Φτάσαμε στο σήμερα, 7 Δεκέμβρη 2017 με την ΑΕΚ να έχει μπροστά της ένα βράδυ (βραδάκι που θα χει πια προκριθεί;) σπουδαίας πρόκλησης κι (εφόσον το εκμεταλλευτεί) μελλοντικής κληρονομιάς. Όπως το είπε ο Χιμένεθ «να βάλουμε αυτή τη σελίδα στην ιστορία της ομάδας» .

Αυτό ακριβώς διακυβεύεται απόψε… Το να γίνει η αναμέτρηση κάτι που ο κόσμος της Ένωσης θα αναπολεί με χαρά ή και νοσταλγία, η πρώτη ξεχωριστή ευρωπαϊκή κατάκτηση μετά το πέρασμα από τα τούνελ των μικρότερων κατηγοριών. Ειδάλλως θα είναι απλά κάτι που θα έχει μείνει στη μέση, το φινάλε μίας καλής πορείας, δίχως την ολοκλήρωση, χωρίς την κορύφωση. Και θα φέρει στεναχώρια, διότι η ΑΕΚ, αληθινά την αξίζει αυτή την πρόκριση.

Συζητιούνται πολλά για το οικονομικό όφελος της υπόθεσης. Ασφαλώς και δεν είναι αμελητέο το επιπλέον ποσό, ωστόσο δεν είναι αυτό που στην προκείμενη περίπτωση αλλάζει κάτι σημαντικά στην ιστορία. Μην τρέφετε αυταπάτες ότι η ΑΕΚ θα αρχίσει να ξοδεύει στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου, διότι απλά δεν θα συμβεί, ο οικονομικός προγραμματισμός είναι πολύ συγκεκριμένος και δεν θα παρεκκλίνει της πορείας και λογικής του.

Δεν το αναφέρω για να δικαιολογήσω κάτι, απλώς το καταγράφω ως μια ωμή πραγματικότητα. Είτε δύο εκατ. ευρώ παραπάνω, είτε 200.000 λιγότερα, η Ένωση θα κινηθεί με τον ίδιο τρόπο: Ψάχνοντας για καλές περιπτώσεις ελεύθερων παικτών η δανεικών με προοπτική αγοράς στο μέλλον, κοιτώντας παράλληλα για ευκαιρίες αγοράς τύπου Τσόσιτς. Έχει την πολιτική της και θα εξακολουθήσει να την ασκεί.

Από την άλλη βέβαια…

… δεν θα συμβεί και κάτι που θα την κλονίσει οικονομικά στην περίπτωση που αποτύχει απόψε στο «Ερνστ Χάπελ». Δεν θα βρει μπροστά της τα προβλήματα του Παναθηναϊκού που καίγεται για το τελευταίο ευρώ, ούτε θα εισέλθει σε διαδικασία να ξεφορτώνεται συμβόλαια εκατομμυρίων που έδωσε ο Ολυμπιακός σε υπερτιμημένες φούσκες τύπου Καρσελά. Η ισορροπία της είναι εξασφαλισμένη και αδιαπραγμάτευτη, οπότε το αποψινό ματς (για να επιστρέψουμε στην ουσία του) είναι περισσότερο σημαντικό για το μέγεθος της ομάδας στην Ευρώπη και την εδραίωση της δικής της θέσης σε έναν χάρτη που είχε πάψει να φέρει το όνομά της.

Η πρόκριση θα είναι ένα επίτευγμα που ουδείς φανταζόταν μερικούς μήνες πριν, όταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας καταδείκνυε όλες τις φυσιολογικές αδυναμίες μιας ομάδας που βρισκόταν στην αρχή της οικοδόμησής της, δημιουργώντας μια αφύσικη εικόνα πανικού μέσω (και δήθεν φίλα προσκείμενης) μερίδας του Τύπου στους φίλους της ομάδας, για τον «παπατζή» Χιμένεθ, το «ανόρεκτο παρτάλι» Λιβάγια, τον «περιορισμένο» Σιμόες και τον «μανταλάκια» Ανέστη.

Είναι μια σατανική σκέψη, αλλά πολύ θα ήθελα να δούμε σε μερικούς μήνες από τώρα την επανάληψη του σκηνικού, με την ΑΕΚ στη σαφώς καλύτερη έκδοσή της, ακόμα και δίχως τους υπερ-απαραίτητους Γιόχανσον και Μάνταλο, κόντρα στο σύλλογο της Μόσχας που δεν κατάφερε με 3 νίκες στους ομίλους του Champions League να προκριθεί στην επόμενη φάση. Φλέρταρε δε και με τέταρτη (προηγήθηκε 0-1 στο Μάντσεστερ) η οποία και πάλι όμως δεν θα της έφτανε, καθώς θα έχανε την πρόκριση στην ισοβαθμία από τη Βασιλεία. Το σημειώνω μήπως και αντιληφθούν μερικοί για τι μέγεθος μιλάμε και κόντρα σε ποια ακριβώς ομάδας «έπρεπε» για κάποιους να προκριθεί η ΑΕΚ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, Ιούλιο μήνα!

Το σημερινό ματς, λοιπόν, δεν είναι για το χρήμα. Θα συνεχίσει να ευημερεί η ΑΕΚ, το γήπεδο θα γίνει και η ομάδα θα είναι μέσα στο πρωτάθλημα ακόμα κι αν δεν έρθει αυτό το ποσό. Το αποψινό παιχνίδι προκαλεί την Ένωση πρωτίστως για τη δόξα και την επιβράβευση αυτής της προσπάθειας, είναι αυτό που σε κάνει να περνάς στην άλλη πλευρά, να πατάς στη διαχωριστική γραμμή και να κοιτάζεις μπροστά, ως μέλος της ποδοσφαιρικής ελίτ.

Είναι αυτό που μετατρέπει μια ωραία πορεία σε έναν θρίαμβο. Διότι ναι, αν η ΑΕΚ που «κατάπινε» τόνους λάσπης το καλοκαίρι, εντός κι εκτός των τειχών της, βρεθεί το Φλεβάρη να παίζει στους «32», θα τον έχει πετύχει! Όπως θα πει και ο Μανόλο λίγο πριν οι παίκτες βγουν από τα αποδυτήρια, VAMOS Α GANAR!

Photo Credits: Eurokinissi