνταλου. Ο Ντέμης Νικολαΐδης δεν το έγραψε τυχαία στο Facebook αυτό το « ηγέτης». Είδε έναν ποδοσφαιριστή να ζητά μονίμως τη μπάλα, να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του στα δύσκολα, να ευστοχεί σε ένα καθοριστικό πέναλτι. Τέτοιους παίκτες, να συνδυάζουν ηγετικό προφίλ και ξεχωριστές ικανότητες, η ΑΕΚ δεν διαθέτει ακόμα εν αφθονία. Ελπίζει ότι θα «χτίσει» 3-4 ακόμα μέσα από τους υπάρχοντες (π.χ. οι Ανέστης, Μπακάκης και Κολοβέτσιος εμφανίζονται πολύ πιο έτοιμοι ψυχικά εν συγκρίσει με άλλους) και είναι δεδομένο ότι θα ψαχτεί για ακόμα περισσότερους στο μέλλον.